Alþýðumaðurinn - 26.03.1987, Qupperneq 5

ALÞÝÐUMAÐURINN - 5
llla undirbúinn
grunnskólanemandi
verður seint
fyritaksnemandi
í framhaldsskóla
„Það þarf ekki endilega að
vera í sjálfu sér, skoðanir mín-
ar og flokksins hafa farið mjög
saman fram að þessu. En ég
hef hins vegar alla tíð verið því
marki brenndur að vilja taka
mínar ákvarðanir sjálfur og
standa fast á þeim. Ég held þó,
ég sé að halda því fram, að
framhaldskólakennarar eigi
ekki betri laun skilin, en
grunnskólakennsla í landinu
situr á hakanum. Að veruleg-
um hluta eru grunnskólakenn-
arar konur og gjarnan sem
önnur fyrirvinna heimilisins.
Það að svo stór hluti kennara
við grunnskóla er konur stafar
auðvitað af því að launin eru
of lág. Þar sem laun eru lág er
útilokað að búast við árangri.
Launamisrétti kynjanna er
hrópandi í þessu þjóðfélagi.
Við eigum að forðast að „búa
til“ starfsstéttir eftir kynjum.
Annars álít ég ekkert sérlega
heppilegt að börnin séu stöð-
ugt undir verndarvæng kvenna
fram á fullorðinsár. Gangurinn
er gjarnan sá að konurnar ann-
ast að m'estu um börnin, sem
mæður, síðan fóstrur og þá
grunnskólakennarar. Síðan
taka karlarnir gjarnan við í
.. snemma
gerðist
kauði
pólitískur"
við að segja hug sinn allan'.
Slíkt verður að hverfa. Menn
verða að standa og falla með
sínum skoðunum. Það þýðir
ekki bara að blaðra um
„vinsæl" mál. Því miður hefur
það fram til þessa verið talið
best til atkvæðaveiða, en ég er
„íþróttirnar eru þar mest
afgerandi og hafa tekið mestan
tíma í gegnum árin. Ég spilaði
knattspyrnu með ÍBA og KA í
yfir 20 ár, í yngri flokkum og
upp í meistaraflokk - og er
reyndar enn að keppa með Old
boys í KA, urðum t.d. tvöfald-
ir Akureyrarmeistarar í fyrra.
Þá æfði ég lengi handbolta
með KA og svo skondið sem
það er, þá er ég enn einn af 10
leikjahæstu mönnum hjá KA í
handboltanum. Þá var ég einn-
ig svolítið að fitla við körfu-
bolta, en hæð mín hjálpaði nú
ekki beinlínis í fráköstunum
þar. Þegar litið er til baka til
liðinna ára, er kannski mest
um vert að maður hefur eign-
ast aragrúa vina og kunningja
um land allt í gegnum íþrótt-
irnar. Það er ómetanlegt.
Keppnisíþróttirnar gefa
iðkendum vissulega mikið - og
taka að sjálfsögðu eitthvað frá
til kosninga er að brúa þetta
bil. Litlu framboðin í kjör-
dæminu sækja flest atkvæði á
vinstri væng stjórnmálanna,
um það held ég að flestir séu
sammála. Þeir sem eyða at-
kvæðum sínum á þessi fram-
boð eru því í raun að efla Sjálf-
igum að forðast að „búa til“
starfsstéttir eftir kynjum“
Guðbjörg, Hildur, Þorvaldur, Guðrún, Sigbjörn og Rósa María.
að ekki sé hægt að halda því
fram, að ég geti ekki skipt um
skoðun, ef mér er sýnt fram á
að ég hafi haft á röngu að
standa. Þannig býst ég ekki við
að ég verði neinn upphlaups-
maður innan flokksins, en ég
lofa því ekki að vera alla tíð
sammmála öllu sem gert kann
að vera, en á meðan jafnaðar-
stefnan verður leiðandi ljós í
störfum flokksins, held ég að
til slíks komi ekki, sú stefna
fellur að mínum lífsskoðunum
og meðan henni er fylgt, þá er
ekki hætta á upphlaupi frá
mér.“
Vantar
herslumuninn
- verðum
að brúa
bilið
- Hver eru nú helstu sérmál
þessa kjördæmis, sem nýr
þingmaður leggur áherslu á?
„Byggðamál eru á oddinum
í þessum kosningum og er það
vel. Þar tel ég vega þyngst eftir
ferðalög mín um kjördæmið að
undanförnu jöfnun og umbæt-
ur í menntamálum. Sveitarfé-
lögin hér í kjördæminu hafa af
veikum mætti verið að yfir-
bjóða kennara í launum, en
þau eru öll illa í stakk búin til
slíkra útgjalda, enda hafa allar
aðgerðir núverandi stjórnvalda
miðað að því að skerða sjálf-
stæði sveitarfélaga. Þarna tel
ég því að ríkisvaldið verði að
grípa inn í, og er það mitt mat
að miklu nauðsynlegra sé að
bæta kjör grunnskólakennara
en framhaldsskólakennara, þó
þeirra kjaradeila skyggi á um
þessar mundir. Það má enginn
taka þessi ummæli mín svo, að
framhaldsskólum og upp frá
því sem deildarstjórar, for-
stjórar og hvernig sem þetta
allt nú er. Þetta er vitlaust
kerfi sem þarf að vinna á. Ég
vona að enginn taki orð mín
þannig að ég sé að gera lítið úr
konum, heldur þvert á móti.
Við getum byrjað á því að
bæta laun grunnskólakennara,
því þar er grunnurinn lagður
að frekari menntun. Illa undir-
búinn grunnskólanemandi
verður seint fyrirtaksnemandi í
framhaldsskóla.“
- Ertu nú ekki að stuða
eitthvað að væntanlegum kjós-
endum þínum með þessu?
„Kann að vera. En við skul-
um átta okkur á því, að í
pólitík kemst enginn hjá því
að stuða fólk endrum og
sinnuin. Eitt mesta mein í
íslenskri pólitík er, hversu
stjórnmálamenn eru hræddir
sannfærður um að unga kyn-
slóðin sem nú er að taka við í
landinu, vill ekki láta matreiða
ofan í sig eins og hverja aðra
óvita. Fólkið vill vita skoðanir
þingmanna sinna á öllum
málum, ekki eingöngu þeim
„vinsælu“.
- Hver eru helstu áhugamál
þín utan við pólitíkina?
manni líka -en björtu hliðarn-
ar eru yfirgnæfandi. Nú, ég er
eins og margir landar mínir
rnikill lestrarhestur, les helst
ævisögur og skáldverk, íslensk
og erlend. Þá hafa ferðalög
ætíð heillað mig, utanlands og
innan, en því miður hefur of
lítið af tækifærum gefist til að
sinna þessu áhugamáli. Seinni
árin höfum við hjónin og börn-
in þó getað tekið okkur reglu-
lega gott sumarfrí annað hvert
ár. Fyrstu 7 árin í okkar sam-
búð liðu þó án þess að sumar-
frí væri tekið.“
- Að lokum, Sigbjörn,
hverja telur þú raunverulega
möguleika þína til þess að ná
kjöri að þessu sinni?
„Miðað við síðustu skoðana-
kannanir, vantar hersluinun-
inn á að Alþýðuflokkurinn fái
tvo menn kjörna á Norður-
landi eystra. Okkar verk fram
stæðisflokkinn til áhrifa í kjör-
dæminu. Framsókn á sér ekki
viðreisnar von eftir klofnings-
framboð Stefáns Valgeirsson-
ar. Alþýðubandalagið er hér í
sams konar tilgangsleysi og
annars staðar á landinu og
smáframboðin gera ekkert
annað en taka til sín atkvæði
vinstra fólks, sem gætu nýst
okkur Alþýðuflokksmönnum,
en nýtast engum nema íhald-
inu að öðrum kosti. Ég vil að
lokum benda Akureyringum á,
að oft hefur verið um það rætt
að þeir væru afskiptir með
þingmenn í kjördæminu. Ég er
fæddur, uppalinn og starfandi
á Akureyri, ég vil bjóða Akur-
eyringum þjónustu mína á
þingi. Sigur Alþýðuflokksins
hér í kjördæminu gæti orðið
sigur Akureyringa. Ég vona að
mér verði veittur stuðningur til
þess að svo megi verða.“