Sameiningin - 01.07.1886, Blaðsíða 11

—75-
bœnir, fullar af ásfc og umhyggju fyrir þcini, sem liggr fyrir dauð-
anum, eru sendiboðarnir, sem látnir eru flytja drottni tíðindin.
Hver, sem á ástvin í bættu, líkamlegri eða andlegri, þarf fremr
öllu öðru af því að vita, trúa því, að almáttugr, kærleiksfullr frels-
ari sé við höndina. það veit sannkristinn maðr og því getr hann
ekki annað en beðið. 0, að allir með kristnu nafni væri trúaðir !
þá gætu þeir allir í raunum sínum beðið. Hvílíkr munr á því að
geta beðið og geta ekki beðið ! það sýnist oft að það sé til ónýtis
að biðja. Vantrúin segir, að öll bœn sé til ónýtis. það sýndist
ekki heldr neitt ætla að koma út af því, að þær systr sendu til
Jesú út af sjúkdómi bróður þeirra. I tvo daga beið hann, eftir að
hann hafði fengið orðin frá þessum ástvinum sínum um mótlætið,
sem komið hafði yíir hús þeirra. Svo fór hann yfir um Jórdan
og vestr yfir land til Betanía. En þá var Lazarus andaðr og hafði
legið lík 4 daga, þegar Jesús kom. Árangrinn af orðsending
systranna til Jesú liggr eiginlega fyrir utan þessalexíu. Árangr-
inn af mörgum kristilegum bœnum sést ekki heldr fyr en komið
er út fyrir takmark þessa lífs. Líkamlegr sjúkdómr batnar offc
ekki, þó leitað sé út af honum til drottins. þær systr báðu ekki
heldr beinlínis um að Jesús léti bróður þeirra batna til þessa lífs.
þær létu að eins flytjahonum þessi orð: „ Herra, sá sem þú elskar,
er veikr “. Nú áttu þær svo bágt; nú lá þeim svo mikið á honum ;
en hann skyldi því ráða, hvað hann gjörði. Boenina : „ Verði þinn
vilji “ má lesa út úr orðsending þeirra til hans. Með sama hug
biðr þú, kristna sál, í viðlíka vandræðum. Og þú maðr, sem ekki
enn ert orðinn trúaðr, getr þér ekki skilizt, áð í slíkum bágindum
muni þó vera inndœlt, að vita frelsara sinn hjá sér, þó að ástvinr-
inn, sem liggr dauðvona, ekki rísi framar á fœtr í þessu lífi ? Er
ekki tvennt ólíkt að kveðja hér deyjanda ástvin í trú eða vantrú ?
Hver getr haft hug til að eiga hér nokkurn ástvin og trúa þó ekki
evangelíi kristindómsins ? Sótt Lazarusar átti að verða og varð
guði tii dýrðar. þó að sjúkdómarnir batni ekki, þá eiga þeir
ávallt að verða guði til dýrðar. Áðr en píslarsaga frelsarans hófst
bað hann: „ Gjör son þinn dýrðlegan Og þegar píslir hans stóðu
sem hæst, þá kom dýrðin drottins skýrastfram. O, þáhimnesku
dýrð, sem kemur fram í lífi margra guðs barna, þegar þau líða sem
mest! Undir grjóthríðinni og í dauðanum virtist jafnvel bana-
mönnum Stefáns ásjána hans vera sem engils ásjána. Af hverju ?
Af því hjarta hans var fullfc af trú, von og kærleika. Hann sá þá
himnana opna. Svo sofnaði hann. Jesús segir : „Lazarus vinr