Sameiningin - 01.09.1886, Blaðsíða 12

108—
Sunnud. 12. Sept.: Sending andans.............(Jóh. 16, 5-20).
---- 19. Sept.: Je.sús biðr í'yrir lærisveinum sínum.. (Jóh.
17, 1-3 og 11-21).
---- 26. Sept.: Yfirlit.
LEXÍURNAR FYRIR LÍFIÐ.
„Sending andans" er fyrirsögn hinnar 10. lexíu þessa árs-
fjórSungs. Lexían byrjar meS 5. versi 16. kap. Jóli. guSspjalls
og endar meS hinu 20. þaS er komiS langt fram í skilnaSar-
rœSu frelsarans til lærisveinanna. þeir vissu, aS skilnaSarstund-
in var fyrir hendi, og þeir vissu, aS sú skilnaðarstund lcollvarp-
aSi öllum vonum, er þeir að undan förnu höfðu gjört sér um upp-
hefS og sælu meS Jesú, þá er hann væri viSrkenndr orSinn
sem hinn fyrirheitni Messías ; því aS enn þá skildist þeim ekki,
að vegrinn til dýrSarinnar gæti fyrir Jesúm legið í gegn um
hinn dimma dal og dauðans skugga. Svo segir þá Jesús viS
þá : „Enginn yðar spyr mig: ,Hvert fer þú ?’ “ Burt frá þeim vissu
þeir að hann átti aS fara, burt út í dauðann, og því voru þeir svo
hjartanlega hryggir, en um þaS spurðu þeir ekki fyrir hryggð
yíir þessu, hvert lengra burt hann fœri. Hann fúr burt frá þeim
og burt út í dauðann, en sú burtför var þó fyrir hann heimför til
föðurhúsa í himninum. Hann grœddi augsýnilega á burtför-
inni. þaS gat þá verið gleSiefni í sorginni fyrir þá, sem elsk-
uðu hann.—Ef þú, sem horfir grátandi á eftir ástvini, ungum eða
gömlum, þegaar dauSinn slítr hann úr örmum þínum, getr trúað
því, að burtför hans sé heimför til himneskra föSurhúsa, þá
veiztu líka, að hann hefir grœtt óendanlega mikiS á burtförinni,
og þaS er huggunarefni mitt í harmi þínuin. „Dauðadagrinn er
betri en fœSingardagrinn" (Préd. 7, 1) er spakmæli trúarinnar
frá gamla testamentisins tíð. Páll postuli oröar það svona: „AS
deyja er ávinningr fyrir mig“ (Fil. 1, 21). Nú á tímum halda
menn almennt upp á afmælisdaga sína, og þann sið er ekki aS
lasta. En á fyrstu öldum kristninnar héldu menn sérstaklega
hátíSlega dauðadaga sofnaðra vina sinna. Menn lofsungu drottni
viS leiði píslarvottanna, af því menn höfðu það svo hugfast, hve
óendanlega miklu sælli guðsbörnum er tilveran eftir dauSann
heldr en á undan dauSanum. þannig varS t. a. m. 26. Desem-
ber miklu fyr til sem hátíöisdagr í kristninni, nl. sem dauðadagr