Sameiningin - 01.02.1887, Blaðsíða 8

—184—
hins ókunna lancls. En tíminn líðr. Abraham er enn barnlaus,
og enginn vottr þess sést, aS fyrirheitið ætli að rœtast. Abra-
ham liggr við að veiklast í trúnni. En þá kom orð drottins til
hans á ný, og hann gjörir nú reglulegan sáttmála við hann.
Honum er bent á hinn alstirnda himin og sagt: „Svo skal þitt
afkvæmi vera“. Hvað á hann til marks að hafa um að þetta
rœtist ? Honum er boðið að fórna eftir vissum reglum. það
gjijrir hann. Aðalfórnardýrunum er skift í tvennt, og hinir tveir
fórnarhlutar eru laa'ðir hvor gagnvart öðruin með dálitlu milli-
bili. Nú fær hann vitran um það, hvað liggr fyrir niðjum
hans og honum sjálfum. Og að því búnu „fór reykr sein úr
ofni og eldslogi um þessi fórnarstykki“, en réttara
væri að út leggja : „á milli fórnarhlutanna". Reykr-
inn og loginn táknar návist guðs. Að ganga á milli hinna frá
skildu parta af slátruðu dýri, sem tíðkaðist við hátíðlega samn-
inga meðal manna til forna, þýddi, að sömu örlög skyldi falla
yfir þá, er það gjörðu, málsaðilana, eins og þau, er dýrið var
orðið fyrir. þeir kölluðu með þessu yfir sig voðalegan dauða,
svo framarlega sem þeir héldi ekki orð sitt (sbr. Jer. 34, 18-20).
Drottinn sver þá Abraham dýran eið upp á líf og dauða með þessu
um það, að hann skuli reynast trúr.—Hvar færðu, maðr, áþreif-
anlega sönnun fyrir því að drottins fyrirheitum þér til handa
megi trúa, þegar vonin tekr að veiklast ? „Biðjið“, segir Jesús.
Fórnaðu biðjanda hjarta. Sá, sem leitar drottins á þann hátt,
mun finna. þegar hjartað tekr að brenna í bœninni, þá er vissa
íengin um að guð só nálægr og að hann haldi sín orð. 0, að
vér héldum vor !
Abraham biðr fyrir Sódóina í 8. lexíunni. Óguðleiki al-
mennings í því syndabœli var svo megn, að sú boi’g hlaut að
verða eydd. Eins Gómorra, önnur óguðleg borg í því nágrenni.
Hið refsanda réttlæti hins heilaga hlaut að dynja yfir hinn for-
herta lýð. En var þó ekki líklegt, að nokkrir menn kynni að
finnast á þessum ranglætisstöðvum, sem ekki hefði látið fljóta
með straumnum burt frá drottni ? Ef svo væri, þá hlaut misk-
unnsemdanna faðir að vægja fólkinu v'ð almennri eyðilegging.
Svo hugsaði Abraham, og því biðr hann guð eins og hann biðr
í lexíukatíanum.—Að biðja fyrir óguðlegum lýð, til þess þarf
kærleik—til guðs og manna. Slíkan kærleik hafði Abraham.
Slíkan kærleik átt þú að hafa, kristinn maðr. Biddu fyrir hin-