Sameiningin - 01.12.1887, Blaðsíða 8

152—
En, eins og þegar er greinilega tekið frarn, kirkjusöngr
vor má ineð engu móti vera tóm seremonía. Yér verðum að
fá almenning safnaðanna til að syngja með eigin hjarta og—
að svo miklu leyti sem nokkur söngröcld er fyrir—einnig meö
munninum. það verðr að ýta undir það, að hver maðr komi
með sína sálmabók til hinnar opinberu guðsþjónustu. það verðr
að kappkosta, að láta þá stýra söngnum, sem vitanlegt er um,
að hafa áhuga á málefni kristindómsins og hafa rétta skoðan
á þýðing kirkjusöngsins. það verðr að æfa œskulýð safnað-
anna í því að syngja hina kirkjulegu sálma, og ætti meðal
annars að vera gott tœkifœri til þess í sunnudagsskólunum.
Svo lengi sem ekki hver maðr hefir sína sálmabók með sér á
kirkjulegum samkomum, er ómissanda, að sá, sem samkomunni
stýrir, lesi upp hvern sálm orði til orðs áðr en hann er sung-
inn, svo allir fái kost á því að fylgja með í því, sem sungið
er. Geti menn komið á kristilega hugsanda söngflokki í söfn-
uðinum, þá er það auðvitað einkar gott, en sá söngflokkr má
aldrei verða til þess að almenningr safnaðarins hætti að syngja.
Og alclrei gleyrni menn því, að hvort sem til er æfðr söngflokkr
eða ekki, þá á það að vera trúin og tilbeiðsluþörfin á undan
öllu öðru, sem heldr uppi sálmasöng kirkjunnar.
Fermingarmálið var, eins og margir líklega muna, uppi á
kirkjuþingi voru síðast liðið sumar, og vafalaust var það eitt-
Iivert mikilvægasta málið, sem þar var rœtt og ályktan tekin
um. ])að var þar í einu hljóði viðrkennt, að spursmálið um
ferminguna væri hið mesta alvörumál fyrir nútíðarkristni vora,
og söfnuðunum ríkt lagt það á hjarta. Kirkjuþingið lýsti yf-
ir því, að það vildi, að söfnuðirnir vörnuðu því, að nokkur
væri fermdr að eins fyrir þá sök, að fermingin er almennr siðr
í kirkju vorri, og því um leið, að enginn skyldi fermdr verða
fyr en allar líkur væri fengnar fyrir því, að evangelíið kristi-
lega væri orðið rótfast í hjarta hans og hann með persónulegri
sannfœring væri á kveðinn í því að lifa sem sannkristinn maðr
upp frá þvi. Kirkjuþingið vildi því eigi, að fermingin væri
bundin við neinn á kveðinn alclr, eins og gjört er á Islandi,
en taldi þó ráðlegra, að ungmenni væri almennt fermd eldri en
þar cr venjulegt. það lagði til, að yfir höfuð væri aldrei ætlazt