Sameiningin - 01.04.1890, Blaðsíða 8

—24—
stjómarráðið dansk-ísleiizka sig til og regl'ulega valdbýör
þær. Annað hneyksli. En þriðja hneykslið er verst: það
aS öll upplýsingin í Reykjavík, hin þjóSernislega og hin
kirkjulega, tekr þessu nýja valdboSi þegjandi. þetta hneyksli
er verst, vegna þess aS þar gægist hinn «íslenzki nihilismus
svo greinilega fram.
það var í haust veriS aS taka hallann af einni aSal-
götunni í Rev'kjavík, Bakarastígnum gamla, sen» er hinn
eiginlegi lestavegr rít úr bœnum og inn í hann. þaS var
býsna-mikiS fyrirtœki, þetta, og bæjarstjórnin hefir variS til
þess all-miklu almenningsfé. Mér sýndist þetta verlc nærri
því ó])arl't. En þaS var í Reykjavík meSal leiSandi mann-
anna sterk sannfœring fyrir þvi, aS það væri ómissanda
fyjir þá sök, að ekki væri unnt aS aka vögnum eftir þeim
vegi svo lengi sem liann yæri eins brattr og hann var.
þaS á ekkert skylt viS nihilismus þetta, en eg nefni þaS
hér aS eins sem vott þess, hvernig menn hugsa þar enn í
þeim efnum, er þó aS eins snerta verklegar framfarir. þaS
úir og grúir af alfara-akstrætum í Quebec, Halifax, og St.
John’s á Nýfundnalandi, sem eru miklu miklu brattari en
Bakai'astígrinn var og sem engum kemr til hugar að
þurfi að fara aS slétta út. Eg nefni þessa þrjá bœi að eins
fyrir: þá sök, að eg kom i þá alla á þessari Islands-för
minni, en ekki af því að þeir sé einu ,bœirnir í hinuin
ménntaða heiini, senr brattari akvegi hafa heldr en hið
umtalaSa Reykjavíkrstræti. þaS hefði að minnsta kosti
rneira legiS á ýmsum öðrum verklegum framkvæmdum fyrir
Reykjavíkrbœ, t. a. m. á almennilegri bryggju fyrir stœrri
skip til að leggjast við, heldr en þessari Bákarastígs-endrbót.
Vísir til framfara prestaskólans íslenzka er það, að
kennararnir og stiftsyfirvöldin hafa komiS sér niðr á því,
að auka námstímann viö þá stofnan um eitt ár, svo að
verði sú skynsamlega tillaga snnþykkt á hærri stöðuin, fá
hin íslenzku prestaefni nú þrjú ár til þess á þeim, skóla
að undirbúa sig undir sinn embættisveg í staðinn fyrir
aSeins tvö ár áðr. Stúdentar, sein byrjuðu að ganga á
þann skóla í haust, skuldbundu sig um leiS til þess að
dvelja þar þrjú ár, enda þótt þetta nýja fyrirkomulag væri