Sameiningin - 01.04.1895, Blaðsíða 7

—23—
alla blessan hver einn hlýtr,
þó að neyti þúsund manns.“
Orðin „líkami" og „blóð“ frelsarans minna alla ósjálfrátt á
hjartað í kristindóms-opinberaninni: píslir Jesú og fórnardauða.
Jesús standandi uppi í sinni píslarsögu, Jesús líðandi og deyj-
andi á krossinum—það er vitanlcga brennipunktrinn, þunga-
miðjan, í liinni guðlegu kærleiksopinberan frelsarans. Og á
þetta hjarta, þennan brennipunkt, þessa þungamiðju endrlausn-
arverksins er öllum bent með orðunum „líkami“ og „blóð'
Krists í sambandi við hið heilaga sakrament lcvöldmáltíðarinn-
ar. 1, meS og undir brauði og víni gefr frelsarinn öllum, sem
krjúpa við náðarborð kvöldmáltíðarinnar „líkama" sinn og
„blóð“, það erað segja: sig allan í fylling síns íriðþægjanda kær-
leika, sömu f'yllingunni einmitt, sem sýnilega og áþreifanlega
kom fram hjá honum, þegar hann forðum frá kvöldmáltíðar-
borðinu gekk út í dauðann. Öll persóna Krists, allt hans kær-
leikseðli, allt hans friðþægjanda kærleikslíf er syndugum
mönnum veitt að gjöf, þegar þeir í kvöldmáltíðinni meðtaka
brauðið og vínið. þessir sýnilegu, jarðneslcu hlutir í kvöldmál-
tíðinni eru eins og tryggðapantr hins lcrossfesta frelsara til
kristninnar í lieild sinni og hverrar einstalcrar trúaðrar læri-
sveins-sálar. A hulinn, ósýnilegan hátt fylgir öll hans persóna,
hann allr í fylling síns frelsanda kærleika, með þeim tryggða-
panti. Ef til vill hefir einhver, sem þetta les, einhvern tíma á
æfinni meðtekið einhverja gjöf frá einhverjum ástvini, sem átti
að vera virkilegr tryggðapantr, og er enn þá, ef til vill, eftir
mörg byltinganna og breytinganna ár varðveitt eins og
tryggðapantr. Ekki var neitt undir því komið, að svo eða svo
mikið peningavirði lægi í þessari gjöf. Hun mátti vera svo
ódýr og lítilfjörleg sem vera vildi. Allt var komið undir því;
að sá, sem gjöfina fékk, vissi algjörlega fyrir víst, að hjarta
vinarins, sem gaf hana, fylgdi með henni á hulinn hátt, að gef-
andinn hefði í og með og undir gjöfinni eða menjagripnum gefið
vini sínum sjálfan sig, hjartað sitt, kærleikann sinn, lífið sitt.
Ofullkominn er kærleikr syndugra manna, oftast grátlega ó-
fullkominn. það er hverju orði sannara. Ensamt er góðum guði
fyrir það þakkanda, að þess má all-mörg dœmi finna í sögunni,
að menn, syndugir menn, hafa virkilega gefið sig útvöldum elsk