Sameiningin - 01.04.1895, Blaðsíða 2

—18—
eg þarf eigi dýrin né fugla né féð ;
það fær eigi blíðkað hins alvalda geð;
eg allfc satnan á þetta sjálfr.“
5. „Eg þekki hvern smáfugl í laufguðum lund,
þótt leynist hann hátt upp til fjalla ;
eg þekki hvern smáfisk um þaranna sund,
eg þekki hvern smáorm, er leynist í grund,
eg þekki þá, þekki þá alla.“
6. Ó, lofgjörð og þakklæti guði þú greið
og gjaltu þín heit hinum sanna.
Ó, bið hann um frelsan úr fjötrum og neyð.
Hann fögnuð þér gefr, þá endaö er skeið,
á landinu lifandi manna.
Kvöldmáltíðin.
„þetta er minn líkami“ og „þetta er kaleilcr hins nýja sátt-
mála í mínu blóði.“ Frelsaxinn vildi, að lærisveinum sínum
yx'ði út af þessum oi'öum ljóst, að þegar þeir neytti af brauðinu
og víninu, sem hann útdeildi þeim við kvöldmáltíðarborðið, þa
meðtœki þeir í sannleika líkama sinn og blóð. Og liann vildi,
að ekki aö eins þeim fáu lærisveinum, er þá voru með lionum,
væi’i þetta Ijóst, heldr og, að hið sama skyldi ljóst vera öllum
sínuin möi'gu lærisveinum, sem í ókominni tíð allt til endaloka
hinnar jarðnesku mannkynssögu væri með í þessu heilaga
borÖhaldi, það, að hann þar í raun og veru gæfi þeirn sjálfan sig
í oigin lifandi kærleikspersónu, ganganda fyrir þá út í dauð-
ann, með öði'um orðum: gæfi þeim í bókstatlegum skilningi
líkama sinn og blóð. Að þetta liafi virkilega verið meining
frelsarans, um það sannfœrumst vér, þegar vér heyrum þennan
vitnisburð kvöldmáltíðinni viðvíkjandi frá Páli postula: „Sá
blessunar-kaleikr, sem vér blessum, er hann ekki hluttekning í
Krists blóði? Og brauðið, sem vér brjótum, er það ekki hlut-
fcekning í Krists líkama?“ (1. Ivor. 10, 1G). Páll tekr sérstaklega
fram, að hann liaíi beinlínis meðtekið það, er hann lcennir um