Sameiningin - 01.09.1899, Blaðsíða 2

98
Guði sé lof!
Guð, þér sé vegsemd og lof!
Lúti þér lýðir og hlýði.
5. Guði sé lof, sem um áranna’ og aldanna raðir
Israels guð er og mannkynsins náðugur faðir!
Guði sé lof!
Guð, þér sé vegsemd og lof !
Syngjum vér sælir og glaðir.
-------—•—------------
Missíónarferðir.
Eftir séra Jónas A. Sigurdsson.
Yfir hinu síðasta kirkjuþingi hvíldi, í missíónarmálinu,
norrænn trúboðsandi, eitthvert endurskyn af anda hinna
kristnu, ágætu konunga, sem áttu svo mikinn þátt í kristni-
töku feðra vorra, eitthvert brot af anda Ólafs konungs Har-
aldssonar hins helga, er fremur fór um ríki sitt og föðurland
til að kristna það, en til að leggja land undir sig; sem hugsaði
meira um kristnihald en skatta og Finn-ferðir.
Norrænn trúboðsandi kendi Islendingum kristni. Og
hinn sami andi ætti, að minsta kosti, að vera enn svo vakandi,
að vilja viðhalda og varðveita sinn kristindóm. Hin fyrstu
ár, eða hið fyrsta ár, kristindóms í föðurlandi voru, sintu
menn trúboði,—og síðan ei. Til Grænlands, og jafnvel Vín-
lands (Ameríku) barst kristin trú frá íslandi. Skyldi oss þá
ekki langa til þess, að hún bærist út um bygðir landa vorra og
varðveittist þar nú á þessari trúboðsöld ?
Eins og ráð var fyrir gert á kirkjuþingi, hefi ég síðan fariö
tvær ferðir til bygða, sem engrar prestþjónustu njóta, aðra í
júlí, vestur til Islendinga sem búa í Mouse River-dalnum, hina
x ágúst, austur til Rosseau-bygðarinnar í Minnesota.
Til Islendinganna í Mouse River-dalnum hefi ég áðurfar-
ið tvisvar: sumarið 1897 og vorið 1898, rétt áður en ég fór
af stað til Islands. Koma mín þangað var því, í vissum skiln