Sameiningin - 01.05.1902, Side 15

4?
og allra kynslóða. Þau eru líka sjálfsögö alin, sem vér eigum
að mæla trú vora með og leiðrétta hana eftir. Orð þeirra
gjöra mynd mannkynsfrelsarans og kærleika vors himneska
föður lifandi í sálurn vorum fyrir þann anda, sem í þeim býr.
En vér skulum ávallt rnuna eftir því, að kristileg trú er
ekki í því fólgin, að hafa nú fyrir satt jafnvel það, sem í nýja
testamentinu stendr. Hún er annað og miklu meira en það.
Enginn verðr sáluhólpinn fyrir það. Eg get vel hugsað mér
mann, sem aldrei hefir efazt um neitt, sem í biblíunni stendr,
hvorki í garnla né í nýja testamentinu — aldrei hefir fundið
neinn efa vakna í hjarta sínu út af neinu atriði trúarinnar, og
samt sem áðr hefir ekki sáluhjálplega trú í hjarta sínu, vegna
þess hann hefir aldrei komizt í lífssamband við frelsara sinn
og aldrei öðlazt neina trúarlega reynslu. Eða þó hann hafi
komizt það einhvern tíma á æfinni, t. d. þegar hann var
barn, hefir látið það deyja út, af því hann hefir ekki rœkt trú
sína og ekki hirt um það, sem er aðalatriðið fyrir hvern mann,
að halda innra rnanni sínum vakandi, ákalla drottin, og vera
sísnertandi faldinn klæða hans.
Og eg get vel hugsað mér annan mann, sem hefir efazt
um mikið og margt og enga djörfung hefir til að segja, að
hann trúi þessu eða hinu, en hefir samt sem áðr lifandi og
bjargfasta trú í sálu sinni á frelsara mannanna, sem ef til vill
getr gjört trú annarra manna til minnkunar.
Að trúa kristilega er því að standa í lífssambandi trúar-
innar við frelsarann og láta vilja hans og hugsanir fá vald yfir
hjarta sínu og lífi. Til að rœkja þessa trú höfurn vér náðar-
ineðu’in og auk þeirra bœnina, sem er lífæð hinnar sáluhjálp-
legu trúar.
----------------------
Undir sérstakt próf í íslenzkum frœðum gengu seint í
Apríl (21.—23.) átta af ungmennuin þeim, sem séra Friðrik
J. Bergmann í nafni kirkjufélags vors hefir í vetr í Wesley
College hér í Winnipeg veitt tilsögn í þeim námsgreinum.
Fleiri úr þeim hópi gátu af ýmsurn ástœðum ekki tekið þátt í
því prófi. Ein ástœðan og hún hin helzta sú, að sum ung-
rnennin voru áðr hætt skólagöngu sinni þetta ár og komin
heirn til sín.—Prófið var eingöngu skrifiegt. Skólamáls-
nefnd kirkjufélagsins fól tveim mönnum (hr. Sigtrygg Jónas-
syni og séra Jóni Bjarnasyni) að tiltaka verkefni fyrir prófið,
og það gjörðu þeir. Var og svo til ætlazt, að sömu menn
væri líka prófdómendr, en annar þeirra (hinn fyrrnefndi) var
fjarverandi þá, og komu í hans stað þeir herra Magnús Paul-