Sameiningin - 01.12.1902, Blaðsíða 12

156
Foreldri! biöjiö meö Önnu, og beriö börnin, sem guð
gaf yör, til guös, og ,,ljáiö honum þau alla æfi“, eins og hún
komst aö oröi. Ekkert er svo dýrmætt, að það sé of gott til
að gefa guði. Guð faðir gaf oss soninn sinn ; gefum guði
syni vora.
Synir! gangið í samfélag og samvinnu með syni guðs
til að frelsa synduga menn og yðr sjálfa frá glötun.
Ó, himneski faðir! Heyr þú fyrirbœnir vorar fyrir
kirkjunni vorri vestr-íslenzku :
,,Æ(i bœt hennar þungbært mœðu-mein
og margan þinn slíkan lærisvein
sem Jóhannes, —hennar sorg að sefa,—
í sonar stað henni virztu gefa. ‘ ‘
I Jesú nafni. Amen.
Ilvers þarf bandalagið helzt?
Kitgjftrn eftir I. J., lesin á banJalagsþingi aÖ GarÖar, N.-I>., 27. Jrtní síftastl.
Aðr en þessari spurning er svarað finnst mér nauðsynlegt
að gjöra sér grein fyrir því, hver er eða ætti að vera aðal-til-
gangr þessa litla félagskapar; því fyrsta skilyrðið fyrir því, að
nokkurt félag geti lifað og þroskazt, er að það hafi eitthvert
ákveðið markmið og allt starf þess stefni að því.
Hver er þá aðal-tilgangr bandalagsins ? Fyrst og fremst
það, eftir því sem mér skilst, að aðstoða kirkjuna og sunnu-
dagsskólann í því að halda unglingunum við kirkju sína og
gjöra þá að lifandi og starfandi meðlimum hennar. Banda-
lagið ætti því sífellt að hafa það hugfast, að það er ekki sjálf-
stœtt félag út af fyrir sig, heldr lítil grein af söfnuði sínum.
Byrðar safnaðarins ætti bandalagiö aö gjöra að sínum byrðum
og velgengni hans að sínu ánœgjuefni.
Hvað verðr nú gjört til þess að samvinna geti tekizt meö
kirkjunni og bandalaginu ? Báðir málspartar verða að leggja
til sinn skerf. Bandalagið verör svo sem þegar er sagt að
taka þátt í starfi og kjörum safnaðarins—með því að styðja
að kirkjugöngu, meðal annars og allra helzt með því að gefa
þar sjálft gott eftirdœmi; hafa það um hönd á fundum sín-