Lífið - 01.01.1938, Page 372

LIFIÐ
370
fjórðungi fæðinguna muni bera að, en hreint ekkí
meira. Að þær viti nokkur deili á þörfum fóstursins
eða síns eigin líkama undir þessum kringumstæð-
um, kemur varla fyrir. Og á því er ekki von. Það
hefir löngum þótt sá mesti ósómi og ósvinna að láta
unga stúlku ráða í annað eins og það, að nokkrum
detti í hug sú fjarstæða, að hún muni nokkurntima
ala barn, öðru vísi en þá alveg fulltilbúið að
undanteknum tönnunum, hvað þá að ungar stúlkur
séu fræddar um sjálfsagða hluti, nema þá af jafn-
fáfróðum jafnöldrum og þá venjulega á mjög lítið
skemtilegan hátt. Slíkt ástand er óviðunandi hjá.
þjóð, sem vill vera menningarþjóð.
Næst tíðasta dauðaorsök barna árin 1936—37,
eru ýmsar kvefpestir og lungnabólgur. Á því er
heldur enginn vafi, að úr þeim lið mætti einnig mik-
ið bæta með aukinni mentun mæðranna. Því með
skynsamlegri meðferð og stælingu barnslíkamans
er svo ólíkt auðveldara að koma í veg fyrir sýkinga
fyrst og fremst, og einnig að koma í veg fyrir að
sjúkdómurinn fái yfirhöndina, heldur en að bæta
úr, þegar barnið er orðið fárveikt. Því að eftir það
er það líkamsbyggingin og hreystin, sem úr sker, en
ekki meðul nema að litlu leyti sem hjálp.
Svona mætti lengi telja, ef rúm leyfði. Hér þarf
ekki að nefna alla þá kvilla og smálasleika sexn
bætt barnsmeðferð mundi fækka og draga úr, og
ef til vill útrýma. En við vitum hvað þeir eru tíðir
og gera sitt til að veikla þjóðina og draga dug ur
ungum og fullorðnum.
Og hér er varla tækifæri til að minnast neitt a