Sameiningin - 01.10.1955, Qupperneq 18

40
Sameiningin
jarðarljóð; samfara áhuga hennar og elsku til félagslegra
mála. •—
Fóstursonur Gíslason’s hjónanna er Lárus Sigurðsson,
er þau tóku til fósturs 5 ára gamlan; mannvænlegur maður,
kvæntur Elfrida Barke, er býr á næsta landi við fóstur-
móður sína. Ungu hjónin eiga tvo sonu. —
Þorsteinn Gíslason var í hópi ágætustu leikmanna-
leiðtoga Kirkjufélags vors, af hinni eldri kynslóð. Hann átti
yfir fjölhæfum gáfum að ráða, samfara glöggum skilningi,
er jafnan reyndist affarasæll er til framkvæmda kom og
leiðsögn í velferðarmálum umhverfis — og þjóðarbrotsins
hér vestra. Yfirlætislaus og sönn trú mótaði framkomu hans
alla, samfara drenglyndi, jafnt í einkalífi, sem félagslegri
afstöðu. Hann átti glöggan skilning á réttri meðhöndlun
mála á mannfundum. Þess vegna var hann svo affarasæll
samverkamaður á kirkju- og þjóðræknisþingum og öðrum
mannfundum. — Kýmnisgáfu átti hann í ríkulegum mæli,
en beitti henni jafnan með stillingu og varúð. — Hann var
hugljúfur félagi og samverkamaður, sem gott var að kynnast
og ljúft að eiga samleið með; skapfestan mild og máttug.
Ást hans á íslenzkum erfðum og íslenzku máli og órofa
fastheldnir við hvort tveggja var byggð á djúpri aðdáun og
næmum skilningi, er gekk tilbeiðslu næst. Hann var maður
víðlesinn, átti ágætt bókasafn; mörg hugðarefni og var
víða heima; minnið var staðgott og tryggt. Hann var einkar
ljóðelskur og kunni ógrynni ljóða, jafnt enskra sem
íslenzkra. Oft naut fólk þess, að hann las upp ljóð á mann-
fundum utanbókar. f daglegu tali kryddaði hann oft ræðu
sína með gullkornum úr fornmálinu — jafnt og úr ljóðum
nútíðarskálda. Hann átti djúp ítök í sálum samferðamanna
sinna sökum skilnings og innsýnis á duldum rökum í reynslu
og lífi manna — lærisveins lunderni hans gerði honum
ókleyft að ganga á hag annarra manna eða nota hin beittu
brögð — sem of mjög tíðkast í viðskiptum og samlífi manna.
Þorsteinn hafði verið heilsuveill í meira en tvö ár; naut
hann þá sem ávallt frábærrar umönnunar Lovísu konu
sinnar. Hann varð alvarlega veikur þremur vikum áður en
hann dó. Hann andaðist á sjúkrahúsi í Morden þann 19. júlí.
Útförin fór fram þann 22. s.m. Við útförina var lesið ávarp
frá vini hins látna — og um langa hríð sóknarpresti og sam-