Sameiningin - 01.01.1938, Qupperneq 14

12
sýn tæla sig, svona orðið kvillaðir af ímyndunarsýkt, svona
Iátið trúarkreddu skynsemi sinnar leiða sig herfilega afvega.
En skáldið var ekki ánægður með að glata jólakertinu sínu.
Hann fann að það var ekkert barnaglingur. Lífsþörf hans
vöknuð sagði honum til. Og hann fleygði sér á eftir því út í
djúpið. Fann að án þess að eignast jólakertið sitt aftur, gat
hann ekki eignast sálarl'riðinn. En Guð hafði einlægt verið
að benda honum á kertið, en hann hafði ekki tekið eftir því:
“Því ginningaljósin mér glöptu sýn
frá glórunum heimsins barna,
unz bjarmann i djúpið bar til mín
hin blikandi jólastjarna.
Þá sá eg mín gömlu sólskinslönd,
og sál minni þreyttri létti,
og frelsarans blessuð bróðurhönd
að barninu kertið rétti.
Og Guði sé lof, nú er ljósið kveikt
og ljómar við helgar tíðir,
þótt skarið sé lítið, lágt og veikt,
það lýsir mér heim um síðir.’’
Skáldið segir ennfremur við hinn leitandi, þyrsta mann
—hann hafði sjálfur reynt það, sjálfur verið leitandi, þyrstur
—að frelsarinn góði gangi honum mót, og
“Hann leggur höndina’ á höfuð þér
sem himinblær rósknapp snerti,—-
hann gefur þér trúna: gefur þér
þitt glntaða jólakerti.”
Drottinn er að leita að hverri einustu sál; þess vegna
finnur hver leitandi sál hann, senr leitar hans í einlægni og
eignast hann. Hann gefur honum jólakertið hans, táknmynd
lifandi og lýsandi trúar á hann, lausnara sinn og líf. Og
hann gefur honum jólakertið, táknmynd hans sjálí's, ljóss
heimsins, kærleika Guðs mönnunum til lausnar og eilífs lífs.
Svo vil eg aftur minnast bóndans frá Arnstapa, sem kom
til móður minnar og kvartaði út af því að hann ætti ekkert
jólakerti. Þeir eru margir, sem ekkert jólakerti eiga, hæði
þeir sem hafa glatað því, og þeir, sem aldrei hafa átt það.
Hjá þeim, sem kvarta er lífsþörfin vöknuð, og þeir finna, ef
þeir leita til Drottins, sem gengur þeinr mót og vill gefa. En