Sameiningin - 01.03.1927, Side 13

75
voru þær myndir á hverju strái og allar ófreskjulegar, og sumarj
skrýpamyndir. En kirkjunni, jafnvel á mestu fáfræðisöldum, er
ekki jafn-mikiÖ um þær ófreskjumyndir aS kenna, eins og verald-
legum Iistamönnum og skáldum,. Ófreskju-myndir djöfulsins, sem
lengst hafa loðaÖ viö, eru andleg afkvæmi Dantes, Miltons og
Goethes og annara stórskálda, fremur en kirkjunnar. Vðeri hinn
djöfullegi andi önnur eins' ófreskja og menn oftast hafa ímyndaÖ
sér hann, væri hann ekki hálft svo hættulegur eins og hann er.
ViÖ gætum þá hlegiÖ hann burtu frá okkur. En eins og hann er,
andi lyginnar, sá voldugi andi vonskunnar, sem stendur í gegn
Guði í heimkynnunum andlegu, er hann verulegur og hættulegur
óvinur okkar allra.
Fyrir skemstu var það næsta algengt aö fyrirlíta kenningu
nýja testamentisins um illa anda, eður djöfla, og þá einnig orð
Jesú, þau er hljóða um fyrirliða illu veranna andlegu, !sem nefnd-
ur er Satan. Nú er breyting orðin. Hið nýja viðhorf, sem komið
hefir í stað efnishyggjimnar víðast hvar, veldur því, að vitrir
menn leita úrlausnar á gátu tilverunnar fremur í heimkynnum
andans en efnisins. Sjóndeildarhringur andans hefir stækkað
undrin öll hin síðustu ár. Skýrustu hugsun samtiðarinnar ber
saman við kenning Krists um andaheiminn ótakmarkaða, sem um-
vefur þessa litlu veröld okkar mannanna, og til þeirrar æðri og
meiri tilveru vilja menn nú fúslega leita að rökum margs þess,
sem við sjáum hér og þreifum á en lítið skiljum. Og þar sem
dagleg reynslan hér á þessum litla bletti tilverunnar, sem viö
byggjum, ber vott um mikið starf og mikinn mátt illra afla á and-
legum sviðum og í sálarlífi manna, samfara starfi og mætti Guðs
og hans góðu anda, þá verður huga manns sú leið greiðfær, sem
bendir til þess, að vondar verur í andlegum myrk-heimum sé hér
að verki. Það heggur nærri, að þeir sem því neita, sé til þesst
knúðir, ef samkvæmni á að haldast í hugsuninni, að neita algjör-
lega andlegri tilveru allri, sem ofar 'sé og meiri en hið litla jarð-
bundna líf mannanna. Það fer þá að verða hæpið að trúa á Guð
og áframhaldandi líf manns-andans, eftir er líkamaris lífi lýkur.
Ef ekki má trúa kenningu Krists og reynslunni um áhrif andlegs
heims, bæði gótS og ill, á mannlífið hér, verður hæpið að trúa ;á;
þann sama heim einhversstaðar annarsstaðar.
Bæði kenning Jesú og lífsreynsla hans staðfesta þann vent-
leika að djöfullegur andi ásækir menn, raskar samræmi í sálarlífi
og vekur illar girndir. Fylkingar negió) illra anda eru á ferð,
segir nýja testamentiS, og foringi þeirra stóð á móti Kristi og vildi
honum alt ilt gjöra, eftir því sem Kristur segir sjálfur frá fþví