Sameiningin - 01.03.1927, Qupperneq 22

84
Svona hélt eg áfram að ráfa villur vgar, þangaS til eitt kvöld,
að eg gekk fram hjá lítilli kirkju, og sagði eg þá við sjálfan mig:
‘Eg skal ganga inn og sjá hvað um er að vera.’ Þegar eg kom
aS dyrunum, þá voru þeir að syngja:
“Flý þú sála hreld til hans,
hann er vinur syndarans’— ,
Eg kraup á kné þar sem eg stóÖ og sagði: ‘Drottinn, mish
kunnaðu mér,’ og hann veitti mér miskunn. Heimili mitt er endur-
reist. Konan mín syngur allan. daginn við vinnu sína. Börnin
hlaupa á móti mér langa leið, þegar eg kem heim. Heimili mitt er
eins og partur af himninum. Og eg skal segja ykkur hvað það
var, sem olli þessari breytingu; það var sannleikurinn, sem 'boðaður
er í orðum textans í dag: ‘Drottinn lét misgjörð vor allra koma
niður á honum.’ ”
Og þarna er kona, sem segir: “Eg ráfaöi burt úr föðurhús-
um. Eg fékk aÖ þola storminn, sem1 dynur á glataðri sál. Fætur
minir hrufluðust á brennandi eggjagrjótinu. Eg ráfaði áfram og
áfram og hélt að öhum stæði á sama um mig, en kvöld eitt kom
Jesús til mín og sagði:
‘BarniÖ mitt, farðu heirn. Faðir þinn biður eftir þér. Farðu
heim, barniö mitt.’
“Eg var of máttfarin til að biðja; of máttfarin til að iÖrast;
en eg bara grét hástöfum, grét syndir mínar og harmkvæli við
brjóst hans. sem um er sagt: ‘D!rottinn lét misgjö.rð vor allra koma
niður á honum.’ ”
Hér er ungur maður, sem segir: “Eg naut kristilegs uppeldis.
Eg kom til borgarinar utan úr sveit, og Ibyrjaði vel. Eg hafði
góða atvinnu. En eitt kvöld i leikhúsinu mætti eg mönnum, s'em
gjörðu mér alt annað en gott.. Þeir drógu mig með sér í gegnum
sýki spillingarinnar. Eg tapaði siðgæðinu, misti atvinnuna; eg
var í tötrum og illa til reika. Eg gekk um strætið og hélt að eng-
inn hirti um m.ig; en þá kom ungur maður, klappaði á öxl míná
og sagði:
‘Georg, komdu meö mér, þú hefir gott af því.’
Eg leit á hann til að sjá, hvort hann væri að sipauga. En
honum var alvara.
‘Hvað áttu viS?’ spurði eg.
'Eg á við það,’ sagði hann, ‘áð ef þú vjlt skoma með mér á
bænafundinn í kvöld, þá skal eg m!eÖ ánægju kynna þig þeim sem
verða þar. Viltu koma?’
'Eg vil þa<5,’ svaraÖi eg.
Eg fór þangað sem eg hafðist við, og lagaði á mér fötin, sem
bezt eg gat. Eg hneptí treyjunni yfir gauðidfið vesti og fór til