Sameiningin - 01.11.1918, Qupperneq 32

286
Umrœðuefni:—Fyrirgefning, kraftur hennar og fegurð. Til
hliðsjónar: Matt 6, 12-15; 18, 2-35; Lúk 17, 3-4; Kðl. 3, 12-15. Les
einnig sögu Jósefs í 1. Mós. 41, 45-44, 34. Jósef stóð ágætlega í tignar-
stöSu þeirri, sem Faraó setti ihann í. Hafði áSur lokiS prófi meS góS-
um vitnisburSi í skóla mótlætsins. Draumur Faraós rættiist. Jósef
safnaSi nokkrum kornbirgSum á sjö góSu árunum, og gat jafnvel
miSIaS öSrum þjóSum af þeim forSa, þegar hallæriS kom. BræSur
Jósefs komu frá Kanaan til þess aS kaupa korn, og hann lét þá ekki
vita hver hann v’ar, fyr en hann hafSi reynt þá, og gengiS úr skugga
um iþaS, aS þeir höfSu breyzt til batnaSar eftir aS hann var seldur i
ánauS. Lexíutextinn skýrir frá þeim atburSi, þegar hann sagSi þeim
upp alla söguna og fyrirgaf þeim. Þessir lærdómar eru fólgnir í
lexíunni: ("1). Sá sem órétt líSur, verSur annaShvort betri eSa verri
maSur fyrir þá reynslu. Hún annaS hvort gjörir hann aS meiri, göfg-
ari manni, eSa vekur ;hjá honurn biturleik og hefndarhug. VerSir þú
fyrir rangindum, þá ert þú æfinlega á slíklim' vegamótum íls og góSs.
Rangindin, sem. Jösef varS fyrir, urSu til þess aS hefja hann í tignar-
stöSu hjá Egiptum, en þau hófu sál hans til enn hærri tignar. (2).
Fyrirgefning er ekki þaS, aS láta ranglætiS hlutlaust, eins og þaS
gjöri ekkert-til. Standi þér á sama um þaS, sem gjört var á hluta
þinn, þá ert þú í hjarta þínu jafn-sekur ranglætismanninum, og hefir
ekkert aS fyrirgefa. Jósef sýndi aS honum var ekki sama, hann lét
bræSur sina ganga í gegnum eldraunir fyrst; mintist á brqtiS viS þá,
um leiS og hann fyrirgaf þeirn. Tv’ö skiIyrSu fylgdu hverri sakar-
uppgjöf, eigi hún aS vera sönn og góS: Sá seki þarf aS vera orSinn
svo innrættur, aS hún gjöri honum gott; og réttlætinni þarf aS verSa
fullnægt á einhvern hátt. (3). Þrátt fyrir þetta, sem nú var sagt,
þarf fyrirgefningin aö vera algjör, eigi hún aS hafa nokkra þýSingu.
Enginn hálfleiki eSa tvískinnungur má komast þar aS. Þú átt aS
gleyma broti bróSur þíns, um leiS og þú fyrirgefur honum. ÞaS
gjörSi Jósef. (3). GuS snýr til góSs ranglætisverkum mannanna, en
sekt þeirra minkar ekki viS þaS. Syndin liggur í hjartanu í illum vilja
syndarans, fremur en i verknaSinum sjálfum eSa afleiSingunum.
Verkefni: 1. TignarstaSa Jósefs og hvernig hann not-aSi hana.
2. Eldraun ‘bræSranna. 3. Göfuglyndi Jósefs. 4. Fyrirgefning, eSli
hennar, s-kilvrSin.
XIT. IjEXIA — 22. DESEMBKR.
Faeðing Jesú. — Jólalexía.—Lúk. 2, 8-20.
Minnistexti:—Yður er í dag frelsari fæddur, sem er Kristur Drottinn
í Borg Daz’íðs.—Lú-k. 2, 11.
Umrœðuefni:—Jólagjöfin stærsta. Tilkomumesta hátíS ársins eru
jóli-n. Þá ríkir hvervetna kærl-eiki, friSur, gleSi, lotning. Menn kom-
ast nær hugsjón kristindómsins þá en endranær. Aldrei fyrnist yfir
fagnaSarefni jólanna. —- ÞaS er eins ferskt og 'hugnæmt i dag eins
og á fyr-stu öldum. Þ-etta vald, sem jólin hafa yfir hugum manna,
ber vot-t um sannleibsgildi kristinnar trú-ar, því aS hátíSarhaldiS er í