Sameiningin - 01.11.1922, Side 3

323
Lesið i þessu sambandi prédikun hans í “Guðspjallamáli” á
annan sunnudag í langaföstu, um sársauka mannlegs lífs, og þó
fremur öllu öðru, ræðuna á tíunda sunnudag eftir trínitatis:
Jesús grátandi. Eg ætla að hafa yfir stuttan kafla úr ræöunni
síSarnefndu:
“En þau ftárin) eiga aS geta oröið aö lieilögum tárum, eSa
meS'öörum orðum: eiga aS geta fengið yfir sig blessan heilags
anda. eiga að verða að kristilegum iSrunartárum og trúartárum.
Og um leið og þau eru orðin það, hættir að svíða undan þeim; þau
veröa mjúk tár og mild tár, inndælar uppsprettulindir til eilífs lífs.
Og það er vilji Guðs, vinir mínir! að þess eðlis verði öll yðar tár.
í Jesú nafni eiga allra manna tár1 að verða þanig og geta orðið
það.”
“*Allir>, sem vita sig eiga eitthvert grátsefni, og fást til þess
að helga honum, hinum heilaga og kærleiksfulla Jesú það, þeir skulu
frelsast frá því. í>að skal annaðhvort verða frá þeim tekið algjör-
lega, ellegar það skal ummyndast svo fyrir þeirra sálarsjón, að það
verði þeim eins og nýtt náðarmeðal til þess, að herða á þeim burt
frá svndinni og dauðanum til Guðs og hins eilífa lífs. Og þegar
tárin, sarnt sem áður, gjöra vart við sig, við og við — út af endur-
minningunni um liðnar tíðir myrkurs og mótlætis, þá skulu það ekki
lengur vera beisk og huggunarlaus kvalatár, heldur mild friðartár,
huggandi kristileg vonartár”
“—Góðir vinir! Leitið allir á hans fjesú) fund, þegar þér
minnist þess, að þér eigið eitthvert verulegt grátsefni i eigu yðar,
hvort sem það eru syndir yðar, eða eitthvert mótlæti annað, sem
grátsefnið er fólgið í; og veriö þess fullvissir, að hann,, sam-
kvæmt margendurteknu heitorði sínu, veitir yður huggun og frið. —
Þegar Jesús grætur á isinum heiðursdegi yfir Jerúsalem, þá þýðir
það, að hann vill vera frelsari allra, að allir geta fyrir hann sloppið
frá sínu nresta grátsefni. Hann vill gráta hvert einsta mannsbarn
úr helju.”
Það er óteljandi margt í fari og kenningum leiðtogans
þess, er vér nú minnumst, sem aldrei má gleymast. í þetta
sinn vildi eg hafa mint yður á þetta sérstaka einkenni, — mint
yður á hjartað hans heita og trúna hans sterku, eins og hvort-
tveggja lýsti sér í mæðu og mótlæti lífsins. Mint yður á það,
live kröftugt var trúarorðið,' sem Jtann flutti oss, og máttugt til
að dreifa myrkrunum. Mint yður á það, hversu hann tók sorg-
ina upp á arrna trúarinnar og bar hana þangað, sem náðarsól
Guðs fékk skinið á hana og ummyndað hana og gert úr henni
sanna sælu. Mint yður á það, að hann kendi oss það, að fara
með öll tárin vor til Jesú Krists, og biðja hann að þerra þau,
eða heiga þau, með því, að blása á þau heilögum anda.