Sameiningin - 01.11.1922, Qupperneq 18

338
sem eg var þar, og talaSi eg aSallega um skólamálið. ÞaS var
sjálfsagt af því, að eg var ókunnugur og af því, ;hvaS þessir lút-
ersku menn voru bróSurlegir, aS eg fékk svo mörg hlýleg orS,
út af því, sem eg sagSi, en ekki af því aS þaS væri neitt sérstakt
viS þessi fáu orS, sem eg talaSi.
Eg var nýkominn úr ferS, þegar eg lagSi á staS til Buffalo,
ferS um bygS, þar sem eg hafSi slitiS bestu kröftum lífs míns,
ferS sem flutti mér sár vonbrigSi, aS nokkru leyti. Þegar
fólk var aS auSsýna mér gæSi þarna suSur frá, datt mér í hug,
aS þaS væri hressandi einstöku sinnum aS koma þangaS, sem
allir gallar manns eru ekki þektir út í yztu æsar.
iTíminn leyfir mér ekki aS segja meira í þetta sinn. FerS-
in var hin ánægjulegasta, og eg er af hjarta þakklátur bræSrun-
um í United Lutheran Church- fyrir þær dýrmætu ánægjustund-
ir, sem eg naut meSal þeirra.
<)■
Bftir séra Sigurð Ólafsson.
fFramh.)
Nú byrjaSi hann aftur aS lesa trúbækur Sikhanna, án þess þó
aS finna þar þá huggun, sem sálu hans þyrsti eftir.
Hanii var nú látinn hætta aS ganga á trúboSsskólann, en var í
þess stað settur til menta í skóla einum, er var undir umsjón stjórn-
arinnar. VarS hann þá aS ganga langar leiSir, bæSi kvölds og
morguns. LeyfSi heilsa hans honum þaS ekki; hlaut hann því, ef
hann vildi halda áfram mentun sinni, að byrja aftur á námi við trú-
boðsskólann. GerSi hann þaS, mest fyrir áeggjan föSur síns, en
leiS þar ver en nokkru sinni fyr.
HingaS til hafSi Sundar Singh veriS leiddur, aS því er honum
sjálfum virtist, erviSa leiS, sökum þess sálar-óróleika, er stöSugt
sótti á hann. Af alhug hafði hann sökt sér niSur í þaS, aS lesa
indversku trúarritin, án þess þó, aS fá þá huggun og fullvissu, er
sálu hans þyrsti svo mjög eftir.
Smásaman skildist honum þaS, að rósemi hjartans var ekki
fáanleg á þann hátt, sem hann hingaS til hafSi leitaS hennar.
í þögulli athugun fór honum smámsaman aS skiljast þaS, aS
frið og sælu hefSu margir fengiS við lestur nýja testamentisins, —
bókarinnar, sem hann sjálfur hafði á báli brent.
Frásögur guSspjallanna heilluSu sál hans, og móti vilja sínum
tók hann aftur til aS lesa þau.
En efi og órósemi hjartans luktu hann innan sinna köldu
veggja. Vonleysi vantrúarinnar umkringdi hann, eins og svart-
asta skammdegisnótt.