Sameiningin - 01.02.1918, Qupperneq 26

376
/í— 1 1 - - —
RADDIR FRÁ ALMENNINGI
Deilcl þessa annast séra G. Guttormsson.
Spurningar frá manni í Saskatchewan.
Spurningum þessum vil eg leitast viS að svara, eftir því sem
eg hefi bezt vit á, og veröa þær teknar ein og ein í senn, til hægð-
arauka.
Sp. Mig langar til að biSja um svör viðvíkjandi 6. versi í 5.
kap. í Prédikara Salómons. Þar standa þessi orð: “Leyf ekki
munni þinum, að hann láti hold þitt þþigj syndga”. Hver er hin
réttasta útskýring á þessu?
Sv. 1 nýju þýðingunni standa orðin í 5. versinu, og hljóða svo:
“Leyf eigi munni þínum að baka líkama þínum sekt”. Orðið, sem
þér er útlagt hold þitt”, eða “líkama þínum”, mun hér tákna manninn
allan, persónuna í heiid sinni. Orðið “hold” táknar oft syndaeðli
mannsins í nýja testamentinu, en sú merking orðsins á ekki við i
gamla testamentinu, svo eg viti. Þar táknar orðið dauðlegt mann-
eðli í heild sinni. Þetta finst mér sennilegust skýring á málsgrein-
inni: “Baka þú ekki sjálfum þér sekt með hugsunarlausu heitorði,
sem þú svo síðar reynist ekki maður til að efna”. ('Sbr. versið á
undan).
Sp. Er hér átt við orð eða verk, eða hvorttveggja.
Sv. Aðeins orð, eftir mínum skilningi.
Sp. Eru ekki annars orðin, sem vér tölum, verk, eins og alt
annað, sem vér aðhöfumst?
Sv. Jú, svo má víst að orði kveða. Þó er sá greinarmunur í
alla staði réttmætur, sem i siðferðisefnum er gjörður á orðum og
verkum.
Sp. Þá stendur þar enn fremur: “Og seg elkki í engils
J]jrestsins) áheyrn: “Það var yfirsjón!” Hvers vegna er presturinn
hér nefndur engill ?
Sv. Orðin eru útlögð á þessa leið í nýju þýðingunni: “Seg eigi
viö sendiboðann: Það var fljótfærni”. Orðið “engill” er á hebreski.
malak, en á grísku angelos, og þýða bæði orðin upprunalega: “sendi-
boði”. Sumir ætla, að “sendiboðinn”, sem_hér er átt við, sé prestur
eða helgiþjónn Guðs, sem samkvæmt Móses-lögum átti að taka við
heitgjöfum af fólkinu. Hitt tel eg þó sennilegra, að hér sé átt við
engil í vanalegri merkingu orðsins.
Sp. Hvers vegna má ókki segja þetta í hans áheyrn?
Sv.. Merkingin finst mér vera þessi: “Reyndu ekki — frammi
fvrir Guði, eða í áheyrn engilsins, sem Guð hefir sett til að gæta
þín — að smeygja þér þannig með léttúðugri afsökun undan hátíð-
legu heiti”.