Fréttablaðið - 06.08.2011, Blaðsíða 22

6. ágúst 2011 LAUGARDAGUR22
Á rökstólum er hefðin sú að for-
vitnast um hversu mikið parið veit
hvort um annað.
Arnar: „Ég veit nú ekki margt
um þig en kannast öllu betur við
karl föður þinn, tónlistarmanninn
Tómas R. Einarsson. Ég er nefni-
lega djassgeggjari. Ég lærði að fíla
djass þegar ég hlustaði á þættina
hans Jóns Múla í útvarpinu í gamla
daga, þoldi fyrst ekki tónlistina en
Jón Múli var svo skemmtilegur að
hann togaði mig inn í djassinn.“
Kristín: „Ég skil. Ég veit ekkert
um íþróttir og fylgist því lítið með
íþróttafréttum, svo ég veit bara
við hvað þú starfar og hef séð þér
bregða fyrir á skjánum.“
Arnar: „Ég leitaði nú örlítið á
náðir Google til að forvitnast
um þig. Þá komst ég að því að þú
semur ekki alveg eins ljóð og ég
var vanur að lesa þegar ég stund-
aði nám við Háskóla Íslands í
íslensku og bókmenntum. Þar var
ég meðal annars í kúrsi hjá Helgu
Kress og skrifaði ritgerð um hina
merku skáldkonu Guðfinnu Jóns-
dóttur frá Hömrum í Reykjadal.
Viðfangsefni hennar voru aðeins
önnur en þín.“
Kristín: „Guðfinnu Jónsdóttur
þekki ég ekki. En það er eiginlega
fyrst núna upp á síðkastið sem ég
hef öðlast nokkurt umburðarlyndi
fyrir íþróttum. Mér þótti skóla-
kerfið og umhverfi íþróttanna ekki
mjög hvetjandi í þá átt. Svo dæmi
sé tekið þá byrjaði ég bara að
synda fyrir nokkrum árum. Skóla-
sundið og leikfimin voru ákveðin
áföll sem tók mig mörg ár að jafna
mig á. En þá fattaði ég auðvitað að
þetta er mesta snilld í heimi.“
Má ekki ala á vantrausti
Þið hafið bæði ferðast jafnt innan-
lands sem utan á þessu viðburða-
ríka sumri. Munið þið upp á hár
hvar þið voruð stödd þegar ódæðin
í Noregi voru framin?
Arnar: „Já, það man ég. Það er svo
skrýtið hvað heimurinn er orðinn
lítill. Þegar þetta gerðist var ég
á Húsavík. Konan mín var stödd
hjá vinkonu sinni þegar dóttir
vinkonunnar hringdi grátandi í
mömmu sína. Hún býr í Noregi og
var í næsta húsi við sprenginguna
í miðbæ Óslóar. Þetta fengum við
beint í æð áður en þetta var komið
í fréttirnar. Þetta er atburður sem
lætur mann ekki í friði.“
Kristín: „Ég var með matarboð
heima hjá mér þegar þetta gerðist
og boðið varð ekki jafn fjörugt og
til stóð því ég var bara við tölvuna
og fylgdist stöðugt með frétt-
um. Þetta var mjög sorglegt og
líka óþægilegt. Þetta var nálægt
manni, krakkar á mínum aldri og
yngri sem voru myrtir, sem sýnir
okkur hvað við erum berskjölduð
þegar einhver er nógu bilaður og
hefur aðgang að þeim tækjum og
tólum sem þarf til að slátra fólki.“
Arnar: „Já. Maður veltir fyrir
sér hvar nokkuð þessu líkt ger-
ist næst. En viðbrögð Norðmanna
þykja mér einstök.“
Kristín: „Einmitt. Þeir virðast ná
að hefja sig yfir hefnigirni og taka
þessu af stillingu. En auðvitað er
þetta erfitt mál og flókið. Og það
er líka allt í lagi að vera reiður.“
Arnar: „Norðmenn í dag taka
öðruvísi á svona málum en for-
feður þeirra á Sturlungaöld. Oft á
tíðum í gegnum söguna hafa leið-
togar verið gagnrýndir fyrir að
taka seint við sér, en í þessu tilfelli
voru þeir sýnilegir frá fyrstu mín-
útu og ég dáist að því. Ég hugsa að
það hafi þjappað norsku þjóðinni
betur saman.“
Kristín: „Það væri hræðilegt ef
þetta yrði til þess að ala á van-
trausti á milli fólks. Björn Bjarna-
son notaði til dæmis tækifærið
til að draga upp hugmyndina
um íslenska leyniþjónustu sem
hann hefur dreymt um áratugum
saman. Þetta fáránlega herblæti
þykir mér ekki til mikillar prýði.“
Arnar: „Ég er ekki viss um að
við hefðum tæklað þetta jafn vel
og Norðmenn. Við hefðum líklega
sett málið í nefnd, rætt fram og til
baka, gefið út skýrslu og svo aðra
skýrslu sem hefði verið gagnrýnd
og svo framvegis. Ég hef bara
svo ofboðslega lítið þol gagnvart
stjórnmálamönnum. Mér finnst
þeir svo vanmáttugir og ekki
standa sig í því sem þeir eiga að
gera, að ég gæti trúað að yfirvöld
hér hefðu lent í bullandi vandræð-
um með að taka á svona málum.“
Skelfilegur eiturlyfjaheimur
Breska söngkonan Amy Wine-
house lést fyrir skömmu, aðeins 27
ára gömul, eftir harða baráttu við
áfengis- og eiturlyfjafíkn. Fylgdust
þið með ferli hennar?
Kristín: „Já. Ég er mikill aðdáandi
Amy Winehouse og þykir mjög
dapurlegt að hún hafi orðið svona
veik. Þetta kom ekki óvænt, því
fólki þykir alltaf meira spennandi
að segja fréttir af bágu ástandi
fræga fólksins en þeim sem eru
að gera eitthvað af viti, en hún var
svo hæfileikarík og hefði getað
gert svo góða hluti.“
Arnar: „Dóttir mín var hrifn-
ari af Amy Winehouse en ég, en
þar sem ég fylgist mjög vel með
breskum fjölmiðlum komst ég
ekki hjá því að sjá hvert stefndi
hjá henni. Átakanlegast þótti mér
að sjá baráttu föður hennar við
þennan skelfilega eiturlyfjaheim.
Hann reyndi hvað hann gat og það
situr mest í mér. Þessi barátta for-
eldra sem verða fyrir því að missa
börnin sín út í þennan heim. Góð
vinkona mín lést í vetur af völd-
um eiturlyfja, svo það bergmálar
dálítið í mér hversu skelfilegur
þessi heimur getur verið.“
Kristín: „Já. Þó er í rauninni ótrú-
legt hversu miklu þessir tónlistar-
menn sem létust 27 ára, eins og
Janis Joplin, Jimi Hendrix, Jim
Morrison og fleiri, höfðu áorkað
á þessum aldri. Ég verð 27 ára
seinni partinn á næsta ári og hef
ekki áorkað alveg eins miklu. Það
er leiðinlegt að þetta fólk hafi
þurft að lifa svona hratt.“
Arnar: „Þetta er bara allt annað
tímatal, eins og hjá hundum og
köttum. Þessir rokkarar sem
sukka svona mikið og deyja ungir
eru margir í raun orðnir sextugir
þegar þeir deyja því þeir lifa svo
hratt.“
Bágt sálarástand plankara
Nú herma nýjustu fréttir að
„plankið“ sé dautt. Í staðinn séu
allir farnir að „ugla“ (láta taka
myndir af sér í uglustellingum um
víðan völl og dreifa á internetinu).
Hvort er meira töff, plank eða ugl?
Kristín: „Ég get ekki svarað því.
Ég veit að plank er til en ekki
mikið meira en það.“
Arnar: „Þú verður að fara að
planka, manneskja!“
Kristín: „Já. Plankið hefur ekki
náð fótfestu í mínum kreðsum.“
Arnar: „Nei, sem betur fer. Í fullri
alvöru, því annað eins bull og rugl
hef ég ekki séð. Ég velti fyrir
mér sálarástandi fólks sem birt-
ir myndir af sér í alls kyns fárán-
legum stellingum, sem er rennandi
niður hlíðar og allt skaddað á eftir.
Þetta er bara ekki rétt. Reyndar
vissi ég blessunarlega ekki hvað
plank er fyrr en fyrir skömmu. Ég
var að mála húsið mitt og lá uppi á
þaki. Þá benti sonur minn mér á að
ég væri kominn í gott plank. Þegar
ég var ungur bjuggu krakkarnir til
engla í snjónum. Kannski var það
forveri planksins.“
Kristín: „Já. Þegar ég var tíu eða
tólf ára gekk snuðæði yfir borgina.
Þá voru allir með snuð og pela og
þau sem áttu lítil systkini þóttu
heppin að geta gengið að slíku
vísu heima hjá sér. Væntanlega
hafa margir fengið rammskakkar
tennur af því að japla á þessu.“
Arnar: „Ég hef líklega verið kom-
inn af snuðaldrinum þá.“
Kristín: „Þetta þótti mjög kúl. Ég
hef oft velt því fyrir mér hvaðan
þetta einkennilega æði kom.“
Alþýðlegar íþróttafréttir
Að lokum. Ef þið skiptuð um hlut-
verk í einn dag, Arnar gerðist ljóð-
skáld og Kristín íþróttafréttaritari,
hvað mynduð þið taka ykkur fyrir
hendur?
Arnar: „Þegar ég var í Mennta-
skólanum á Akureyri orti ég heil-
an helling, meðal annars ásamt
Bjarna Hafþóri Helgasyni vini
mínum og mági. Ég fann mikið af
þessum ljóðum fyrir ekki svo löngu
og ég var alveg rammpólitískur.
Þetta voru ádeiluljóð á það sem
var að gerast í heiminum. Í dag
yrði ég líklega ekki jafn æstur. Og
örugglega ekki jafn hvassyrtur og
þú, Kristín. Ég er orðinn svo mild-
ur maður að sennilega yrðu fugl-
ar og fiðrildi í öndvegi í ljóðunum
mínum. Fegurðin og náttúran.“
Kristín: „Já, sem íþróttafréttarit-
ari myndi ég líklega flytja alþýð-
legar íþróttafréttir. Það finnst mér
spennandi. Að tala við gamla fólk-
ið í sundleikfiminni, þá sem spila
brennó út um alla borg og fleiri
sem stunda svona áhugamanna
og óstofnanavænt sport. Með-
limi Styrmis, íþróttafélags sam-
kynhneigðra, Africa United og
þar fram eftir götunum. Það væri
spennandi.“
Arnar: „Ég vind mér beint í þetta
mál.“
Ég er ekki
viss um að
við hefðum
tæklað
þetta jafn
vel og
Norðmenn.
Við hefð-
um líklega
sett málið í
nefnd, rætt
fram og til
baka, gefið
út skýrslu
og svo aðra
skýrslu sem
hefði verið
gagnrýnd
og svo
framvegis.
Á RÖKSTÓLUM
Snuð og rammskakkar tennur
Íþróttafréttamaðurinn Arnar Björnsson orti heil ósköp sem ungur maður. Ljóðskáldið Kristín Svava Tómasdóttir hefur nýlega
öðlast umburðarlyndi gagnvart íþróttum. Kjartan Guðmundsson hitti rökstólapar vikunnar á dálítið drungalegum sumardegi.
DJÖRFUNG OG HUGUR Ef Kristín Svava væri íþróttafréttaritari í einn dag myndi hún flytja fréttir af sundknattleik og brennóspilurum. Sem ljóðskáld
myndi Arnar yrkja um fugla og fiðrildi. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
Uppspretta
vellíðunar
Hverabraut 1 | 840 Laugarvatn | fontana@fontana.is | Sími: 486 1400
Opið
alla daga
kl. 11–22
NÁTTÚRULEGT
HVERAGUFUBAÐ
GLÆSILEGAR
BAÐLAUGAR
Nánari upplýsingar:
www.fontana.is