Íslendingur - 29.01.1947, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 29. janúar 1947
ISLENDINGUR
3
Samband unára Siálístæoismanna
Timarnir breytast- en kommúnistar ekki
Aðalfundur
Varðar
„FORINGJARN

Þau ummæli eru höíð eftir þjóð-
kunnu íslenzku skáldi, að föðurlands
ást kommúnista væri í rauninni meiri
en allra annarra íslendinga, því að
þá munaði ekkert um að elska er-
lent stórveldi auk sinnar eigin ætt-
jarðar. Æði oft virðist þó ástin á
ættjörðinni færaát í skugga barna-
legrar og auðmjúkrar tilbeiðslu á
stórveldinu í austri. Er dýrkun komm
únista á einræðisríkinu í austurvegi
slík, að Ameríkudýrkun einstakra
íslendinga kemst ekki í hálfkvisti
við það.
Eitthvert álakanlegasta dæmi þess,
hvernig þessi óeðlilega dýrkun á er-
lendri þjóð getur svipt menn öllu
raunsæi og skynsemi, er grein, sem
birtist á æskulýðssíðu „Verkamanns-
ins“ í síðustu viku og nefnist „Tím-
arnir breytast“. A grein þessi að
slcýra fyrir ungum kommúnistum
heimsmálanna eftir stríð. Kemst hinn
ungi sérfræðingur í alþjóðamálum
að þeirri niðurstöðu, að Rússar beri
slíkan ægishjálm yfir allar aðrar
þjóðir heims eftir stríð, að vafasamt
er, hvort rússneska stjórnin sjálf hef-
ir gert sér ljóst þetta mikla veldi sitt.
Er snúið svo við í grein þessari hin-
um augljósustu staðreyndum, sem
öllum eru kunnar, að furðu gegnir.
Höfundur segir að vísu í upphafi
greinar sinnar, að hann segi það eitt,
er hann bezt viti að séu staðreyndir.
Er ekki að furða, þótt málflutningur
„Verkamannsins“ sé oft bágborinn,
ef rithöfundar hans hafa allir sama
mat á staðreyndum og þessi ungi
kommúnisti.
Það er hvorki tími né rúm til þess
að elta ólar við allar fjarstæður
þessa nýja sögufræðings „Verka-
mannsins“, en nokkur dæmi skulu
nefnd lil þess að sýna hversu tak-
markalaust Rússadýrkunin hefir
blindað hann.
Sögufræðingur „Verkamannsins“
segir: „Atvikin höguðu því svo, að
Bretland og Bandaríkin urðu banda-
rnenn mesta andstæðings nazismans,
Sovétríkjanna .... En heilindin
voru ákaflega vafasöm í því sam-
starfi.“
Ef við læsum þessa frásögn í sagn-
fræðiriti, kæmi okkur naumast ann-
að til hugar, en Rússar hefðu átt allt
frumkvæði i baráttunni gegn Þjóð-
verjum. Það vill reyndar svo illa til
fyrir hinn unga kommúnista, að þess-
ir atburðir eru öllum í svo fersku
minni, að fólk brosir aðeins góðlát-
lega að þessari sögufræðslu. Hinar
sönnu staðreyndir eru þær, að árás
nazista á Ráðstjórnarríkiri olli því,
að Rússar urðu bandamenn vest-
rænu lýðræðisþjóðanna í baráttu
þeirra gegn yfirgangi þýzku nazist-
anna. Það muna enn allir eftir þýzk-
rússneska vináttusamningnum, þeg-
ar islenzkir kommúnistar töldu það
„smekksatriði“, hvort menn væru á
móti nazistum eða ekki. Það varð
ekki fyrr en Rússar urðu að verja sitt
eigið land, að þeir urðu „rnestu and-
stæðingar“ nazismans, og sú and-
staða var ekki ákveðnari en það, að
þeir voru jafnvel reiðubúnir að semja
sérfrið við þá, ef þeir fengju nógu
stór landsvæði að launum. Slík voru
heilindi þeirra. Þegar Bretar stóðu
einir gegn ofureflinu, reyndu brezku
kommúnistarnir að telja kjark úr
þjóð sinni, því að þá voru Rússar og
Þjóðverjar vinir. Þessu hefir brezka
þjóðin ekki gleymt, og því eru brezku
kommúnistarnir fylgislausir þar í
landi. Betur að íslenzka þjóðin hefði
sama skilning á eðli kommúnismans.
Sögufræðingur „Verkamannsins“
heldur því fram, að innrásinni til
meginlandsins hafi verið frestað í
tvö ár til þess að lama Rússa. Það
væri fróðlegt að vita, hvaðan hann
hefir þessar upplýsingar. Veit hann
ekki, að Bretar og Bandaríkjamenn
sendu Rússum hergögn fyrir tug-
miljarða króna? Veit hann ekki, að
hundruðum brezkra skipa var sökkt,
er þau voru að færa Rússum marg-
víslegar birgðir? Rússneska stjórnin
liefir sjálf viðurkennt þá ómetanlegu
hjálp, sem Bretar og Bandaríkin
veittu þeim, er þeir áttu mest í vök
að verjast? Veit hann ekki, að stór-
sókn Rússa úr austri og innrás banda
manna úr vestri voru samræmdar
hernaðaraðgerðir ,er ákveðnar höfðu
verið af æðstu leiðtogum þessara
þjóða löngu fyrirfram? Ef liann veit
þetta ekki, ætti hann sannarlega ekki
að rita um alþjóðamál.
Sögufræðingurinn segir, að Ráð-
stjórnarríkin hafi verið einangruð
og lítils ráðandi í heiminum fyrir
stríðið, „en nú eru þau annað mesta
stórveldið, ef litið er á hernaðarleg-
an og pólitískan styrk, en langsam-
lega slyrkust á sviði jjármála og 'við-
skipta.“ (Leturbr. vor).
Þetta mun eiga að vera aðalrúsín-
an í greininni og óræk sönnun þess,
hversu tímarnir liafi breytzt. Osköp
held ég rússneska stjórnin yrði sögu-
fræðingi „Verkamannsins“ þakklát,
ef hann gæti sannfært hana um það,
að Rússar væru „langsamlega“ sterk-
astir „á sviði fjármála og viðskipta.“
Það er lítt skiljanlegt, hvernig
nokkrum heilvita manni getur til hug
ar komið að halda fram svona fjar-
stæðu. Allt framleiðslukerfi Rússa
er í molum vegna styrjaldarinnar og
þeirra óhemju spellvirkja, sem Þjóð-
verjar unnu. Endurreisnarstarfið
gengur seinna en rússneska stjórnin
gerði róð fyrir, og þjóðina skortir
margar brýnustu lífsnauðsynjar.
Framleiðsluafköst hafa reynzt miklu
minni hjá rússneskum verkamönnum
én t. d. verkamönnum í Bandaríkj-
unum, enda skortir þá margvíslegar
hjálparvélar. Þá er þjóðin einnig
stórskuldug, skuldar t. d. Bandaríkj-
unum hvorki meira né minna en 11
miljarða dollara og hefir óskað eftir
að fá einn miljarð dollara í viðbót-
arlán.
Það er vandséð, hvar sögufræðing-
ur „Verkamannsins“ hefir uppgötv-
að þessa „staðreynd“. Það rnunu víst
fáir vera í vafa um það, hvaða þjóð
er sem stendur langvoldugust á sviði
fjármála og viðskipta. Rússneska
stjórnin hgfir ekki dregið þetta í
efa, enda hefir hún margsinnis leitað
aðstoðar þessarar þjóðar. Banda-
ríkin eru nú það land, sem allar þær
þjóðir,.er við skort búa, hafa mænt
vonaraugum til. Hinar óhernju auð-
lindir þeirra og verksmiðjur eru ó-
skemmdar. Framleiðsla þeirra er því
meiri en nokkurrar annarrar þjóðar
heimsins. Bandaríkin hafa lánað
Rússum og flestum þjóðum Evrópu
stórfé. Hj álparstarfsemi UNRRA var
borin uppi af þeirn.
Allt eru þetta eðlilegar staðreynd-
ir. Rússar þurfa að vinna stórkost-
legt endurreisnarstarf, og það mun
taka langan tíma að koma þar öllu í
sama horf og var fyrir stríð, hvað
þá að þeir geti tekið forustu á sviði
heimsviðskiptanna. Sögufræðingur
„Verkamannsins“ heldur því fram,
að auðhringar Bretlands og Banda-
ríkjanna kaupi hráefni fyrir neðan
sannvirði, en í Ráðstjórnarríkjunum
sé það þveröfugt. Hvernig getur þess-
um unga manni þá til þugar komið
að halda því fram, að Ráðstjórnar-
ríkin hafi betri aðstöðu til þess að
keppa um heimsmarkaðinn.
Hinn ungi kommúnisti bendir á
það, að það liafi aukið styrk Ráð-
stjórnarríkjanna, að ríkin í Austur-
Evrópu séu að „byggja upp þjóðfé-
lög sín á svipuðum grundvelli.“ Þetta
er víst eini ljósi bletturinn í grein-
inni. Rússar hafa dyggilega hagnýtt
sér auðsveipni hinna kommúnistisku
leppstjórna sinna í Austur-Evrópu.
Þeir hafa flutt verksmiðjur i stórum
stíl frá Þýzkalandi. Þeir fá kol frá
Pólverjum fyrir hálfvirði. Þeir hafa
náð tangarhaldi á olíulindum Rúm-
eníu. Þeir flytja margsvísleg verð-
'mæti í stórum stíl á brott frá Júgó-
slavíu með góðu samþykki Titos,
sem segir Júgóslava aldrei geta full-
borgað Rússum vináttu þeirra og að-
stoð. Svona mætti lengi telja.
Sögufræðingur „Verkamannsins“
lætur í upphafi greinar sinnar í ljós
ótta um það, „að margir telji ýmis-
legt, sem ég segi hér, pólitískan áróð-
ur.“ Já, það verða víst æði margir í
þeim flokki, kæri ungi konunúnisti.
Það efast enginn um réltmæti þeirra
orða, að tímarnir breytist, en það er
jafnvíst, að íslenzku kommúnistarn-
ir breytast ekkert. Sjúkleg dýrkun
þeirra á „sæluríki“ kommúnista í
austri er alltaf sú sama.
félags ungra Sjálfstæðismanna á Akur-
eyri var haldinn mánudaginn 20. janúar
sl. Formaður félagsins, Indriði Þorsteins-
son, gaf skýrslu um starfsemi félagsins á
liðnu ári. Hefir félagið verið í örurn vexti
þenna tíma. Gjaldkeri skýrði frá fjárhag
félagsins, og er hann góður.
Samþykkt voru á fundinum ný lög fyrir
félagið. Síðan fór fram stjómarkosning.
f aðalstjórn voru kosnir:
Magnús Jónsson, ritstj., formaður,
Indriði Þorsteinsson,
Hugi Ásgrímsson,
Snorri Kristjánsson,
Sigurpáll Helgason,
Þorvaldur Arason,
Sigurður Ringsted.
I varastjórn voru kosnir:'
Sverrir Svavarsson,
Baldvin Tryggvason,
Kristján Róhertsson.
I fulltrúaráð félagsins, en í því eiga
sæti 10 menn, auk stjórnar og varastjórn-
ar, voru kosnir:
Birgir Jóhannsson,
Friðjón Karlsson,
Gunnar Schram,
Guðný Björnsdóttir,
Halldór Jónsson,
Hálfdán Guðmundsson,
Hörður Sigurgeirsson,
Magnús Oskarsson,
Margrét Oddgeirsdóttir,
Pétur Hallgrímsson.
Frá því „Vörður“ hóf starfsemi
sína. að nýju á síðastliðnum vetri
hefir félagið stöðugt fært út kvíarn-
ar. Hér á Akureyri virðist jarðveg-
urinn vera góður fyrir stefnu Sjálf-
stæðisflokksins meðal yngra. fólks-
ins. Vöxtur og viðgangur kommún-
ista seinni árin hefir opnað augu
allra lýðræðissinna fyrir ógnuninni
úr austri, og gert þeim ljóst að nauð-
syn er að stofna til öflugra samtaka,
sem veitt geti viðnám. Sjálfstæðis-
flokkurinn hefir jafnan litið á komm
únistaflokkinn sem höfuðandstæð-
ing, enda eru stefnur þessara tveggja
flokka harla ólíkar. Kommúnistar
vilja ríkiseinokun í öllum greinum
athafnalífsins, afnám eignarréttar-
ins, og taki þeir upp stjórnarhætti
Sovétríkjanna, sem beinast liggur
við, nái þeir meirihluta, hefir það í
för með sér afnám lýðræðisins eins
og það hugtak hefir verið skilið.
Stefna Sjálfstæðisflokksins hefir í
stórum dráttum gengið út á, að efla
„FORINGJARNIR
FARA ÚT AF
LÍNUNNI“
í 12. tbh „Verkalýðsblaðsins“
1934 er skýrt frá fundi pólitísku
nefndar K. F. í. (Kommúnista-
flokks íslands). Á fundinum virð-
ist hafa komið fram megn óá-
nægja með útbreiðslustarfsemi
flokksins og stjórn flokksmálefna.
Þar segir:
„Fundurinn sló því föstu, að á-
byrgðin á þessum veikleikum væri
hjá flokksforustunni, þar sem hún
hefir ekki verið nægilega einhuga
um stefnu flokksins. Ábyrgðin
liggur fyrst og fremst hjá fél.
Brynjólfi Bjarnasyni, pólitískum
leiðtoga flokksins, sem sýnt hefir
sáttfýsi við tækifærisstefnuna í
flokknum, og einkum þó við tæki-
færissinnaðar skoðanir og villur
fél. Einars Olgeirssonar, sem ekki
hefir gert nein fullnægjandi skref
í áttina til sjálfsgagnrýni síðan á
landsfundinum.“
Rammi
Sérstök skemmtinefnd var kosin, og er
llalldór Kristjánsson formaður hennar.
Sextíu nýir félagar gengu í „Vörð“ á
þessum fundi. Ávarpaði formaður fund-
armenn að lokinni stjórnarkosningu og
hvatti þá til þess að halda áfram þeirri
sókn, sem þegar væri hafin.
efnahagslegt og andlegt frelsi ein-
staklingsins. Frjálsir þegnar í frjálsu
landi.
Stj órnmálaþróunin á Akureyri er
í samræmi við þróunina annars stað-
ar á landinu. Æskulýðurinn skipar
sér undir merki Sjálfstæðisflokksins,
en færri og færri ganga í fylkingar
konnnúnista. Á aðalfundi „Heim-
dallar“, sem haldinn var fyrir
skömmu gengu um 170 nýir meðlim-
ir í félagið, en á síðastliðnum vetri
fjölgaði félögum um 1000. Annars
staðar af landinu er sömu söguna að
segja. I sveitunum hafa verið stofn-
um samtök ungra Sjálfstæðismanna,
sem víða starfa af miklu fjöri.
Ungir Sjálfstæðismenn á Akureyri
niunu enn herða baráttuna og við
næstu Alþingiskosningar tryggja
flokki sínum glæsilegan meirihluta.
„Vörður“, félag ungra Sjálf-
stæðismanna á Ak. í örum vexti
*
A aðaltundi bætast við 60
nýir télagar