Íslendingur - 26.04.1950, Blaðsíða 7

miðvikudagur 26. apríl 1950
ÍSLENDINGUR
7
Konan mín,
Guðný Árnadóttir,
Glerárgötu 4, sem andaðist 18. þ. m., verður jarðsungin frá Akur-
eyrarkirkju fimmtudaginn 27. apríl kl. 1.30 e. h.
Árni Árnason.
Inn'legt þakklæti viljum við votta öllum þeim, sem sýnt hafa sam-
úð og vinarhug við fráfall og útför móður okkar,
Jónasínu Sigurðardóttur.
Sérstaklega þökkum við yfirlækni, hjúkrunarkonum og sjúkling-
um á Kr'stneshæli fyrir nærgætni og alúð, sem hún naut þar í lang-
varandi veikindum.
Börn hinnar látnu.
Innilegus'.u þakkir fyrir auðsýndan hlýhug og samúð við and-
lát og jarðarför móður okkar
Nikolínu S. Sölvadóttur
Sigurður, Anna og Erna Árnadóltir
.......... iii11 imtowiwwm—M———ra—ir^
ÍBÚÐ til leigu
í fullgerðu nýju húsi á norðurbrekkunni er til leigu gegn fyrir-
framgreiðslu eða láni, að upphæð 20—30 þúsund kr., tvær stórar
stofur og eldhús, lítið herbergi getur komið til greina. — Listhaf-
endur leggi nöfn sín í lokuðu umslagi inn á afgreiðslu íslendings,
merkt ÍBÚÐ, fyrir 29. þ. m.

Jörð til sölu
Jörðin YZTIBÆR í Hríseyjarhreppi er til sölu nú þegar. Ábúð
á jörðinni, án sölu, getur einnig komið til greina. Semja ber við
undirritaðan eiganda.
_ Oddur Ágústsson,
Yztabæ, Hr.sey.
) FISKIÐJUVER |
ÓLAFSFJ ARÐAR
Ólafsfirði
framleiðir eftirtaldar niðursuðuvörur úr beztu fáanlegum hrá-
efnuni:
SÍLD í TÚMAT 450 gr. dósum
S í L D I 0 L í U reykt í smádósum
GAFFALBITA í olíu, smádósum
GAFFALBITA í kryddpækli, smádósum
REYKTAN FISKí oliu i/2 kg. dósum
S J Ó L A X í ol u, smádósum
(og fl. tegundir síðar)
Ofangreindar tegundir fyrirliggjandi hjá einkaumboðs-
manni vorutn utan Reykjavikux*.
Heildverzl. Valgarðs Stefánssonar
Sími 332 Akureyri
°I I
TILKYNNING
fró Skóverzlun M. H. Lyngdal.
Þær skóvörur sem berazt kunna verzlun minni,
verða eftirleiðis til sölu í
Verzlursinni L O N D O N
Firmakeppni Bridge-
félags Akureyrar
Verðlaunagripur Firmakeppninnar.
Fyrsta umferð Firmakeppni
Bridgefélags Akureyrar var spiluð sl.
sunnudag. Átta stigahæstu firmun
taka þátt í úrslitakeppninni, sem
frarn fer n. k. sunnudag ásamt þeim
átta, er stigahæst verða í annarri
umferð. Urslit I. umferðar urðu þau,
að þessi firmu komust í úrslit:
1. Smjörlíkisgerð KEA (Jón Þor-
steinsson) 54% stig.
2. Efnagerð Akureyrar (Ragnar
Skjóldal) 54 stig.
3. Flugfélag íslands (F. Hjaltalín)
52% stig.
4. Byggingarvöruverzlun Akureyr-
ar (Jón Ólafsson) 51% stig.
5. Hótel KEA (Halldór Helgason)
51 stig.
6. Brauns-verzlun (Jóhann Snorra-
son) 50% stig.
7. Kaffibætisverksmiðjan Freyja
(Árni Sigurðsson) 48 s ig.
8. Sápuverksmiðjan Sjöfn (Sæm.
Jóhannsson) 47 stig.
Þessi firmu féllu úr:
9. Verzlun Eyjafjörður (Mikael
Jónsson) 42% stig.
10. —11. B.fröst (Jóh. Gauti) 42
stig.
Nýja-Kompaníið (Hjörtur Gísla-
son) 42 stig.
12.—13. Hafnarbúðin (Árni Ingi-
mundarson) 38% stig.
Ferðaskrifstofan (Stefán Reykja-
lín) 38% stlg.
14. B. S. A. (Jón Sólnes) 37 stig.
15. 01 og gosdrykkir (Jónas Stef-
ánsson) 36 stig.
16. Elec'.ro Co. (Jóhann Þorkels-
son) 34% stig.
#
\
þótt fjórum ágætum hestum væri beitt fyrir, þá fannst
mér nú hver míla sem síbersk dagleið. En loks var ég
þó kominn alla leið, og er ég hafði komið farangri
mínum fyrir, hélt ég af slað til þess að leita að Pau-
line og hjarta mitt barðist ákaft að eftirvæntingu.
Ég leilaði uppi hús það, er Prissilla hafði gefið mér
upp í bréfi sínu. Það var lítið og kyrrlátt hús á skógi
vaxinni hæð og garður í aflíðandi halla fyrir framan
það, alþakinn síðsumarsblómum. Meðan ég beið þess,.
að komið væri til dyra, virti ég umhverfið fyrir mér
og dáðist að því, hve vel Priscilla hefði vandað val
dvalarstaðarins.
Eg spurði eftir frú Drew, en mér var sagt, að hún
væri ekki heima — að hún hefði farið út fyrir nokkru
síðan ásamt ungu stúlkunni, og að þær væru ekki,
væntanlegar Iieim fyrr en um kvöldið. Eg hélt því brott
og fór að leita þeirra.
Það var enn skammt liðið á haust, og laufið var
ekki farið að fölna á trjánum. Allt var grænt, fagurt
og hressandi. Himinninn var heiður og mild golan lék
um andlit mér. Ég staðnæmdist og litaðist um til þe$g
að ákveða, í hvaða átt ég skyldi halda. Langt fyrir
neðan mig lá litla fiskiþorpið við ósinn á niðandi ár-
sprænu, sem rann niður dalinn. Hinum megin voru há-
ir klettar og að baki þeim, lengra inn í landið, voru
skógi varnar hæðir, svo langt sem augað eygði. Fram-
undan lá aftur á móli sjórinn, dimmgrænn og sléttur.
Utsýnið var vissulega fagurt, en ég naut þess ekki, ég
þráði Pauline.
Mér virlist að á degi sem þessum myndi skuggasæll
skógurinn og svalandi ársprænan hafa mest aðdráttar-
afl. Ég hélt því niður hlíðina og gekk niður með ánni.
Er ég liafði gengið með henni um mílu vegar, klifrað
yfir mosavaxna kletta og rutt mér braut gegnum hesli-
gerði, er ég sá unga stúlku sitja í rjóðri hinum megin
á bakkanum, með teiknibók fyrir framan sig. Hún
sneri haki að mér, en ég þekkti vaxtarlag hennar og
hreyfingar nægilega vel til þess að vera þess fullviss,
að þeFa væri konan mín.
Hefði ég þurft frekari vitna við, þá nægði fyrir mig
að líta á fylgdarkonu hennar, sem sat nálægt henni og
virtist dotta yfir bók. Ég skyldi hafa þekkt sjalið henn-
ar Priscillu í mílufjarlægð, annað eins hefir aldrei
verið lil á jörðinni.
Þótt ég ætti erfitt með að sitja á mér, þá ákvað ég
samt að láta þær ekki sjá mig núna. Ég vildi geta rætt
við Priscillu og þegið ráð af henni, áður en ég hitti
Pauline. En þrátt fyrir þessa ákvörðun mína, lét ég
undan freistingunni að færa mig nær, þar sem ég gat
enn ekki séð andlit konu minnar, ég læddist því hægt
og hægt nær, unz ég var kominn beint á móti henni,
faldi mig þar í kjarrinu og virti hana fyrir mér.
Hún var hraustleg útlits og heilbrigði lýsti sér í
hverri hreyfingu. Þegar hún leit til hliðar og sagði
nokkur orð við Priscillu þá kom svipur hennar og bros
hjartanu til að hoppa í brjósti mér. Konan, sem ég
kom hér til var allt önnur en stúlkan, sem ég hafði
kvænzt.
Hún leit nú yfir ána. í fögnuði mínum hafði ég
alveg gleymt mér og hafði komið fram úr felustað
mínum. Augu okkar mæltust því yfir ána.
Hún hlýtur að hafa munað óljóst eftir mér. Þótt
það hafi aðeins verið sem í draumi, þá hefir andlit
mitt komið henni að einhverju kunnuglega fyrir sjón-
ir. Hún missti blýantinn og teiknibókina og spratt á
fætur, áður en Priscillu vannst tími til að reka upp
undrunar- og fagnaðaróp sitt. Hún stóð og horfði á
mig eins og hún byggist við að ég mundi ávarpa hana
eða koma til hennar, en Prisrilla kallaði til mín og
bauð mig velkominn.
Nú var of seint fyrir mig að snúa við. Ég komst
brátt yfir ána og náði til þeirra á skammri stundu.
Pauline hafði ekki hreyft sig, en Prisrilla hljóp á
rnóti mér og hristi hönd mína ákaft.
„Man hún eftir mér — þekkir hún mig?“ hvsílaði
ég um leið og ég losaði hönd mína og gekk í áttina til
konu minnar.
„Ekki ennþá, en hún mun brátt gera það. Eg er full-
viss um það, herra Gilbert.“
Ég óskaði þess innilega, að hún yrði sannspá. Eg
gekk nú til Pauline og rétli henni hendina. Hún tók í
hana og leit um leið framan í mig. Hve heitt ég þráði
þá að mega þegar grípa hana í faðm mér.
„Pauline, þekkirðu mig?“
Hún leit niður. „Priscilla hefir talað um þig. Hún
hefir sagt mér, að þú sért góður vinur, en að ég yrði
að sætta mig við vitneskjuna um það þar til þú kæmir
og ekki spyrja neinna spurninga.“
„En manstu ekki eftir mér? Mér fannst það fyrir
víst nú áðan.“
Hún andvarpaði. „Ég liefi séð þig í draumum —
einkennilegum draumum.“ Um leið og hún sagði þetta,
hljóp snögglega roði fram í kinnar hennar.
„Segðu mér þá drauma,“ sagði ég.
„Ég get það ekki. Ég hefi verið veik, mjög veik í
langan tíma. Ég hefi gleymt miklu — öllu sem gerðist
á því tímabili.“
„Á ég að segja þér frá því?“
„Ekki núna — nei ekki núna,“ kallaði hún í ákefð.