Íslendingur - 30.04.1968, Blaðsíða 5

Verðuppbótin hefur bjurguð hrúefnisöfluninni
Bæta þarf hlut frystihúsanna
— segir Tryggvi Jónsson frystihu sstjóri í Dulvík
— Það er enginn vafi á því, að verðuppbótin á fisk, veiddan frá
norðlenzku útgerðarstöðunum, sem greidd hefur verið eftir ákveðn-
um reglum undanfarin ár, er höfuðástæða fyrir því, að útgerðin
hefur farið aftur vaxandi hér nyrðra að vetrinum. Þetta hefur
beinlfnis bjargað hráefnisöfluninni, svo langt sem það nær. En
hins vegar blasir það einnig við, að frystihúsunum er ofviða að
greiða sinn hlut af uppbótinni. Það ætti raunar að liggja i augum
uppi, þegar upplýst er, að þetta er aukabaggi á okkur hér nyrðra,
en afkoman annars staðar heldur bágborin, þótt honum sé ekki
til að dreifa.
Þetta segir Tryggvi Jónsson,
sem stjórnar frystihúsi KEA í
Dalvík. En við áttum stutt spjall
við hann í síðustu viku um
frystihúsareksturinn hér um
slóðir almennt og nú i vetur.
— Togveiðar stóru bátanna
hafa orðið til vaxandi bjargar að
undanförnu. Þeir voru yfirleitt
komnir suður á vertíð, en eftir
að atvinnumálanefnd Norður-
lands fékk því til leiðar komið,
að greidd yrði verðuppbót á
afla hér, hafa sumir bátanna
ekki farið suður. Það er því tví-
mælalaust til athugunar, að
auka togveiðamar á þessu
svæði, en þær ná ekki enn nema
til sumra staðanna. Og þá vakn-
ar enn spurningin um nýtingu
landhelginnar. Ég tel það ekki
hættulegt innan vissra marka,
enda sýnir sig, að náttúran svar-
ar ofveiðí sjálf, sé um hana að
ræða. Þessi ógrynni af smáfiski,
sem nú er í Norðurhöfum, er
einmitt svarið. Það virðast skap-
ast betri skilyrði fyrir nýgræð-
inginn, þegar stórfisknum fækk-
ar, og þá tekur smáfiskurinn
við og vex gífurlega að fjölda.
— Verðuppbótin, sem fisk-
kaupendur greiða á móti ríkinu,
hefur numið um 60% af kaup-
verði aflans hér hjá okkur, en
að auki látum við bátana hafa ís
án endurgjalds. Þetta samsvarar
því, að við greiddum arð á borð
við þau sárafáu frystihús syðra,
sem sýnt hafa bezta útkomu. En
munurinn er sá, að við kom-
umst ekki hjá þessum útgjöld-
um, þótt afkoman sé ekki sam-
bærileg á við útkomuna hjá
þeim, ekki sfzt vegna breytilegr-
ar fiskstærðar. Þessi skylda er
okkur þung f skauti, svo þung,
að ég sé ekki að það geti gengið
til lengdar. Á sumum stöðum
hafa sveitarfélögin hlaupið und-
ir bagga, en þetta verður einnig
þung kvöð á litlum sveitarfélög-
um. Það þarf því að leita ein-
hverra ráða, til að breyta fyrir-
komulaginu á útvegun fjár
vegna verðuppbótarinnar.
— Það má segja að hafi ver-
ið landburður af fiski af tog-
bátunum undanfarið, svo að við
höfum ekki haft undan í frysti-
húsinu hér. Þeir hafa orðið að
landa nokkru magni í Hrísey og
Húsavík. Frá áramótum höfum
við tekið á móti 950 tonnum,
þar af frá togbátum um 700
tonn. Við verkun og vinnslu afl-
ans hafa unnið hátt í 50 manns,
en aðstæðurnar leyfa ekki meira
vinnuafl. Þetta er fleira fólk
en að jafnaði áður, enda er fisk-
urinn óvenjulega smár og því
seinunninn og ekkert annað við
hann að gera en vinna hann 1
frost.
— Við fengum alls um 2.500
tonn f fyrra, en ef framhald
verður á þessu núna lítur út
fyrir að við fáum mun meira í
ár.
<$>-------------------------
FLATEYINGAR
FLUTTIR HEIM
Fyrir nokkru fluttu 20 i-
búar Flateyjar á Skjálfanda
út í eyna aftur, eftir vetur-
setu í Húsavfk.
Stunda þeir nú róðra frá
nýju höfninni og afia mjög
vel.
Rætt við Björn Ólafsson framkvæmdastjóra í Húsavík og
Asgeir Agústsson sveifarstjóra ú Raufarhöfn:
Vantar togbáta og síldariðnað
ÞAU úrræði eru liklegust til að örfa atvinnulífið á auslanverðu held það sé aðeins sanngirnis-
Norðurlandi nú í náinni framtíð, að hefja togbátaútgerð og koma krafa, að þær verði teknar til
upp sfldariðnaði. Þetta kom fram i viðtölum, sem blaðið átti við framkvæmda nú í sumar.
þá Bjöm Ólafsson framkvæmdastjóra Fiskiðjusamlags Húsavikur -----—
og Ásgeir Ágústsson oddvita og sveitarstjóra á Raufarliöfn. , ■

Ámi Lárusson að skera niður rauðmaga i reyk.
Hrognkelsavertíðin gengur misjafnlega:
Hrognin fara fyrir
rúm 3 |)ús. tunnan
Hrognkelsavertíðin fyrir Norðurlandi gengur misjafnlega,
þó yfirleitt heldur treglega, bæði vegna aflatregðu og af
hafíshættu, sem hræðir menn frá að leggja. En verð á grá-
sleppuhrognum hefur nú hækkað aftur og virðist unnt að
selja þau út vlðstóðulítið. Fyi
yfir 5 þús. kr. fyrir tunnuna,
Það er nú komið um og yfir
Við hittum að máli einn í
hrognkelsaútgerðinni í Dal-
vík, Árna Lárusson, þar sem
hann var að skera niður
rauðmaga í reyk. Hann kvað
vertíðina hafa verið að byrja,
þegar haffsinn bar að, og
hefði aflinn þá verið dágóð-
tveim amm var verðið komið
en fór í fyrra niður í 2 þús. kr.
3 þús. kr.
ur. Nokkuð af netum hefði
farið undir ís og týnzt. En
sfðan hefði afli verið heldur
tregur.
Árni kvað það enn á mörk-
unum, að hrognkelsaveiðin
borgaði sig, eftir hina gífur-
Framh. á bls. 6.
Bjöm: — Það er í athugun
hjá okkur hér í Húsavík, að
reyna að fá leigða togbáta yfir
vetrarmánuðina, enda hefur
ekki verið unnt að afla nægi-
legs hráefnis þann tíma með
þeim bátaflota, sem við höfum.
Þetta hefur verið hörmung í
vetur og nú sfðast hefur hafís-
inn gert okkur mikla skráveifu.
Eini umtalsverði aflinn, sem
hér hefur borizt á land að und-
anfömu, er af togbátum frá
Sigluf., Ólafsfirði og Dalvík, en
á þessum stöðum hefur ekki
verið unnt að taka við öllu af
togbátunum. Við höfum að vísu
reynt, að flytja kola að sunnan
og bolfisk frá Akureyri, en það
em engin vinnubrögð, þegar
mikið magn vantar. Úr þessu
verður að reyna að bæta, og all-
ar lfkur benda til, að togbáta-
útgerð sé helzta úrræðið!
Ásgeir: — Hér og jafnvel
einnig á Þórshöfn liggur bein-
ast við að koma upp síldariðn-
aði. Það væri að sjálfsögðu í
beinu framhaldi af þvi, að sfld-
in hefur tekið þessa staði helj-
artökum að segja má. Hér þarf
ekki stórt síldariðnaðarfyrir-
tæki og vel væri hugsanlegt að
byggja það upp í tengslum við
annað slfkt fyrirtæki annars
staðar, þannig að framlcitt væri
undir einu og sama merki.
Þetta tel ég vera númer eitt fyr-
ir okkur, ásamt endurbyggingu
, frystihússins, sem brann í vet-
ur, og nokkurri framtfðarupp-
byggingu útgerðarinnar. Hún
hefur setið á hakanum að und-
anförnu, vegna sfldarinnar, og
það tekur vafalaust nokkurn
tíma að koma henni verulega á
laggirnar aftur. En að því ber
hiklaust að stefna. Úrbætur í
atvinnumálum á þessum stöð-
um eru svo aðkallandi, að ég
Bræðurnir Rúnar (t.h.) og Rcimar að greiða netið. Skipið er rússneskt og var það að taka síðustu
saltsíldina i Dalvík frá í fyrraliaust. (ísl.myndir: — herb.)
5 ISLENDINGUR