Íslendingur - 14.07.1983, Blaðsíða 5

FIMMTUDAGUR 14. JÚLÍ 1983
Jölcndinrtur
5

Islendingur ræðir við Alfreð Gíslason, handboltamann
Tekur sæti
landsliðsmanns
Ertu hræddur um líftóruna?
„Nei, nei. Ég hef hins vegar
spilað á móti Þjóðverjum og það
er aðallega meiðslin, sem maður
hugsar um. Sem dæmi get ég
nefnt, að ég kem inn í liðið og tek
stöðu eins bezta leikmanns Essen,
sem var landsliðsmaður í vetur,
Berndt Wegener. Á miðjum
síðasta vetri slasaðist hann svo
illa í leik, að hann spilar ekki
meira með Essen, en dúllar með
ekki beinlínis þekkt fyrir hreint
loft. Ég er ekki viss um, að manni
eigi eftir að líka það. En ef mér
líkar verð ég áfram úti, og þá
jafnvel stefna á það að prófa mig
á Spáni líka“.
Hvernig verður með íslenzka
landsliðið. Gefurðu kost á þér í
það áfram?
,,Já, ég stefni að því að halda
sæti í landsliðinu. Það er
metnaðarmál fyrir mann, og ég
stefni nátúrlega í 100 leikja
markið eins og allir“.
af ármu með landsliðinu heima.
Þetta er alþjóðleg regla, sem er
tiltölulega nýkomin til“.
Ef þú hefðir ekki ákveðið að
fara út, hefðir þú þá verið á
Akureyri í vetur?
„Já, ég hugsa það og þá keppt
með KA“.
í skuld við sitt gamla
félag
Finnst þér þú ekki vera að
þess vegna, sem ég vil ekki vera of
lengi úti. Mig hefur alltaf langað
til þess að vera síðustu almenni-
legu árin hér á Akureyri, á meðan
eitthvað er eftir af handbolta-
manninum í mér. Mig hefur t.d.
alltaf langað til þess að vinna við
þjálfun yngri flokkanna hérna.
Eg þekki það af eigin raun, að
litlir strákar fá alltof litla tilsögn.
Það vantar, að reyndir leikmenn,
sem eru að minnka við sig í leik
eða hætta að spila, taki að sér
þjálfun. Það er furðulegt. En ég
vil taka það fram, að þetta hefur
tgif verið takmarkið ...“
Essen. Auk þess hafði svo
sPænska félagið Atletico Madrid
samband við mig í júní, sem er
næstbezta liðið á Spáni. En það
boð kom of seint“.
L Hefðirðu kannski kosið það
frekar?
» ,»Það hefði orðið léttara fyrir
™* *g> léttari bolti. Enmérlíztmjög
vel á að fara til Essen, en þetta fer
auðvitað allt eftir því hvernig
þetta gengur hjá mér. Þetta hefur
alltaf verið takmarkið, að komast
* handboltann þarna úti.
Maður er náttúrlega að fara að
gera sömu hluti og maður hefur
verið að gera hérna, nema að fyrir
þetta er borgað, en ekki hér“.
Hvernig kemur þú út úr þessu
ijárhagslega?
„Ég get nú ekki skýrt frá
Heinum tölum, það er einkamál
mitt ogstjórnarfélagsins. Þettaer
samningur til tveggja ára ogégfæ
greidd ákveðin laun fyrir keppnis-
'ímabilið, greiðslu fyrir vinnu
iuk bónusgreiðslna, sem koma
ofan á þetta í sambandi við leiki.
Eg kem ágætlega út úr þessu
fjárhagslega, en í handboltanum
eru greiðslur þó ekkert svipaðar
þ\-í, sem gerist í fótboltanum. En
eg hef betri laun en ég fengi
^okkurn tíma hér í vinnu.
En á móti kemur, að þetta er
[alsverð áhætta fyrir mig. Þetta er
hrikalega harður bolti. Maður
getur endað ferilinn snögglega".
liði í neðstu deild. Hann bæði
ennisbrotnaði og kinnbrotnaði í
leik“.
Er það daglegt brauð, að menn
slasist í þýzka handboltanum?
„Ég segi nú ekki, að það sé
daglegt brauð, en það gerist oftar
þar en annars staðar“.
En hvernig lítur þetta út í
samanburði við íslenzkan hand-
bolta? Nú er oft talað um, að
hann sé harður?
„Já, hann er kannski jafn-
harður í rauninni, en það sem
veldur muninum er það, að þegar
lið keppir á heimavelli, geta
leikmennirnir komist upp með
næstum hvað sem er gegn gest-
unum. Dómararnir dæma mjög
stíft með heimaliðum, þeir hrein-
lega þora ekki öðru. Ég hef keppt
á móti þýzku liði á heimavelli, og
það var nánast lífshættulegt".
Kannski verður Spánn
næst fyrir valinu
Hvað hefurðu hugsað þér að
vera lengi í atvinnumennsku?
„Eftir þetta samningstímabil
verð ég orðinn 26 ára, og þá
myndi ég annað hvort gera eins
eða tveggja ára samningaftureða
drífa mig heim. Þetta fer allt eftir
því hvernig mér og okkur líkar.
Essen er t.d. í Ruhr-héraðinu og
Hvað ertu kominn með marga?
„Fimmtíu og níu“.
Hvernig er það? Er það byggt
inn í samninga, að þú getir leikið
með landsliðinu?
„Já, ég hafði það inni í
samningnum, að ég hefði 30 daga
svíkja þína gömlu félaga með því
að fara út?
„Ja, manni finnst maður alltaf
vera í skuld við sitt gamla félag
eftir að hafa hlotið handbolta-
uppeldið hjá þvi. Það er kannski
lagast mikið 3-4 síðustu árin.
Þetta hefur skánað mikið, en það
vantar samt margt“.
Hér sláum við botn í þetta og
óskum Alfreð Gíslasyni velgengni
í vestur-þýzka Búndeslígunni.
í -------------------------
,()n til liðs við sig
* Gefa konur sére.t.v. síðurtíma
frá heimili og fjölskyldu en
karlmenn?
* Eru konur hræddar við að bæta
á sig ábyrgðarstöffum?
* Eru konur menntunarlega séð
eftirbátar karlmanna?
Svanhildur Björgvinsdóttir
' Vantreysta konur sér til for-
ustustarfa á sviði þjóðmála?
* Reyna karlmenn ef til vill vís-
vitandi að halda konum á bak
við sig á þessu sviði?
Fleiri spurningar mætti setja
fram, en ég læt þessar nægja.
Þjóðfélagið, sem við búum í
breytist ört um þessar mundir.
Samt dylst engum, sem sjá vill, að
enn er að miklu leyti aldagömul
verkaskipting kynjanna. Enda
hafa karlmenn mótað þetta þjóð-
félag að sinni vild, af sínu viti.
Þótt bæði karl og kona þurfi í
dag að vinna utan heimilis til að
geta framfleytt fjölskyldu, eru
þau viðhorf ennþá ríkjandi, en að
vísu á undanhaldi, að umönnun
barna og dagleg umsjá heimilis sé
konunnar. Það þarf vissulega
áræði og kjark til að breyta gegn
hefðbundnum viðhorfum. Og enn
þann dag í dag er það til, að
strákar eru aldir upp til að verða
aðalforsjá heimilis og taka allar
meiriháttar ákvarðanir, hugsa út
á við. En stelpur eru settar á
miklu þrengri bás og athyglinni
beint að þeim sjálfum.
Nei, eins og viðhorfin eru í dag
er engin furða, þótt konur sækist
ekki eins eftir því að eyða
tómstundum sínum, ef einhverjar
eru, í þágu stjórnmálaflokka. Al-
menningsálitið segir líka, að þær
skult fremur helga sig því, sem
kallað er líknar- eða velferðarmál.
Flóknara fyrir konur
í fyrrnefndri grein Ólafs Þ.
Harðarsonar fjallar hann um
árangur kvenna við síðustu Al-
þingiskosningar og getur þess, að
fjölgun þeirra hafi komið frá
„nýju“ flokkunum. En frá hvaða
kjördæmum koma þessar konur?
Það skiptir líka máli. Það er
ekkert vandamál fyrir konu á
Reykjanesi eða í Reykjavík að
taka öruggt þingsæti. Hún ekur í
vinnu sína að morgni og kemur
heim að kvöldi til sinnar fjöl-
skyldu. Fyrir konu í Norðurlands-
kjördæmi-eystra er málið miklu
flóknara. Taki hún öruggt þing-
sæti þýddi það mikla röskun á
hennar heimilishögum. Hún yrði
að búa í Reykjavík mestan hluta
ársins. Að öllum líkindum yrði
hún að leysa upp heimilið að
nokkru leyti. Ég tel mjög vafa-
samt, að makinn væri tilbúinn að
fara frá góðu starfi í heimabyggð
og vera með konu sinni í Reykja-
vík. Og hvað með blessuðbörnin?
Ættu þau að fara með mömmu til
Reykjavíkur eða vera heima hjá
pabba? Þetta virðist aldrei vanda-
mál, þegar karlmaður á í hlut.
En eitt er víst, viðhorfm verða
að breytast, svo að konan geti
haft frjálst val í þessum efnum og
fleirum til jafns við karlmanninn.
Konur koma yfirleitt ekki vel
út úr prófkjöri. Það eru eflaust
margar ástæður til þess:
• Það hefur sýnt sig að miklum
peningum er varið í áróður.
Færri konur en karlar hafayfir
miklu fjármagni að ráða.
• Konur eru ef til vill ekki eins
harðar og áræðnar í áróðri og
karlar.
• Þær eru almennt ekki eins
þekktar á opinberum vettvangi
og karlar, en við sjáum að fjöl-
miðlafólkið kemur í heild betur
út úr prófkjöri en aðrir nýliðar.
• En hvað sem öðrum orsökum
líður eru rótgróin viðhorf veiga
mest. Þessi viðhorf, sem segja,
að karlmenn skuli gegna öllum
ábyrgðar- og virðingarstörfum
í þjóðfélaginu.
Hvað er til ráða?
En hvað er til ráða fyrir konur,
sem vilja hasla sér völl á sviði
stjórnmála og njóta jafnréttis í
reynd?
Ég nefni nokkur atriði:
• Þær verða að gæta þess að ein-
angrast ekki í kvenfélögum,
vera virkar i blönduðum félög-
um á málefnalegum grundvelli.
• Kvenfélögin þurfa að sinna vel
fræðslustarfi, fræðslu um stefnu
flokksins og þjóðmál yfirleitt
og þjálfa konur í að tjá sig bæði
í ræðu og riti.
• Ko'nur þurfa að láta meira í sér
heyra á opinberum vettvangi
t.d. með því að skrifa í blöðum
það, sem er að gerast í þjóðfé-
laginu hverju sinni og máli
skiptir.
Að þrífast saman
Kvennalistarnir hafa hrist upp í
fólki og hafa þannig gert gagn, Ég
tel þá samt ekki vera til fram-
búðar. Það hlýtur að vera heilla-
vænlegra fyrir framgang mála að
vinna saman eftir skoðunum
fremur en kynferði. Engin mál
eru einfaldlega sérmál kvenna.
Það er blekking. Við verðum að
þrífast saman karlar og konur.
Eða er það ekki?
Daivík, 11. júlí ’83
Svanhildur Björgvinsdóttir