Íslendingur - Ísafold - 14.07.1971, Síða 7

ÍSLENDINGUR-fSAFOLD - MIÐVIKUDAGUR 14. JÚLÍ I97X X |
allan bæinn, að það hafi verið Sveinbjörn Jónsson, nú
forstjóri Ofnasmiðjunnar, og hann hvatti okkur tii að
ráðast í þetta. Hann fékk góðan hljómgrunn fyrir því,
og hitaveitan var lögð. Ég sá það einhvers staðar í
blaði, að Reykjavík hafi verið á undan okkur með
hitaveitu. Raunar er hið rétta, að Ólafsfjörður var
fyrstur til þess að hita öll hús í byggðarlaginu upp með
hitaveitu, þótt fyrr væri lögð hitaveita í nokkur hús í
Reykjavík.
• Hvað er svo helzt að frétta í
dag af framkvæmdum á veg-
um bæjarins? Nú eru breytt-
ir timar frá bvi* sem við höf-
um hér spjallað um.
Horfurnar nú miðað við fyrri tíma eru mjög góðar
að mínum dómi. Sannleikurinn er, að menn gera sér
litla grein fyrir því í dag, hvernig hlutirnir voru gerðir
fyrir nokkrum árum. Það var ekki alltaf gott að fá
peninga til brýnna framfaramála þá, jafnvel þótt menn
hefðu góða menn til þess að vinna að þeim málum.
Við Ólafsfirðingar höfum alltaf notið þess að eiga
góða þingmenn. En svo ég taki dæmi, þá var það mitt
Ólafsfjörður hefur vaxið hratt á síðustu árum.
fyrsta verk sem bæjarstjóri að standa í útvegun fjár
til þes sað byggja barnaskóla. Þá var hvergi hægt að
fá lán. Að vísu var 50% ríkisstyrkur til byggingarinn-
ar, en hann var þá ekki greiddur nema eftir fjárveit-
ingum á mörgum árum. Þegar við byrjuðum á þessari
bráðnauðsynlegu framkvæmd, var ekki til einn einasti
eyrir til þess í bæjarsjóði. Á pappírnum var víst til um
80 þúsund krónur, þegar hafizt var handa, en það fé
var raunar komið inn í rekstur bæjarfélagsins. Þegar
formaður skólanefndar spurðist fyrir, hvort það væri
tryggt, að bærinn gæti staðið að því fjárhagslega að
hefja byggingarframkvæmdir, þá sagði ég já, í raun-
inni algjörlega ábyrgðarlaust, því að auðvitað var lítil
glóra í því aö láta sér detta í hug að bærinn gæti staðið
undir þessu. Nú, en byggingin fór af stað, og hún tafð-
ist elckert vegna fjárhagsins og komst upp, enda var þá
við færri mál að glíma fyrir bæjarfélagið. Nú erum
við hins vegar að byggja gagnfræðaskóla, sem er ekki
síðra átak fyrir okkur en barnaskólinn á sinni tíð.
Gagnfræðaskólinn er nú á framkvæmdaáætlun, sam-
kvæmt reglum, sem fyrrv. ríkisstjórn setti, og þau
vinnubrögð gjörbreyta öllu viðhorfi til frainkvæmda,
sem ríkissjóður á aðild að, t. d. þannig, að það flýtir
mjög öllum greiðslum til byggingarinnar frá hinu op-
inbera, auk þess sem miklu auðveldara er heldur en
áður var að útvega fé að öðru leyti til þessarra fram-
kvæmda.
• Þið hafið byrjað á varanlegri
gatnagerð. Hvað hyggist jb/ð
gera framvegis i beim efnum?
Já, við fórum af stað með varanlega gatnagerð á sl.
ári og um það má segja, að byrjunin heppnaðist mjög
vel. Okkur langar til þess að halda áfram með það
eitthvað í sumar, lengja steypta kaflann i Aðalgötunni
til norðurs, og vonandi aðstoðar Akureyrarbær oldcur
með að malbika eina til tvær götur. Við höfum áhuga
á að fá samanburð á malbiki og steypu, því malbikið
er fljótvirkari aðferð. Ég held, að öll bæjarstjórnin sé
sainmála um það, að það sé mjög nauðsynlegt, eftir því
sem hægt er, að gera hér varanlegar götur. Það er
ekkert, sem breytir útliti og hreinlæti í byggðarlagi
meir.
• Hvernig er svo ástatt um sam-
göngur og heilbrigðismál hér
i Ólafsfirði?
Um það má segja, að náttúrlega gjörbreyttust okkar
samgöngur við tilkomu Múlavegar. Því miður varð
hann nú snjóþyngri heldur en menn ætluðu, en ég tel
að nú séu fyrir hendi tæki, sem geti alveg séð fyrir
því að halda honum opnum langtímum saman að vetr-
inum, en þó auðvitað aldrei að öllu leyti. Það fer að
sjálfsögðu eftir veðurskilyrðum hverju sinni. Af þessu
leiðir, að Olafsfjörður mun um næstu fraintíð hafa
sérstöðu meðal byggðarlaga á Norðurlandi og víðar
um samgöngur og einnig heilbrigðismál. Við lítum svo
á, að við verðum alltaf að vera sjálfum okkur nógir
að ákveðnu marki um heilbrigðisþjónustu. Samþykkt
hefur verið frá hálfu hins opinbera, að hér verði byggt
sjúkraskýli, og er þegar kominn upp grunnur að þeirri
byggingu, og ég álít, að hér verði að vera staðsettur
læknir í framtíðinni, svo sem verið hefur.
• Undirstaða að áframhald-
andi uppbyggingu sjávarút-
vegsins er nægilega góð höfn.
Nú virðist hafnarmálið vel á
vegi. Hvað er framundan á
öðrum sviðum atvinnulifsins
en sjávarútvegi?
Iðnaður hefur vaxið verulega hér undanfarin ár, og
þá fyrst og fremst þjónustuiðnaður við sjávarútveginn
og íbúa staðarins. Hér eru tvö trésmíðaverkstæði, og
vélaverkstæði, sem vaxið hefur fiskur um hrygg. Við
teljum, að byggðarlag eins og Ólafsfjörður þurfi að
bjóða upp á sem fjölþættust atvinnuskilyrði til þess
að skapa þá aðstöðu, að ungt fólk vilji setjast hér að
í aulcnum mæli. Þess vegna hefur bæjarstjórn beitt sér
fyrir því að athugað verði um að koma hér á fót meiri
iðnaði, og hefur þá einkum verið haft í huga að setja
á stofn spónverksmiðju, þ. e. a. s. verksmiðju, sem
framleiði hvers konar harðviðarspón og fleiri hlið-
stæðar vörur, svo sem hugsanlega spónlagðar þiljur.
• Þið hafið farið með svolitið
sérstökum hætti að bvi oð
hvetja til bessarar nýbreytni?
Já, bæjarstjórn hefur verið mjög samhent í því efni.
Allar ákvarðanir þar um hafa verið teknar samhljóða.
Við stofnuðum svonefnt könnunarfélag, sem hafa
skyldi það verkefni að athuga til sem mestrar hlítar fyr-
irfram, hvernig afkoma slíks fyrirtækis yrði, ef til
þess yrði stofnað hér. í þessu könnunarfélagi voru
einnig, ásamt bæjarstjórn, verkfræðingar, sem höfðu
sérstaklega kynnt sér þetta mál, þeir Guðmundur Ósk-
arsson og Edgar Guðmundsson. Við fórum satt að
segja mjög rólega af stað. Fyrst fengum við frumhug-
mynd að þessu fyrirtæki, og síðan var hún rannsökuð
af sérfróðum mönnum. Hliðstæð fyrirtæki voru heim-
sótt erlendis og niðurstaðan af þessu var sett fram í
skýrslu, sem lögð verður fyrir viðkomandi aðila, fjár-
festingarsjóði og fleiri þá, sem málið varða, áður en
endanleg ákvörðun verður um það tekin. Bæjarstjórn
hefur lagt á það áherzlu, að leitast verði við að fá
fram áður en til verulegra fjárskuldbindinga er stofn-
að, hvernig afkoma þessa hugsanlega fyrirtækis yrði.
Þetta tel ég vera hárrétt vinnubrögð, bæði að fá slíkt
fram áður en ráðist er í framkvæmdir, og einnig hitt,
að sveitarfélög og opinberir aðilar hvetji með hlið-
stæðum hætti og hér er gert til aukins atvinnurekstr-
ar, hvernig svo sem form þess fyrirtækis verður, þegar
til verður stofnað.
• Og hvað viltu svo segja um
framtið Ólafsfjarðar?
Ég sagði það, að mig minnir í blaðaviðtali fyrir
nokkru, og vil endurtaka það nú, að ég held að keppa
þurfi að því að Ólafsfjörður verði 2 þúsund rnanna
byggð innan tíu ára. Bærinn er óhagkvæmlega lítill
nú eins og hann er, þ. e. a. s. um 1100 manns. Fyrsta
skilyrðið til þess að þetta geti tekist, er auðvitað efling
atvinnulífsins, og þá fyrst og fremst sjávarútvegsins,
en einnig er þungt á metum, að byggja upp aðrar at-
vinnugreinar, eins og áður hefur verið drepið á, og
einnig á fleiri sviðum, svo sem fiskirækt og í ferða-
málum. Félagsleg aðstaða verður að sjálfsögðu líka að
vera til staðar. Ólafsfirðingar hafa nú sæmilega að-
stöðu til félagslífs, en á skortir nægilegt öryggi í heil-
brigðismálum og samgöngumálum. Að þessu þarf að
vinna ásamt því, sem verið hefur mál málanna, hafn-
argerðinni, þar til sá sigur hefur unnizt, að byggð geti
vaxið svo á næstu árum, sem ég gat um hér að framan.
Ég hef trú á því, að Ólafsfjörður eigi sér bjarta fram-
tíð, og alls ekki útilokað að því marki verði náð, að
hann vaxi í 2000 manna bæ á næstu 10 árum. Ég held,
að Ólafsfirðingar hafi yfirleitt trú á sínu byggðarlagi
og það er auðvitað traustasti hornsteinninn. Unga fólk-
ið vill setjast hér að, og við þurfum að fá því verkefni
og skilyrði. Það eitt er víst, að þess er framtíðin, hins
vegar er það jafnrétt, að þótt menn séu gamlir að ár-
um, þá eru menn að mörgu leyti jafnungir í anda og
tvítugir eða yngri, ef menn hafa á annað borð fylgzt
með táknum tímanna og eru andlega hressir. Auðvit-
að er ekki hægt að leyna því, að hér í Ólafsfirði er við
marga erfiðlelka að glíma. Það þarf enn átak til þess
að byggja framtíðarhöfn, enn þarf að bæta samgöng-
ur, enn þarf að gera skilyrði betri til menntunar, heil-
brigðisþjónustu og síðast en eklci sízt til áframhald-
andi uppbyggingar atvinnulífsins. En ég vil fullyrða
og láta það verða mín lokaorð, að þeir erfiðleikar eru
vægt til orða tekið mikils til minni en þeir, sem Ólafs-
firðingar með sínum dugnaði og áræði hafa þegar yfir-
unnið. — L.