Faxi - 01.04.1953, Blaðsíða 3

F A X I
43
r
Arni Helgason, organisti,
heiðraður
Fyrir nokkrum vikum barst mcr til
cyrna sú fregn, að Grindvíkingar hefðu
sæmt Árna á Garði með heimsóknum og
gjöfum, vegna hart nær fjörutíu ára starfs
sem organisti í Grindavíkurkirkju.
Árni nam ungur organleik af brennandi
áhuga, enda með góða hljómlistargáfu.
Eitt ár mun hann liafa þjónað sem organ-
leikari við Helgafellskirkju í Mosfells-
sveit, en flutzt síðan suður með sjó og
settist að í Grindavík fyrir rúmum 40
árum.
Þá voru tímamót í sögu Grindavíkur.
Kirkjan og prestsetrið höfðu alla tíð staðið
í Staðarhverfi, sennilega vegna þess að
byggðin hefur áður fyrr verið mest þar
og líklega verið byggð mun utar á skag-
anum en nú er vitað. Smátt og smátt hefur
þetta breytzt og byggðin orðin þéttust í
Járngerðarstaðarhverfi, og þangað var
kirkjan flutt 1911 — presturinn sat áfram
að Stað yfir 20 ár, en fékk þá prestsetur í
námunda við kirkjuna.
Kirkjan hafði verið hljóðfærislaus með-
an hún var í Staðarhverfi, en eftir að hún
var flutt í Járngerðarstaðarhverfið, færði
Einar G. Einarsson frá Garðhúsum og
kona hans, kirkjunni orgel að gjöf og var
það mjög rausnarlegt.
Nú komu hæfileikar og kunnátta Árna
Helgasonar að góðum notum, enda var
hann ráðinn organisti frá byrjun. Þessu
starfi hélt hann í 38 ár og leysti það af
höndum með mestu prýði, þrátt fyrir
margvíslega örðugleika og erfiði sem við
var að etja. Lítið eða ekkert mun Árni
hafa fengið í laun fyrir allt sitt starf í
þágu kirkjunnar. Hann varð því að lteyja
harða lífsbaráttu með öðrum sjómönnum
og verkamönnum Grindavikur.
Um líkt leyti og hann hóf starf sitt við
kirkjuna, stofnaði hann heimili með
ágætri konu, Jetrúnellu Pétursdóttir og
bjuggu þau að Garði þar til í vetur, að
þau fluttu í mikið hús, er synir þeirra eru
að byggja.
Þau eignuðust stóran hóp barna. Það
er varla of sagt að á Garði hafi oft verið
þröngt í búi, enda þröngt setinn bekkur-
inn, — auk stórrar fjölskyldu, sat þar tíð-
um fjöldi gesta — allt vinir, hvort heldur
þeir komu til að æfa kirkjusöng eða bara
til að „taka lagið“, og þá vorum við ekki
svo fá börnin, sem áttum leið þangað til
leiksystkina okkar og jafnaldra. Já, það
var oft glatt á Garði, jafnt hjá ungum sem
gömlum. Þar var ekkert hangs — alltaf
eitthvað aðhafzt, ýmist með huga eða
höndum og söngurinn og hljómlistin fékk
ríflegan tíma.
Auk þess sem Árni æfði kirkjukórinn,
æfði hann stundum karlakór, blandaðan
kór og þegar ég var í barnaskóla, man ég
að hann æfði barnakór, þó að söngur væri
ekki jafnaðarlega kenndur í barnaskólan-
um.
Oft var það svo að margir kórfélaga
voru austan úr Þorkötlustaðahverfi og
urðu að sækja æfingar allt að 45 mínútna
gang, sem auk þess stunduðu óvissa erf-
iðisvinnu og sjómensku, eins og söngstjór-
inn og aðrir kórfélagar. Þegar maður gerir
sér þetta ljóst, skilur maður kannske
hversu afar erfitt það var að halda liðinu
saman og þjálfa það svo að sæmilegt væri.
Árni hafði þann ódrepandi áhuga og
þrautseigju, sem með þurfti til að vinna
þetta erfiða brautryðjendastarf á sviði
Idjómlistar í Grindavík.

Séra Jón Á. Sigurðsson, sóknarnefndin
og kirkjukórinn stóðu að því að nokkurri
fjárhæð var safnað í því skyni, að gleðja
hjónin frá Garði, og nú í vetur, eftir að
Árni og Petrúnella fluttu í hið nýja hús,
færðu fyrrgreindir aðilar þeim fagurt og
mikið sófasett og gólfteppi sem vinar og
virðingarvott og þakklæti til Árna fyrir
hans óeigingjarna og fórnfúsa starf í þágu
safnaðarins.
Þau hjónin eiga vissulega skilið þennan
hlýhug Grindvíkinga bæði tvö. — Árni
lék á hljóðfærið, sló taktinn og skóp áhug-
ann, en ég er ekki viss um að árangur
hans hefði orðið jafn góður og raun varð
á, ef kc:;a hans hefði ekki lagt á sig að
þoia allan þann átroðning, sem heimili
hcnnar varð fyrir af þessum sökum.
En þau hafa hlotið góða uppskeru vegna
erfiðis síns á fleiri sviðum. Stóri barna-
hópurinn þeirra er nú orðinn að fullorðnu
fólki, góðu fólki, sem vill og getur látið
gott af sér leiða. Flest þeirra eða öll eru
gædd góðri hljómlistargáfu. Svavar, elzti
sonur þeirra, tók við organistastarfi af
föður sínum, — en Grindavikurkirkja
hefur nú fengið nýtt og mjög vandað
orgel. Eyrún dóttir þeirra, sem hefur af-
hragðs fallega og mikla söngrödd, syngur
þar einsöng við öll meiriháttar tækifæri
— þannig er freistandi að halda áfram að
segja frá börnum þeirra hverju og einu,
og raunar freistandi að skrifa langa grein
um Árna og Petu á Garði og þeirra börn,
en það verður að bíða betri tíma.
Mér var ekki gefinn kostur á að leggja
fram krónu í gjöfina til Árna og Petrún-
ellu, sem ég hefði þó gjarnan viljað vera
þátttakandi í, sem þakklæti fyrir langa og
góða kynningu og sama sinnis veit ég að
margir burtfluttir Grnidvíkingar eru.
Eg bið Faxa að flytja þeim okkar beztu
þakkir og árnaðaróskir. _
Skógræktaríélag Suðurnesja
hélt aðalfund sinn 6. maí s. 1. Aðalfundur-
inn samþykkti einróma eftirfarandi áskorun
til ríkisstjórnarinnar: Aðalfundur Skógrækt-
arfélags Suðumesja, haldinn í Keflavik 6.
maí 1953, skorar á ríkisstjóm íslands, að veita
væntanlegu Skógræktarfélagi Keflavíkur,
ókeypis land undir uppeldisstöð trjáplantna
í svokölluðu flugvallarlandi við Keflavík.
Stjórnin var öll endurkosin, en hana skipa:
Ófeigur J. Ófeigsson læknir, formaður, Hall-
grímur Th. Bjömsson, Ingimundur Jónsson,
Hermann Eiriksson, Huxley Ólafsson, Ragnar
Guðleifsson og Oddbergur Eiríksson.