Faxi - 01.02.1964, Blaðsíða 7

Jón Guðbrandsson sjötugur
Ævi hans hófst í breiðfirzkri byggð árið
1894, í torfbæ, sem heitir að Hallsstöðum á
Fellsströnd. Hjónin þar á bænum hétu
Guðbrandur Jónsson og Kristín Halldórs-
dóttir, og þau áttu þennan dreng, sem þau
létu heita Jón. Síðan eru liðin sjötíu ár,
all-löng mannsævi.
Jón ólst upp í foreldrahúsum til fullorð-
msára. Attu foreldrar hans 6 börn, sem öll
°lust upp heima, en þau eru auk Jóns:
Halldór og Sigríður, sem bæði eru látin,
V'igdís, búsett í Keflavík, Björn, búsettur
í Keflavík, látinn 7. ágúst 1957, og
Torfi, búsettur í Keflavík. Bóndinn á
Hallsstöðum mun því hafa haft allgóðum
liðskosti á að skipa, meðan systkinin voru
öll heima, því að öll munu þau fljótt hafa
reynzt efnisfólk.
A sjötugsafmæli Jóns hinn 3. febrúar
síðastl. veitti Jón og Vigdís systir hans
skyldmennum og vinum móttöku. Bárust
honum þangað margar hlýjar óskir. —
Þess er að minnast, að Jón Guðbrands-
son er vel af guði gerður, sterkbyggður
líkamlega, greindur vel, hógvær og prúð-
Ur, og dómbær um ýmsa hluti umfram
■Tiarga aðra menn. Hefur hann alla ævi
verið verkamaður, fyrst heima í sinni sveit
sem vinnumaður og hóndi, og síðan hér í
Keflavík. Hingað flutti hann fyrir 35 ár-
um.
Þau handtök, sem eftir Jón Guðbrandsson
liggja, hafa reynzt vel. Samborgarar hans
°g samferðamenn eiga honum talsvert
uiikið að þakka fyrir þau. Oft er hann
búinn að taka til hendi, því að hverja
stund, er til vinnutíma heyrði, held ég
kann hafi notað, — og noti enn, — til
emhverra athafna, milli þess er hann les
°g hvílist nauðsynlegri hvíld. Hann hefur
gengið um vettvang starfsins með þeirri
eðlilegu lífsnautn, að sjá nokkurn árangur
verka sinna. Þegar ýmsir aðrir hafa verið
að fást við það erfiða viðfangsefni að
»drepa tímann“, hefur hann reynt að láta
bann lifa og hjálpa sér til, notað hann á
kkan hátt og Grímur loðinkinni notaði
vindinn í seglin forðum.
Iðjusemi Jóns hefur ekki fært honum
Upp í hendurnar nein auðævi eftir hvern
einstakan dag, heldur aðeins þann arð, sem
fest af umsömdu dagkaupi verkamanns.
Sá arður er oftast miklu rýrari heldur en
binna, sem taka laun fyrir að drepa tím-
ann. Arðinn er hægt að láta hverfa frá
degi til dags, eftir því sem hverjum sýnist.
Dagarnir í árinu hjá Jóni eru líka jafn-
margir og hinna. En þeir hafa reynzt hon-
um nógu margir til að gefa honum saman-
lagðan arð, sem er stórfé. Þetta fé færði
Jón Guðbrandsson.
hann Keflavíkurhæ að gjöf fyrir nokkrum
árum, þegar hann byggði Elliheimilið Hlé-
vang og afhenti bænum. Sú stórmannlega
rausn er algert einsdæmi hér um slóðir.
Og nú, eftir að hann byrjaði 8. tug ævi
sinnar, hefur hann enn fært bænum mjög
veglega gjöf, sem nota skal til að stofna
sumardvalarheimili fyrir börn. Við vitum
það öll, að ellin og æskan þurfa skjól, og
til þess er varið árlega allmiklu almanna-
fé. Jón Guðbrandsson leggur í þágu mál-
efnisins fram arð sinna mörgu vinnu-
stunda, og greiðir auk þess sína skatta og
skyldur.
Jón segir, að sér hafi alltaf liðið vel í
Keflavík, — en öllum, sem kynnast Jóni,
líður líka vel í návist hans. Hafi Jón
ástæðu til að þakka, þá höfum við það
líka, samborgarar hans.
I afmælishófinu bárust Jóni árnaðarósk-
ir og þakkir frá bæjarstjóranum í Kefla-
vík í nafni bæjarstjórnar og allra bæjar-
búa. Mæltist bæjarstjóri þar til að mega
láta mála af honum mynd, sem varðveitt
yrði í Elliheimilinu Hlévangi. Slíkt er
mjög að verðleikum, svo langt sem það
nær.
Þegar við mætum manni í fyrsta sinn
og þekkjum hann ekki af afspurn, kemur
'----------------------------x
K e f I a v í k
Matarstell
Kaffistell
Stakir bollar
Bátakönnur
Hnífapör, stök
Hnífapör í gjafakössum
Margskonar plastvörur
Hraðsuðukatlar
Kaffikönnur
Pottar, margar stærðir
Straujárn
Brauðristar
Ryksugur
Bónvélar
Leikföng
Kaupfélag
Suðurnesja
Búsáhaldadeild.
Sími 1501.
<---------------------------->
oft spurning fram í hugann: Hver er mað-
urinn P
Eg varð á vegi Jóns fyrir rúmum 30 ár-
um, og sá hann þá í fyrsta sinn. Síðan liöf-
um við átt samleið meira og minna. Eg
hef þess vegna fengið svar við spurning-
unni. Hann er ekki fyrirferðarmikill, þeg-
ar við mætum honum. Samt er það svo, að
hann er einliver bezti maður, sem ég hef
kynnzt.
Eg óska honum til hamingju með ævina
og afmælið.
Valtýr Guðjónsson.
F A X I — 23