Faxi - 01.10.1964, Blaðsíða 4

Aðstoðarlæknir ráðinn að
sjúkrahúsi Keflavíkur
Nýskeð réðist að sjúkrahúsinu í Keflavík
ungur læknir til aðstoðar við yfirlækni
sjúkrahússins, Jón K. Jóhannsson.
Svo skemmtilega vill til, að þessi nýi
læknir er Suðurnesjamaður, Olafur Ingi-
björnsson frá Flankastöðum á Mið’nesi og
er blaðinu því ljúft að kynna hann fyrir
lesendum sínum og bjóðá hann velkominn
til þessa ábyrgarmikla starfs.
Nú á dögunum náði ég tali af læknin-
um og fræddist af honum um menntun
hans, fyrri störf og helztu hugðarefni.
— Hvenær ertu fæddur, Olafur, og
hvar ?
— Ég er fæddur að Flankastöðum á
Miðnesi þann 1. júní 1928.
— Foreldrar?
— Hjónin Guðrún Olafsdóttir og Ingi-
björn Þ. Jónsson.
— Menntun?
— Ég er gagnfræðingur frá Flensborg,
stúdent frá Menntaskólanum í Reykjavík,
útskrifaður kandidat frá læknadeild Há-
skóla Islands vorið 1959. Starfaði sem
kandidat á Landsspítalanum í Reykjavík
í eitt ár. Að kandidatsárinu loknu, var ég
staðgöngumaður héraðslæknisins á Akra-
nesi og jafnframt staðgöngumaður Hall-
gríms Björnssonar í veikindaforföllum
hans og þá ennfremur aðstoðarlæknir við
sjúkrahúsið á Akranesi.
Þá var ég 4 mánuði héraðslæknir í Reyk-
hólahéraði á Barðaströnd og jafnframt
settur héraðslæknir í Flateyjarhéraði á
Breiðafirði.
I ársbyrjun 1961 fór ég utan tii fram-
haldsnáms og hélt þá til Bretlands. Hefi
ég dvalizt þar og á Irlandi síðan, bæði við
nám og starf, þar til nú fyrir hálfum mán-
uði, að ég réðst til sjúkrahúss Keflavíkur.
— Er ekki fremur óvenjulegt að íslenzk-
ir læknar sæki framhaldsnám til Bret-
lands?
— Jú, það mun rétt vera. Leiðin hefir
yfirleitt legið til annarra landa, t. d. Sví-
þjóðar og Bandaríkjanna.
— Hvers vegna valdir þú þetta land?
— Allt frá unglingsárum, og þó einkum
eftir að ég fór að lesa enskar bækur, hefi
ég haft mikinn áhuga á Bretlandi, svo að
strax á háskólaárum mínum, var ég nokk-
urn veginn ákveðinn að halda þangað til
framhaldsnáms. Þessi ákvörðun styrktist
Ólafur Ingibjörnsson.
við kynni af læknum, svo sem prófessor
Davíð Davíðssyni, Páli Gíslasyni á Akra-
nesi og Öfeigi J. Öfeigssyni, sem höfðu
numið og starfað þar í landi. Nú bauðst
mér námsstaða í Glasgow, sem ég auðvitað
tók.
— Við hvaða stofnun dvaldist þú þar?
— Fyrst og fremst á Royal hospital for
Sick Children, en það er stærsta barna-
sjúkrahús Skotlands. Er þetta samsteypa
af barnasjúkraliúsi og fæðingarstofnunar-
innar Queen’s Matirnity hospital. Ég var
þarna á deild Mr. Wallace Dennison. En
þessi skurðlæknir er höfundur þeirrar
kennslubókar í barnaskurðlækningum, sem
viðurkennd er af brezkum háskólum. Þetta
var upphafið á dvöl minni í Bretlandi og
líkaði mér hún þannig, að ég hafði ekki
liug á að breyta til eftir þessi fyrstu kynni.
Síðan starfaði ég við skurðlækningar í
Bretlandi, sem aðstoðarlæknir við ýmis
sjúkrahús, þar til í maí 1963, að mér bauðst
læknisstaða í Dublin á Irlandi.
— Fórstu þangað?
— Já, þangað fór ég og hef starfað þar
við The Adelaide Hospital síðan, eða þar
til ég kom heim.
— Hvers konar sjúkrahús var það?
— Það er eitt af 4 háskólasjúkrahúsum
Trinity háskólans og þar vann ég jafn-
framt sem kennari i skurðlækningum.
— Hvernig líkaði þér svo í Bretlandi,
hefir þú sama álit á Bretum nú og áður
en þú fórst þangað?
— Kynni mín af Bretum og brezkri
læknisfræði hafa verið mjög ánægjuleg í
alla staði og varð ég því sízt fyrir vonbrigð-
um hvað þetta áhrærði.
—■ Nú ert þú tekinn lil starfa hér, Olaf-
ur, nýkominn frá þessum brezku, full-
komnu sjúkrahúsum, þar sem segja má,
að öll læknisþjónusta sé háþróuð. Hvað
finnst þér um samanburðinn?
— Sjúkrahúsin þar eru stærri en við-
fangsefnin eru hin sömu um allan heim.
í Bretlandi er öll læknisþjónusta „Sósíalis-
eruð“ og er helzta fyrirkomulagið í al-
mennum „praxis“, að nokkrir læknar laka
sig saman og hjálpast að við að sinna
ákveðnum hópi sjúklinga í svokölluðum
„partnership", sem ekki þekkist hér, en
sem að mínum dómi reynist mjög vel.
— Hvernig leggst svo í þig að hefja hér
starf í átthögum þínum ?
— Mjög vel. Vinnuskilyrði á sjúkrahús-
iiiLt eru góð og hygg ég gott til samstarfs-
ins þar með hinum ágæta skurðlækni, Jóni
K. Jóhannssyni og Arnbirni Ölafssyni.
Sama máli gegnir um annað starfslið
sjúkrahússins og starfandi lækna þessa hér-
aðs, þá Kjartan Ólafsson héraðslækni og
Guðjón Klemenzson, sem eru hinir ágæt-
ustu menn. Það er alltaf uppörfun að starfa
með góðum og áhugasömum samstarfs-
manni að sameiginlegum hugðarefnum.
I þessu sambandi vil ég gjarnan geta
þess, að við höfum einmitt þessa dagana
verið að skipuleggja og kanna leiðir til
aukinnar þjónustu, svo sem vð fæðingar-
deildina, sem sé aukin skoðun og eftirlit
á vanfærum konum, sem hyggjast fæða á
sjúkrahúsinu. Einnig væri ákjósanlegt að
koma á eftirliti með nýju borgurunum,
sem þar líta fyrst dagsins ljós. Vissulega
iilýtur það að vera ósk og von okkar lækn-
anna, að hér á sjúkrahúsinu verði fram-
kvæmdar allar þær læknisaðgerðir, sem í
þessu stóra héraði til falla og þarfnast úr-
lausnar.
Faxi tekur undir þessi orð læknisins, sem
vissulega eiga erindi til allra héraðsbúa,
sem áreiðanlega fagna hverri nýrri við-
leitni, er miðar að aukinni heilsugæzlu og
bættri þjónustu við vanheilt fólk.
H. Th. B.
Braut vann firmakcppni á Suðurncsjuni.
Sunnudaginn 27. september s.l. fór fram
úrslitaleikur í firmakeppni Golfklúbbs Suður-
nesja á golfvellinum í Leiru. Bifreiðaleigan
Braut, keppandi Bogi Þorsteinsson, vann
verzl. Nonna og Bubba, sem Helgi Sigvalda-
son lék fyrir. Urslitaleikurinn var mjög jafn,
þar sem eitt högg á 18. holu réði úrslitum.
128 — F A XI