Faxi - 01.10.1966, Blaðsíða 5

JÓHANNES ÁRNASON 70 ÁRA
Þann 12. þ. m. varð Jóhannes Árnason
sjötugur, en hann er fæddur á Fljótsbakka
í Eiðaþinghá, 12 október 1896.
Átta ára varð hann að yfirgera foreldra-
hús og fara til vandalausra, sem á þeim
árum var yfirleitt ekkert sældarbrauð.
1 Loðmundarfjörðinn fluttist hann fimm-
tán ára, 1911 og vann þar til vorsins 1919
hæði á landi og sjó, en fluttist þá að Nesi
í Loðmundarfirði, þar sem hann var eitt
ár við sömu störf. Vorið 1920 fer hann
að Sómastaðagerði og var þar eitt ár, að
þeim tíma frádregnum, sem hann var
lánaður að Seljamýri. Þar og víðar í Seyðis-
firði er hann til ársins 1934, en flytzt þá
inn í Seyðisfjarðarkaupstað, þar sem hann
lærir skósmíðar. Þau störf stundar hann þar
í kauptúninu til ársins 1959, er hann flytur
hingað til Keflavíkur, en hér hefir liann
átt heima síðan.
Jóhannes hefir frá unga aldri verið frem-
ur heilsulítill og til marks um það segir
hann mér, að hann hafi aðeins verið á 12.
ári þegar hann fyrst þurft á læknishjálp að
ludda.
Þó að segja megi, að Jóhannes hafi verið
sæmilega frískur um miðbik ævinnar, þá
hefir hinn leiði æsku óvinur hans, heilsu-
leysið, aldrei látið hann fullkomlega i
friði, en sífellt gerst áleitnari, eftir því sem
árunum hefir fjölgað og lífsþrótturinn
dvínaði.
Að sögn kunnugra hefir Jóhannes verið
Þótti þeim veður hráslagalegt og kalt,
þótt víða væri þar hrikafengin fegurð,
ekki ósvipað og heima á gamla Fróni.
Dvöldu þeir í Vancouver aðeins vikutíma,
sneru síðan til baka og staðfestu ráð sitt á
Manitobasléttum,— eigi þó með kván-
málum eða giftingareiðum!— Og í Wrnni-
peg hafa þeir unað lífinu vel í vetrar-
hörkum síðastliðins vetrar og sólbruna
dásamlegrar sumarblíðu, — sem Winni-
pegbúum finnst þó ekki nema í meðal-
lagi í ár.
I Winnipeg liafa þeir félagar, Eiður og
Eggert, starfað við verzlunar- og skrif-
stofustörf í tæp tvö misseri, kynnzt sið-
um og háttum Kanadamanna — og kunn-
að mjög vel við sig.— En heima á ætt-
jörðinni bíða mörg verkefni óleyst, sem
ungum og efnilegum mönnum er hollt
að glíma við.— Skal því haldið heim í
desember — og störfin hafin heima með
hækkandi sól.
og hvorki æðrast né látið bugast, þó að
syrt hafi í álinn, hvað heilsuna snerti og
hefir hann þó oft þolað mikil veikindi, —
Jóhanncs Árnason.
karlmenni liið mesta á andlega sviðinu
þrátt fyrir þungar legur og erfiða upp-
skurði. Einn vina hans, Jón Sigfinnsson
sendi honum á sextugsafmælinu þessa visu:
Þú berð árin eins og hetja,
enn er lundin hress og kát.
Engum þýðir þig að letja,
Þú munt aldrei verða mát.
Já það er einmitt liið létta lundarfar,
Þá er að kveðja, Hallgrímur minn, og
þakka fyrir sig.— Kvöldskuggarnir lengj-
ast og kólna fer í lofti. Litskrúðugt laufið
hefur misst frjómögn sín og reikar rót-
laust um götur og torg, en vcðurblíðan
er hin sama.— Eigi mun ég verða lang-
orður um cigin hag, aðeins drepa á innstu
hugrenningar mínar, en þeim er bezt lýst
í snilldarerindi Einars Páls Jónssonar;
ritstjóra Lögbergs, er látinn er fyrir nokkr-
um árum:
„Sléttuborgin, borgin mín,
borgin allra hinna.
Ár og daga ársól skín
innan veggja þinna.
Þú ert okkar óskaborg,
um þín fögru, breiðu torg
okkar gleði, okkar sorg
örlög saman tvinna"!
Ágúst Guðmundsson.
------------------------ '
FÆXI
Útgefandi: MAlfundafélagið Faxi, Kcflavík.
Kitstjóri og afgreiðslumaður:
Hallgrimur Th. Björnsson.
Blaðstjórn:
Hallgrimur Th. Björnsson,
Margeir Jónsson, Kristinn Rcj’r.
Cjaldkeri:
Guðni Magnusson.
Auglýsingastjóri:
Gunnar Svcinsson.
Verð blaðsins í lausasölu krónur 25,00.
Alþýðuprentsmiðjan h.f.
V___________________I-------------------J
sem veldur því að Jóliannes lætur ekki
hugfallast, þó veikindin lrafi lamað hann
svo, að hann staulast um við tvær hækjur.
Og þegar ég hitti hann að máli nú á dög-
unum, í sambandi við afmælið, brá hann
á spaug og sagði gamla brandara.
Jóhannes dvelur nú á elliheimilinu Hlé-
vangi í Keflavík. Segir hann aðbúðina
þar í alla staði góða, en kvartar þó helzt
undan stigunum í húsinu, sem eru ekki
heppilegir slíku licilsufari.
Síðan Jóhannes flultist til Keflavíkur,
hefir hann, þrátt fyrir heilsuleysi sitt, unn-
ið ýmislegt gagnlegt, enda vinnufús að
uppalgi. Aðallega hefir hann þó unnið
við efnagerðina í Keflavík, hjá Jóhanni
Ellerup, en þeir eru kunnugir að austan
og hefir Jóhann reynst honum mjög vel,
eftir því scm Jóhannes sjálfur segir.
Á þessum merku tímamótum ævi
sinnar, biður hann Faxa fyrir hlýjar
kveðjur og þakkir til skyldfólks síns og
vandalausra vina liér í Keflavík. Kveðjan
nær einnig til starfsfóllcs og vistmanna á
elliheimilinu, að ógleymdum herbergis-
félaga hans, Sigurði Magnússyni, en bæði
Sigurður og Ágúst L. Pétursson ortu til
hans meðfylgjandi afmælisvísur.
Sigurður segir:
Lamað hefir lífsins hag,
Lasleikans oft stormur blés.
Sjötíu ára er í dag
Árna niður, Jóhannes.
Honum óska ég alls hinns bezta,
áfram meðan lifir hér.
Heillastundir hljóttu flestar.
Hugljúf gæfan fylgi þér.
Ágúst kveður.
Jói komst hér áfram einn,
ætíð sinnisglaður.
Sjötíu ára yngissveinn.
Elli trúlofaður.
Eg lík svo þessum línum með hugheil-
um árnaðaróskum til afmælisbarnsins
sjötuga, — Jóhannesar Árnasonar.
H. Th. B.
FAXI —133