Faxi - 01.10.1966, Blaðsíða 8

og skýrði okkur frá bæjarnöfnum og
fleiru. Fórst honum það all skörulega. Þó
óx honum fyrst ásmcginn er við komurn
í 'Hrunamannahrepp, því þá vorum við
komin í hans eigin hrepp. Við Brúarhlöð
námum við staðar og drukkum þar kaffi
í fögru umhverfi. Kristinn kom með har-
monikkuna og enn var spilað og sungið.
Ferðafólk sem var þar nærstatt hlustaði
hugfangið á, og hafði orð á því, að þar
myndu víst hvítasunnumenn vera á ferð,
þeir eru, sem kunnugt er, þekktir fyrir
fagran söng og hljóðfæraslátt. Þegar við
gengum að bílnum heyrði ég Ragnar
segja við Margeir, og kenndi nokkurs
kvíða í röddinni: „Ekki veit ég hvar þetta
endar með hann Kristin. I fyrra kom
hann með munnhörpu, nú kemur hann
mcð harmonikku, og ég hefi lúmskan
grun um að hann ætli að koma með píanó
í næstu ferð.“ Margeir hristi liöfuðið.
„Skáld eru óútreieknanleg,“ sagði hann.
Þegar við komum yfir Brúará vorum við
komin á æskustöðvar Egils. Hann tók nú
til að fræðá okkur um sínar fögru liisk-
upstungur með hinum mörgu sögustöð-
um. Eg vil gcta þcss, að bæði fyrr og síðar
í ferðinni sögðu þeir Jakob og Egill okkur
frá miirgum stöðum og virlust yfirlcitt
þekkja Árnessýslu eins og stéttina heima
hjá sér.
Var ákaflcga skemmtilegt að fcrðast um
þessar fallegu sveitir með svo kunnugum
mönnum. Allt sem er skemmtilegt líður
fljótt. Áður en varði vorum við komin
í Laugardalinn, þennan fallega dal.
Veðrið var alltaf jafn gott, nema þessa
stund, þegar það breyttist, eins og Guðni
hafði spáð. Við fórum fram hjá Laugar-
vatni, og yfir Lyngdalsheiði. Þarna á heið-
inni skoðuðum við móbergshelli sem var
mannabústaður fyrir rúmum 40 árum. Og
þar fæddist meira að segja barn, — ótrú-
legt en satt. Við komum til Þingvalla
kl. 7. Þar bauð Faxi upp á kvöldverð í
Valhöll. Fyrst hélt Margeir, formaður
Faxafélagsins, stutta ræðu og bauð síðan
mönnum að gera sér gott af matnum, sem
og allir gerðu. Lax var á borðum. Yfir
borðum voru fluttar margar ræður og
Kristinn flutti kvæði eftir sig, um lax-
veiðimenn. Að lokum voru allir búnir
að þakka öllum fyrir allt. Nema við kon-
urnar. Við höfðum ekkert sagt. Það er nú
svona með okkur kvenfólkið, þó við séum
frægar fyrir okkar miklu mælsku, sem
ég held að sé nú eitthvað orðum aukið, að
ef við eigum að standa upp á mannamót-
um, vill okkur vefjast tunga um tönn.
En við svo búið rnátti ekki standa, og
eftir nokkur þýðingarmikil augnskeyti
stóð upp Kristrún Helgadóltir og þakk-
aði íyrir okkur, með nokkrum vel völdum
orðum. Þá var þeim áhyggjum aflétt.
Var nú engum neitt að vanbúnaði og því
staðið upp frá borðum.
Uppi í Almannagjá voru svo teknar
nokkrar fallegar landslagsmyndir af hópn-
um og framkvæmdi okkar góði bílstjóri
þá athöfn. Á heimleiðinni bar það helzt
til tíðinda, að Ragnar Guðleifsson flutti
kvæði, sem hann hafði ort á leiðinni. En
hann kvað hafa byrjað að yrkja fyrir al-
vöru í Faxaferðalaginu í fyrra sumar þegar
Faxi hélt upp á 25 ára afmælið með ferð
um Snæfellsnes.
Allir dagar eiga kvöld — og eins var
með þennan dag. Fyrr en varði vorum
við komin heim til okkar. En minningin
um slíka sólskinsdaga getur yljað manni
um hjartaræturnar á köldum og hráslaga-
legum útmánaðardögum.
Eg er þakklát fyrir að liafa lifað svo
skemmtilegan dag með skemmtilegu
fólki.
Fjóla Sigurbjörnsdóttir.
Framh. af bls. 129
— Eftir að venjulegum leikjum móts-
ins var lokið, var staðan þessi: I.B.K.
skoraði 23 mörk gegn 12, Valur 20 mörk
gegn 12.
—• Hvers vegna eru ekki markahlut-
föll látin ráða, þegar liðin verða jöfn,
eftir að aðalleikjum móts er lokið?
— Þetta er mjög athygglisverð spurn-
ing, Hallgrímur, því að í flestum lönd-
um Evrópu, ef ekki öllum nema Islandi,
gildir sú regla, að ef 2 eða fleiri lið eru
jöfn, þá er það félag sigurvegari, sem hefir
hagstæðasta markatölu. Er þetta gert til
þess að losna við aukaleiki, en eins og
gefur að skilja, geta þeir orðið ærið margir,
ef mörg lið verða jöfn að stigum. Hér
hefir þessi tilhögun enn ekki verið upp-
tekin, sennilega af fjárhagsástæðum, en
trúlega verður þetta fyrirkomulag einnig
tekið upp hér áður en langt um líður.
— Hvað er álit þitt, Hafsteinn, um
úrslitaleikinn við Val í fyrstu deild?
— Fyrri leikurinn var mjög skemmti-
legur og áttu Keflvíkingar þá að flestra
dómi að vinna þann leik, en eins og þú
vcizt, misstu þeir af sigrinum á síðustu
mínútu framlengingarinnar, þcgar allir
voru farnir að búa sig undir verðlauna-
afhendinguna. I seinni leiknum náði ltvor-
ugt liðið sér virkilega vel á strik og sigur-
markið, sem Valur skoraði, var vægast
sagt mjög vafasamt og má í því sam--
bandi benda á viðbrögð dagblaðanna, sem
öll voru á einu máli um það, að sigur-
markið hafi verið skorað úr rangstöðu.
Nægir í þessu sambandi, að vísa til þess-
ara blaðadóma. 1 fyrirsögn „Tímans“
eftir leikinn segir: „Sigurmarkið rang-
stöðumark“. Alþýðublaðið: „Það er sárt
að tapa leik fyrir mistök línuvarðar og
enn verra að tapa heilu móti“. 1 Vísi
stendur í fyrirsögn: „ . . . .en sigurmark-
ið „lyktaði“ af rangstöðu“. Þjóðviljinn:
„Við þetta tækifæri virtist koma hik á
Keflvíkinga og munu þeir hafa álitið
Bergsvein rangstæðan og það virðist
mörgum sem svo hefði verið,,. Morgun-
blaðið: „Umdeilt mark“ (fyrirsögn) . . .
Á 20. mínútu sækir Ingvar upp miðjuna,
gefur út til vinstri til Bergsveins, sem
— úr blaðamannastúkunni séð — virtist
grcinilcga rangstæður. Sjálfur hikaði hann
og sumir Keflvíkingar hættu, að því er
virtist sannfærðir um rangstöðu“.
— Segðu inér Hafsteinn, hvað er gert,
þegar svona áberandi rnistök eiga sér
stað hjá línuverði og dómara?
— Því er fljótsvarað. Það er bókstaf-
lega ekkert hægt að gera. Dómur dómar-
ans er endanlegur og honum verður ekki
breytt, þó mönnum verði jafn slæm mit-
tök á og átti sér stað í umræddum úr-
slitaleik.
— Hefir það ekki ill áhrif á knatt-
spyrnuna almennt séð, þcgar svona lagað
kemur fyrir?
— Jú, vissulega eru svona atvik mjög
bagaleg og mikil hætta á að þau geli
skemmt fyrir almennum knattspyrnu-
áhuga. Ber forustumönnum knattspyrn-
unnar skylda til, að vanda val dómara
og lfnuvarða í jafnþýðingarmiklum
leikjum og þessum, svo að slíkt hneyksli
sem þetta endurtaki sig ekki.
H. Th. B.
136 — FAXI