Faxi - 01.10.1999, Síða 7

■j
FAXI (IklííliiM' l!l!l!l
Þessar sögufrægu reiptogs-viður-
eignir Keflvíkinga og Reykvíkinga
voru háðar árið 1936. Tildrögin voru
þau að í maí kom Glímufélagið Ar-
mann úr Reykjavík til Keflavíkur og
hélt þar rnikla íþróttasýningu; meðal
annars sýndu fjórir flokkar leikfimi,
glíma var háð, keppt í frjálsum íþrótt-
um, hnefaleikum og sýndar aflraunir.
Ekki vitum við nú hvort heirna-
mönnum þótti aflraunir Armenning-
anna eitthvað mélkisulegar en hitt er
víst að þarna var fastmælum bundið
að lið úr Keflavík skyldi etja kappi við
lið Armenninga á tilsettum stað og
tíma. Leikurinn fór síðan fram á Mela-
vellinum í Reykjavík hinn 27. maí og
var lokaatriöið á íþróttasýningu Ar-
ntanns. Að þessi sinni skildu liðin
jöfn.
Afram skyldi haldið uns annað liðið
stæði uppi sem sigurvegari. Á íþrótta-
sýningu á sarna stað hinn 21. júní
mættust reiptogarar í annað sinn. Þetta j
var merkisdagur þar sem m.a. fór fram
Islandsglíman á Melavellinum og
sjálfur kóngurinn var meðal áhorf-
enda. Reiptogseinvígið var síðasta at-
riðið á dagskránni og þess trúlega beð-
ið með töluverðri óþreyju, a.m.k. í
Keflavík þar sem íbúarnir sátu sem
límdir við útvarpstæki sín. Ljóst er af
lýsingum að þessi sögufrægi leikur
hefur verið engu minna spennandi en
bestu kappleikir á okkar dögunt. Fer
best á að íþróttafréttamenn fyrri tíma
taki nú við; Alþýðublaðið sagði frá
viðureigninni með svofelldum orðum:
„Síðast fór fram reiptog milli Reyk-
víkinga og Keflvíkinga, og höfðu ver-
ið valdir miklir kraftajötnar frá hvor- .
um stað. Akkerismenn voru frá Kefl-
víkingum Guðmundur Pálsson og frá
Reykvíkinguni Sigurður Thorarensen.
Leikstjóri var Erlingur Pálsson yfir-
lögregluþjónn.
I fyrstu atrennu unnu Keflvíkingar
snarplega og á mjög skömmum tíma.
í annarri atrennu liófu Kellvíkingar
snarpa sókn og drógu Reykvíkinga, en
þeir settu sig í vörn og mátti lengi ekki
á milli sjá, hægt og fast drógu þó
Reykvíkingar á Keflvíkinga og unnu
sigur. Féllu þeir allir aftur á bak, því
að Keflvíkingar slepptu kaðlinum
snögglega, og er það óviðeigandi eða
að minnsta kosti ekki fallegt í slíkutn
leik.
Þriðja lotan stóð lengi yfir, og var
„spenningur“ í áhorfendum afskapleg- j
ur. Keflvíkingar stóðu eins og fætur
þeirra væru vaxnir ofan í völlinn, og
herðarnar hnykkluðust undir peysun- l
um. Reykvíkingar ætluðu ekki að láta
sig, því nú voru úrslitaátökin, - loks
fóru Keflvíkingar að hallast meira aft-
ur á bak, en Reykvíkingar áfram - og
nú misstu Reykvíkingarfótfestuna.
KEFLVÍKINGAR UNNU
Svo virtist, að Keflvíkingar væru
nteira samtaka. Mannamunur í liði
þeirra var sama sem enginn, en í liði
Reykvíkinga var töluverður manna-
munur.“
Varla þarf að efast um að þessurn
fræknu íþróttagöipum hefur verið tek-
ið nteð kostum og kynjunr þegar heirn
var komið. 1 liðinu voru, eftir því sem
næst verður komist, auk akkeris-
mannsins Guðntundar Pálssonar,
bræður hans Skúli og Axel, bræðumir
Jóhann, Hreggviður og Þorsteinn
Bergmann, Sigurbjörn Guðnason og
Sigurður Guðmundsson.
Keflvíkingar lifðu lengi á þessum
atburðum. Því var það sent Árni Berg-
mann ritstjóri hugsaði síðar þegar
honum þótti hallað á Keflavík og
Keflvíkinga: „[...] man nú enginn, að
árið 1936 höfðu átta vaskir Keflvík-
ingar unnið Reykvíkinga í reiptogi á
Melavellinum rneðan öll þjóðin hlust-
aði á Helga Hjörvar í útvarpinu?"
Bjarni Guðmarsson;
Lóa Þorkelsdóttir:
Fáein þakkarorð til starfsfólksins á
sjúkrahúsinu í Keflavík fyrir góða umönnun
vina og vandamanna
Sjúkrahús Keflavíkur og starfsfólk
Frá þessu húsi merlar minning tær
svo máttarsterk að ekkert nær að granda.
Hér vakir fólk er sinnir sjúkra þörf
og sveipar allt í ljúfum kærleiksanda.
Já, fólkið sem hér gengur létt um gólf
og græðir sárin - lætur blómin anga.
Við mannlífs þarfir markar öll sín spor
og mildum höndum strýkur þreytta vanga.
Á tímans öldum berast vinir brott
en blærinn kliðntjúkl strýkur yfir sviðið.
Hér gekk ég oft í gleði bæði og sorg.
Nú glitra perlur frá því sem er liðið.
Því einmitt hérna áttu langa dvöl
á ævikvöldi, móðir kær og faðir.
Sú spurning síðan vefst í vitund mér
hvort víða finnist slíkir griðastaðir.
Og eitt er ljóst • sú auðna veittist þeint
við endi dags að njóta skjóls og friðar
og horfa yfir lífsins langa dal
uns leiðin þraut og sólin seig til viöar.
•
I orðum fátæk er mín þakkargjörð
þótt allt sé geymt í munans hljóða djúpi.
En santhent lólk og sjúkrahúsið hér
er sveipað fögrum morgunroða hjúpi.
FAXI 55