Faxi - 01.05.2008, Qupperneq 6

Tómas í rœöustóli á fundi stofnjjáraðila Sparisjóðsins íKeftavík ínóvember 2007.
Fundur í hæjarstjórn Kejiavíkur i tilefni 25 ára kaupstaðarafmœlis bœjarins.
í för, trúr hugsun sinni um sameiginlega
hagsmuni. Sem sparisjóðsstjóri í Keflavík
var honuni umhugað um stöðu sparisjóðanna
og upprunalegt hlutverk þeirra í þágu
íbúanna og honum stóð viss uggur af þeirri
nútímaþróun bankamála sem hann efaðist um
að væri hagsmunum fólksins til góðs. Hann var
sjálfstæðismaður af gamla skólanum, stétt með
stétt. Frjálshyggjan átti ekki upp á pallborðið,
þótt hann verði alltaf sinn flokk, prinsipfastur,
hvað sem á gekk.
Tómas var vinamargur og heimili þeirra
Hædýjar stóð öllum opið, hvenær sem var.
Gestrisni var við brugðið. Fjölskyldan var þó í
forgrunni, ekki síst barna- og barnabarnabömin
sem áttu ljúft athvarf hjá allt um veíjandi afa þar
sem fróðleikurinn varð skemmtun og frásögnin
lifandi. Við hin sem eldri vorum áttum líka
greiðan aðgang að visku- og kærleiksbrunni
Tómasar. Fyrirþað vil ég þakka. Megi minning
hans lifa.
Skúli Thoroddsen
Mig langar til að minnast vinar míns Tóm-
asar Tómassonar, fyrrverandi sparisjóðsstjóra
í Keflavík. Fljótlega eftir að ég fluttist til
Keflavíkur kynnist ég Tómasi. Hann kom mér
þannig fyrir sjónir að hann væri vel greindur
ungur lögmaður, mjög félagslega sinnaður,
bindindismaður og óhræddur að ræða þau mál-
efni. Við Tómas áttum eftir að verða samferða
á ýmsum sviðum.
Ræðumaður var Tómas í fremstu röð, ég
man oft eftir því á sveitarstjórnarráðstefnum
í Reykjavík, hve margir fulltrúar á þessum
fundum öfunduðu okkur af því að eiga slíkan
mann í okkar röðum. Oft fannst mér Tómasi
takast hvað best upp þegar hann var sem
minnst undirbúinn. Á framboðsfundum gat
hann orðið nokkuð hvassyrtur, austanvindamir
voru honum ekki að skapi.
Á síðari árum ræddum við stundum okkar
langa og góða samstarf. Gagnkvæmt traust er
það, sem gildir, sagði minn gamli og góði vinur.
Er hægt að orða þetta betur en hann gerði? Ég
held ekki. Sem betur fer sá Tómas margt af
sínum áhugamálum rætast, m.a. sameiningu
sveitarfélaga, Fjölbrautaskóla Suðurnesja og
uppbyggingu sveitarfélags okkar á sem flestum
sviðum. I gegnum tíðina myndaðist traust og
góð vinátta milli fjölskyldna okkar Tómasar,
sem aldrei hefur fallið skuggi á.
Tómas var hamingjumaður, hann eignaðist
glæsilega og trausta eiginkonu, Halldísi
Bergþórsdóttur, ætíð nefnd Hædý, og börn
þeirra öll mikið mannkostarfólk. Á heimili
þeirra er gott að koma, það þekkjum við Ásdís
eiginkona mín vel, þar ræður ríkjum Hædý
vinkona okkar, húsmóðurstarfið fer henni
afar vel, heimilisrekstur í föstu formi og allar
veitingar af bestu gerð. Við Dísa þökkum öll
ferðalögin, sem við höfum farið með þeim
hjónum, bæði erlendis og ekki síður innanlands,
betri ferðafélaga höfum við aldrei átt.
Hin síðari árin urðu Tómasi vini mínum
erfið heilsufarslega, þurfti að ganga undir
umfangsmiklar aðgerðir, sem tóku sinn toll af
líkamsþreki hans, en andlegri reisn hélt hann
þrátt fyrir öll sín veikindi.
Á síðasta degi í lífi hans hitti ég íjölskyldu
hans á Sjúkrahúsinu í Keflavík. Hædý bauð
mér að líta inn til hans á sjúkrastofu hans, hann
brosti til mín eins og vanalega. Mér var ljóst,
að nú var komið að kveðjustund okkar. Eg
sat hjá þeim mætu hjónum í nokkra stund, ld
þessa ljúfmennis og gáfumanns var að Ijara út,
en eftir stendur minningin um kær hjón, sem
kunnu að lifa lífinu öðrum til eftirbreytni.
Hvíl í friði, góði vinur, Tómas. Við hjónin
biðjum guð að blessa þig, Hædý mín, og hans
vernd fylgi þínu fólki.
Hilmar Pétursson
6 FAXI