Straumar - 01.07.1927, Blaðsíða 11

STRAUMAR
105
hans, Guðmundur Einarsson, Magnús Ólafsson, Þorlákur
Skúlason, feðgarnir Einar Sigurðsson og Oddur sem bisk-
up varð í Skálholti, Ólafur Guðmundsson, GuðmundurEr-
lendsson o. fl. o. fl. Orktu þeir og sömdu og þýddu ljóð
og óbundið mál, en biskup gaf út. Var þetta stórkostlegt
fræðslustarf og meuningar, og með þessari starfsemi er
lúterski siðuriun fyrst festur í sessi hér á landi.
Þá efldi Guðbrandur mjög skólann á Hólum og hafði
þar ágætismenn við stjórn. Má kalla hann höfund skól-
ans í lúterskum sið.
I ytri kirkjustjórn var Guðbrandur mesti skörungur,
eins og vænta má. Vildi hann láta setja íslensk kirkju-
lög og réðst sjálfur í að setja þau saman, en alt strand-
aði á einhverri deyfð annara. Við presta sína eg klerka
var hann að vísu strangur en jafnframt raungóður, út-
vegaði þeim ýms efnaleg hlunnindi og var vinsæll af
þeim.
Atorkan, starfsþrekið og viljastyrkleikinn eru höfuð
einkenni Guðbrands biskups. Menn fundu alla hans löngu
biskupstíð, að á Hólastóli sat reglulegur kirkjufursti, sem
horfði ekki ráðalaus eða magnþrota á torfærurnar, heldui
rann eins og björninn á hvað sem fyrir var. Sterkviðri
mikilmennisins stendur um hann. Það brakar í hverju
tré undir átökum hans frá því er hann sezt á biskupsstól
29 ára gamall og þar til hann er sleginn af hólmi á ni-
ræðisaldri og legst í kör máttlaus allur hægra megin.
Eftir það hljóðnar um Guðbrand biskup. Hann má
ekki mæla upphátt og ekki bæra nema vinstri hönd og
þannig liggur hann í 3 löng ár. Jafnframt því fær hann
þau hörðu syndagjöld málaferla sinna, að borga konungi
1000 ríkisdala sekt.
Sjálfur hafði hann letrað á legstein sinn:
GUÐBRANDUS THORLACIUS,
JESU CHRISTI PECCATOR.1)
Magnús Jónsson.
>) Guðbrandur Þorláksson syndari Jesú Krists.