Útvarpstíðindi - 30.01.1939, Qupperneq 14

Úr bréfi fró Húsavík.
Margir amast við »symfóníunumc'
or- telja, að þær æt,tu að hverfa. Þær
munu þó eiga rétt á sér, því ýmsir
njóta þeirra. Samt er ég hræddur um
að þeir séu fáir hér, og svo mun víð-
ar vera. Af tónlist, eru kórsöngvar og
einsöngvar vinsælastir. Vil ég í því
sambandi benda á það, að tvímenn-
ingarnir Ölafur Beinteinsson og
Sveinbjörn Þorsteinsson hafa orðið
hér rnjög vinsælir. Léttir, alþýðlegir
song\ar, slíkir sem þeir sungu, eru
mjög við alþýðu hæfi, og mættu þessr
ir tvímenningar gjarna koma oftar.
Einmg munu vera til í Reykjavíl:
fjórmenningar, »kvartettar«, sem lík-
legt er að gætu ve tt hlustendum á-
nægjustundir með söng sínum. Það
mundi sennilega \erða ódýrara held-
ur en að fá s,tóra kóra t;l að syngja,
og einnig virðist mér söngur fárra
manna njóta sin tiltölidega beiur í
útvarpi en stórra kóra*). Vill ekki út-
varpsráð taka þetta til athugunar?
Að sjálfsögðu viljum við samt fá að
heyra til okkar stóru úrvalskóra
öðru hverju.
Urn erindin býst ég við að rnegi
segja, að þau séu upp og ofan sæmi-
leg. Sum ágæt, önnur miður. Þó finnst
mér stundum skorta, á að flutningur
þeirra sé góður. En slíkt hefur afar
mikið að segja. Slæmur flutningur
getur gert það að verkum, að mjög
fáir hlusti á gott og þarft erindi, og
það missi þannig algerlega gildi sitt.
Ég vil nefna til dæmis erindi Björns
*) Leturbreyting blaðsins.
246
K. Þórólfssonar. Mér finnst, að rödd
hans ætti ekki að heyrast í útvarp.
Erindi hans geta verið góð fyrir því,
en þau ættu að flytjast af öðrum.
Nast verð ég að skila þakklæti til
Helga Hjörvars fyrir útvarpssögurn-
ar. Kg veit að ýmsir bíða þeirra meö
eftirvæntingu og hlakka til næsta
kafla alla vikuna. Hann mun fyrst-
hafa náð tökum á hlustendum til fulls
með hinum, prýðilega flutningi á sög-
unni Katrín. Og þó ég telji flutning-
inn á Gróður jarðar ekki eins glæsi-
legan — enda er ekki heiglum hent
að fást við Hamsun, — þá er hann
.mjcg ánægjulegur og heldur fjölda
manns. um allt lancl með hugann við
örlög Isaks og Ingigerðar. Sumir telja
Hjörvar hafa óþavfa formála fyrir
lestrinum í hvert sinn, en þeir eru
nauðsynlegir fyrir þá, sem ef til vill
hafa misst, af síðasta lestri. Og þó
honum þyki kannske svolítið gaman
að bví að heyra sjálfan sig tala, þá
er það áreiðanlegt, að hávaöanum af
útvarpshlustendum þykir líka gaman
að heyra hann tala.
Að lokum vil ég minnast lítið eitt
á útvarpsleikina, sem líklega er það
allra vinsælasta, sem útvarpið flyt-
ur. Aðeins virðist mér ekki heppilegt,
að þeir séu fluttir á laugardagskvöld-
um, og er það vegna þess, að þau
kvöld eru mjög oft samkomur í þorp-
um og sveitum úti um land að vetrin-
um. Slíkar samkomur eru ósjaldan
helzta ráð ýmsra þarfra félaga til
þess, að efla starfsemi sína, en verða
oft verr sóttar vegna leikjanna í út-
varpinu, og þeir, sem þangað fara.