Útvarpstíðindi - 23.12.1940, Blaðsíða 17

r
—
Jóhannes ú r Kötlum:
Hjónin á Þverá
m, þykir allfaJ sfraumönd ein sfásslegasta sjónin,
og stari á ungu hjónin,
sem dansa niður árinnar flúð og foss og hyl
við flugþýtt sfrengjaspil.
En einkum finnsf mér gaman að horfa á búsfinn blikann,
svo blíðlátan og kvikan,
er ástríðurnar sveiflast um auga, væng og fit
og allt hans fjaðurglit.
Og öndin kinkar kollinum yndislega fínum
við elskhuganum sínum,
og úði vafnsins döggvar hinn dökka brúðarkjól,
— hver dropi er lífil sól.
Og elfarbrimið hossar beim hjónum daga og nætur,
— bað hlær við beim og grætur, —
en lygnir hyljir sjá beirra tign í tærri lind
og taka af beim mynd.
ÚTVARPSTÍÐINDI
161