Útvarpstíðindi - 17.02.1941, Blaðsíða 14

gert í útvarpinu, fyrir þessum andstyggi-
lega hávaða í rússnesku stöðinni. Eftir að
útvarpsstöðin var stækkuð bar lítið á
þessu. En í vetui' er það alveg óþolandi.
Ef ekki er hægt að laga þetta, held ég, að
það væri eins gott að loka útvarpinu.
Akureyri 1. febr. 1941.
. Kr. S. Sigurðsson.
„Takið undir“, segir Páll ísólfsson, og
öll íslenzka þjóðin syngur — og tekur
undir. Sumir i „þjóðkórnum" syngja full-
um hálsi, aðrir raula, en hjá öðrum berg-
málar söngurinn aðeins í hug og hjarta.
þjóðin er söngvin, og þó syngur hún
alltof lítið. það þarf alitaf fyrst að leysa
hana úr læðingi, örfa hana, til þess að
hún geti sungið, enda þótt hana langi til
þess, og hún hafi þörf fyrir það. En þá
fyrst getur hún líka sungið sig saman.
Páli ísólfssyni hefir tckizt vel að slá á
strengi þjóðarhörpunnar, og hann virðist
liinn rétti maður til þess að ná úr henni
skærum og hreinum tónum. Söngtíminn
hans Páls er orðinn sá dagskrárliður, sem
almennt er hlakkað til. Hann hressir og
lífgar, en svo gei'ir hann líka annað:
hann veitir létta kennslu í meðferð söngs,
og sú kennslustund líður án alls leiða og
þreytu, og skilur meira að segja við menn
hressa í skapi og glaða í lund. Slíkt er
ekki einskis virði. Enn er einn kostur ó-
talinn — og hann er sá, að við erum
óafvitandi að syngja oklcur upp í þjóð-
ernislega vakningu, því Páll er svo þjóð-
legur, að hann lætur byrja á að syngja
hin gömlu, góðu og sígildu ættjarðarlög
okkar, sem voru í þann veginn að glat-
ast og gleymast. En ljóð og lög hverrar
þjóðar eru spegilmyndir af hennar innra
lífi.
Páll, haldið áfram að æfa „þjóðkórinn
og flytjið söng inn í hvert einasta heimili
Við tökum öll undir.
Karl Helgason.
Mikið af „r ö ddu m“ bíður
birtingar.
Lundúna Lljómkviðan
flutt 25. febrúar
Joseph Haydn (1732—1809) er
hinn mesti galgopi á meðal tónskáld-
anna. Verk hans eru ágæt sönnun
fyrir því, að klassisk „músik“ þarf
engan veginn að vera torskilin eða
óaðgengileg almenningi. — Haydn
hefur samið fleiri en 100 hljómkvið-
ur, og mun enn ekki lokið við útgáfu
þeirra allra.
Bygging Lundúnahljómkviðunnar
•— hún var samin í Lundúnum — er í
aðalatriðum hin venjulega: fjörugur
fyrsti þáttur, blíður og hægur annar
þáttur, dansþáttur og hraður loka-
þáttur.
Sérstaklega skal bent á hina 2 síð-
arnefndu. Hinn þriðji nefnist Menu-
etto, en aðeins miðkafli hans er eins
fíngerður og menuettinn var upp-
runalega, aðalkaflinn er með sterkri
og fastri hrynjandi. Hér birtist, eins
og víða hjá Haydn — ósvikinn aust-
urrískur bóndadans í listrænum bún-
ingi. Einnig síðasti þáttur ber þjóð-
legan svip; stefið er jafnnvel talið
unnið úr kroatisku þjóðlagi. Heyrist
það fyrst einraddað, stutt á grunn-
tóninn í bassanum, og er þetta líkt
belgpípublástri Skota, eins og hann
hefur varðveitzt hjá þeim gegnum
aldirnar. R. A.
Á kvöldvökunni á miðvikudaginn
mun Jón Eyþórsson eiga samtal við
þingeyska merkisbóndann Baldvin
Baldvinsson á Ófeigsstöðum í Kalda-
kinn. Ræðir Baldvin þar m. a. um
ferð, er hann fór hér austur í sýslur
sunnan lands nú nýlega.
Baldvin á Ófeigsstöðum er maður
allvel ritfær, áhugasamur um lands-
mál og talinn greindur vel, enda hef-
ur hann jafnan haft á hendi mörg
trúnaðarstörf fyrir sveit sína og hér-
að.
270
ÚTVARPSTÍÐINDI