Útvarpstíðindi - 08.06.1942, Síða 13

Sigurður Nordal er einhver allra eftirsóttasti og
dáðasti fyrirlesari, sem í útvarpið talar, sakir
mannvits og málsnilldar. Það er því næsta furðu-
leg tilhögun, að höfuð erindaflokkur hjá honum
skuli ekki fremur koma á vetrardagskránni, þeg-
ar útvarpið á stærstan hlustendahópinn, heldur
en í vorönnunum mestu, þegar a. m. k. allur
þorri sveitafólksins, sem við jarðyrkju og sauð-
burð er bundinn, á mjög örðugt — ef ekki
ómögulegt með að hlusta á útvarp. Þessi fráleita
tilhögun ber leiðinlegan vott um tillitsleysi út-
varpsráðs til sveitafólksins eða skilningsleysi á
hlustunarskilyrðum þess.
Jafnframt því, sem ég læt óánægju mína í
ljósi yfir þeim óheppilega tíma, sem erindum
prófessorsins er valinn, vil ég sérstaklega þakka
fyrir tvö atriði úr dagskrá útvarpsins. Hinn við-
felldna söng Olafs Magnússonar og kvöldvöku
Skagfirðingafélagsins og þá fyrst og fremst söng
Sigurðar Skagfields — yndislegasta söngvarans
okkar. Mér finnst reyndar, að það hefði mátt
velja fallegri plötur eftir hann en gert var, eins
og t. d. í dag skein sól og Til austurheims vil
ég halda, en slíkt er í rauninni meira smekks-
atriði, hvaða lög velja skal eftir söngvarann.
Sigurhur Baldursson, Lundarbrekku.
íslenzJ^a söngva og söngvara.
Það hefur oft vakið undrun mína, þegar ég
hef hlustað á nýja söngvara, sem aldrei hafa
komið fram áður í útvarpið, að þeir skuli byrja
með söngskrá, sem er að hálfu leyti útlend og
misjafnlega túlkuð eins og gengur. Mér finnst
þeir ættu að sýna meiri þjóðrækni, svona til að
byrja með. Það er nóg til af fallegum íslenzk-
um lögum, sem eiga miklum vinsældum að
fagna hjá hlustendum. Þá er það annað, sem
ég ekki get þagað yfir lengur og vildi fá ein-
hverjar upplýsingar um. I dagskránni, einu
sinni á viku, eru ,,Hljómplötur íslenzkra söngv-
ara“, sem er vanalega afar stuttur tími, en þá
eru alltaf eða oftast leiknar sömu plöturnar og
venjulega sneitt hjá beztu söngvurum okkar ís-
lendinga, þeim sem skara fram úr: Stefáni
Guðmundssyni, Einari Kristjánssyni og Maríu
Markan. Mér þætti betur við eiga, að hlustend-
ur fengju sem oftast að heyra plötur eftir þessa
söngvara, þegar þess er gætt, að hlustendur
hafa ekki tækifæri til að hlusta á þá á annan
hátt sér til ánægju.
Með þökk fyrir birtinguna. V. St.
Starfsaðfer&ir útoarpsráðs.
Eins og útvarpsnotendur mun reka minni til,
flutti Sigurjón Jónsson, fyrverandi læknir á
Dalvík, tvö Jöng erindi í útvarpið sl. sumar.
..Lífskjör og heilsufar**. Erindin voru að veru-
legu leyti hörð ádeila á undirritaðan, Jónas
Kristjánsson lækni og Náttúrulækningafélag ís-
lands eða stefnu þess, og eiginlega voru þau
beint framhajd af skrifum S. J. gegn greinum
eftir mig um heilbrigðismál í Morgunbl. vetur-
inn áður. Erindin voru ekki aðeins samin í á-
deiluformi, heldur krydduð aðdróttunum, svo
sem ,,hóflausar öfgar“, ,,gersamlega órökstudd-
ar fullyrðingar**, ,,alls ófróðir**, öfgafullir og
einhliða**, ,,útúrsnúningar gegn betri vitund“ o.
s. frv. Eg dreg í efa, að orðbragð þessu líkt
hafi heyrzt í útvarpinu, nema máske í stjórn-
málaumræðum.
Sl. haust birtust erindin á prenti. Sendi ég
þá útvarpsráði ítarlegt erindi um sama efni og
lýsti þar málunum frá mínu sjónarmiði, með
öllu ádeilulaust, en að ýmsu mjög á annan veg
en S. J. Eg naut ráða Jónasar Kristjánssonar við
samningu þess og bar það allt undir hann. Þó
var hvergi, hvorki í skrifum okkar S. J. né í út-
varpserindunum, farið verulega inn á svið
læknisfræðinnar sjálfrar, málin voru rædd á al-
mennum grundvelli en ekki ,,faglegum“, ein3
og liggur líka í augum uppi, þar sem málshefj-
andinn, undirritaður, var leikmaður á sviði
læknisfræðinnar, þótt hann hefði að undanförnu
sett sig nokkuð inn í almenn heilsufræðileg mál.
Umræður okkar S. J. snerust aðallega um
heilsufar og hraustleika íslenzku þjóðarinnar á
19. og 20. öld og lifnaðarhætti hennar á sama
tímabili, einkum mataræðið. Sjónarmið okkar
beggja höfðu komið fram í Morgunblaðinu, og
nú fékk S. J. aðgang að útvarpinu til þess að
ræða málin, sem hann að vísu gerði á sinn
máta — óátalið af útvarpsráði. Bar ég að sjálf-
sögðu það traust til útvarpsráðs, að það stæði
ekki að baki ritstjórum blaða og tímarita að
frjálslyndi og kurteisi og leyfði hinum aðilanum
að reifa málin, þar sem ég auk heldur fór að-
eins fram á eitt erindi.
En það undarlega skeður, að erindi mínu er
hafnað, skýringarlaust. Rita ég þá útvarpsráði
bréf, dags. 26. jan. sl., og fer þess á leit, að
málið verði tekið til nýrrar athugunar. Svar út-
ÚTVARPSTÍÐINDl
353