Jazzblaðið - 01.03.1952, Síða 8

Kviktnyndir:
MARGAR SKEMMTfLEGAR MÖSIKHYNDIR
en lítill jazz
Kvikmyndahús bæjarins sýndu flest-
öll músíkmyndir um jólin eins og reynd-
ar oftast um stórhátíðir. — Gamla bíó
sýndi hina skemmtilegu mynd „Anna,
skjóttu nú“, sem gerð er eftir hinum
fræga söngleik „Annie get your gun“.
Bettie Hutton var í aðalhlutverki og
stóð sig fádæma vel, einkum var leikur
hennar í fyrri hluta myndarinnar af-
burðagóður. Mörg ágæt lög voru í mynd-
inni m. a. „They say tjiat falling in love
is wonderful", sem nokkuð er þekkt hér
og svo vals, er ber nafnið „The girl
that I marry“. Hann er svo til óþekktur
hér, en engu að síður fyrirtaks lag. —
Músikin í myndinni er öll eftir Irving
Berlin.
hann aðeins leika inn fyrir þá næstu
árin. Aðallega hefur hann Ieikið inn
með bassa og trommum. Eins hefur
hann náttúrlega mikið leikið inn á plöt-
ur einn og einnig hefur hann leikið inn
með aðstoð strengjahljóðfæra eins og
Charlie Parker og Dizzy Gillespie gerðu
á sínum tíma. Hann hefur lítið gert af
því í seinni tíð, að leika inn með litlum
hljómsveitum.
Erroll Garner fæddist í Pittsburg
hinn 15. júní 1921. Hann lærði ungur
að leika á píanó og naut fyrst og fremst
tilsagnar föður síns, sem var píanóleik-
ari. Þó merkilegt megi heita, þá lærði
Erroll aldrei að leika eftir nótum. En
það virðist ekki koma að sök, í það
minnsta hefur hann ekki sem verstar
Tjarnarbíó sýndi „Jolson syngur á
ný“, sem er framhald af fyrri Jolson-
myndinni, sem náði mikilli frægð. —
Larry Parks var í aðalhlutverki í síðari
myndinni sem hinni fyrri og gerði þessu
mjög svo vandasama hlutverki góð skil.
Myndin var skemmtileg og mikil músik
í henni — og þar með tilganginum
náð.
Stjörnubíó sýndi mynd með ritu Hay-
worth í aðalhlutverkinu og lék Larry
Parks á móti henni. Myndin bar nafnið
„Skýjadísin". Efnið var ekki neitt, leik-
urinn enginn, músikin engin og tíu mín-
útna hléið stóð í tólf mínútur.
Austurbæjarbíó var, að mig minnir,
einnig með músikmynd. Ég sá hana ekki
tekjur. Hann þénaði um eitt hundrað
þúsund dollara síðastliðið ár.
Hann fór að leika með hljómsveitum
í Pittsburgh 16 ára gamall og var þar
allt þangað til hann fór til New York
árið 1944. Byrjaði hann þá strax að
leika í klúbbum í 52. stræti, m. a. með
Slam Stewart tríóinu eins og fyrr hef-
ur verið greint og síðar í eigin tríói.
Hefur hann að mestu leikið sjálfstætt
síðan.
Ég geri ráð fyrir að íslenzkir jazz-
unnendur eigi eftir að heyra meira til
hins smávaxna píanóleikara frá Pitts-
burgh í framtíðinni og er ég þess full-
viss að hann mun hrífa hugi þeirra um
leið og hann leiðir þá um nýja og áður
ókunna stigu hins ótæmandi listfyrir-
brigðis — jazzpíanóleiksins.
8 ^azzltaíiÍ