Jazz - 01.11.1947, Side 12

Uppruni 09 þróun
jazzins (2. grein)
Hljóðfœraskipunin.
Fyrstu jazzhljómsveitirnar höfðu a. m. k.
6 hljóSfæri og voru algengust: cornet, trom-
bón, clarinett (sjaldnast B clarinett, oftast Es
og A) trommur, banjó og bassi, þó mjög sjald-
an strengjabassi oftast blásinn bassi.
Þó notuSu nokkrar hljómsveitir strengja-
bassa t. d. „The Original Creoles“, er voru
uppi um 1908, en þeir höfSu bassistann Willi-
am Johnson, er lék á strengjabassa, en þetta
var mjög sjaldgæft og var vanalega notaSur
tvöfaldur kontrabassi eSa túba.
Sumar stærri hljómsveitanna höfSu tvo
trompeta og tvö clarinett auk trombóns og þá
oft guitar í staS banjósins, er gaf ákveSnari
rythma en var hljómleiSur mjög.
Eitt er þó athyglisvert í sambandi viS skip-
an þessara hljómsveita og þaS er aS þar er
ekki píanó.
ÞaS drógst lengi írameftir aS fá píanóiS
sem hljómsveitarhljóSfæri, en þó var þaS mjög
vinsælt einleikshljóSfæri allt frá 1902.
ÞaS er ill skiljanlegt fyrir okkur nútíma-
menn aS hugsa okkur jazzhljómsveit án pí-
anós, en ef viS athugum uppruna jazzins
skilst okkur aS hann hafi veriS notaSur lengi
sem marsmúsik og þaS gerir enginn sér til
heilsubótar aS ganga meS píanó á bakinu.
Hinir götnlu jazzistar.
Þekktastir af hinum gömlu jazzistum voru
þeir konungarnir Buddy „King“ Bolden,
Freddie „King“ Keppard og Joseph „King“
Oliver, er léku á trompet, Jack „Papa“ Laine
á trommur, en hann var einn af fyrstu hvítu
jazzleikurunum, er nokkuS kvaS að og svo
Sidney Bechet, er lék á alto sax. og clarinett.
MeSal samtíðarmanna sinna voru þessar
hljómsveitir ek'ki mjög þekktar vegna þess
aS þær léku á lélegum veitingahúsum bæSi
vegna þess aS þeir léku eins og þeim fannst
bezt, en fóru ekki eftir smekk fjöldans og
svo einnig vegna þess aS þeir voru negrar.
En í þá daga þótti ekki „fínt“ aS hlusta á
„negramúsik" í Bandaríkjunum, en til allrar
hamingju eru bandaríkjamenn vaxnir upp
úr þeim barnaskap, enda eru þeir fordóms-
lausir ef því er að skifta.
Hljómsveitir eins og John Robichauc, Ar-
mand Piron, The Imerial, Tick Chambers,
Papa Celestin, Happy Galloway og Bob Frank
léku ekki góðan jazz en voru ráðnir á góð-
um gistihúsum og voru þarafleiðandi mikið
vinsælli.
blljómsveit King Olivers 1924.