Prentarinn - 01.06.1936, Blaðsíða 7

PRENTARINN
11
gckk lil Ih'ss að gera tilraun til þess að liæta
heilbrigðisástand stéttarinnar?
Ég býst ekki við því, að Magnús Jónsson
vilji halda þvi fram, að likamsæfingar séu
ckkl heilnæmar og geri mcnn ómóttækilegri
fyrir sjúkdónnim, cn það lcit þó út fyrir það
á síðasta aðalfundi. Einn ungur maður vildi
bera fram vörn fyrir þessa fimlcikasynda-
scli, og fór nokkrum orðum um styrk, scm
vcittur var einum félaga vegna sjúkleika eða
fátæktar. Magnús sagði þá citthvað á þá leið,
að nær væri að styrkja þá, scm styrksins
þyrftu mcð, heldur en að vera að styrkja
menn til þess að vera mcð hopp og hí ein-
hversstaðar úti i bæ. Eftir þessu að dæma
cr það rangt að byrgja brunninn áður en
barnið dcttur í hann. En ég og sjálfsagt
margir flciri álíta að bctra sé að gera tilraun
lil þess að byrgja liann áður en of seint
verður. Þegar menn af vanhirðu og skeyt-
ingaleysi fyrir hcilbrigði líkamans eru fallnir
í brunn sjúkdóms og örbirgðar, er ckki hægt
að kippa þeim upp úr lionum á svipstundu
mcð nokkrum krónum, heldur verða þcir að
hýrast á floti, þar til einhverjum lækninum
tckst að liífa þá upp með ærnum kostnaði,
eða þá að þeir sökkva alveg að lokum.
Og að sioustu, félagar, látið cigi innfallið
brjóst og bogið bak vera stéttareinkenni
prentara. Það verður á allan liátt að bæta
likamlega heilbrigði stéttarinnar. Gott spor i
þcssa átt cr skólaleikfimi sú, sem Iðnskólinn
er byrjaður á, og livet ég hér með alla nema
til þess að taka þátt í henni. Ef maður á
þroskaárunum gætir vel líkama síns, getur
maður notið þess alla æfi, þótt cigi taki inað-
ur virkan þátt í likamsæfingum fram á clliár.
Líkamsæfingar og útivcra vinna að því að
skapa liraustan likama og hrausta sál.
Guðmiuidiir Kristjánsson.
(Þess skal getið lil frckari skýringar á máii
þessu, að á umræddum fundi komu fram
nokkuð skiptar skoðanir um það, hvort veita
ætti styrk þennan. Samkvæmt gcrðabók fund-
arins sagði t. d. Ellert Magnússon, „að rangt
væri að taka illa i það, cr prentarar vildu
lækka sjúkrakostnað mcð þvi að hressa upp
á líkama sinn mcð leikfimi.“ Thor Cortes lét
þess getið, ,,að mörg iþróttafélög væri starf-
andi cr hcfðu 10 kr. ársgjald og 2 æfingar í
viku. Þar gætu prentarar verið með.“ Bitstj.)
NOKKUR ATRIÐI UM
BÓKAGERÐ í FORNÖLD
III. STAFRÓF.
Af Grikkjum lærðu Rómvcrjar sína stafa-
gcrð eða stafróf, því á Suður-Ítalíu settust
Grikkir að á ýmsum stöðum og voru stöðugar
samgöngur milli þcirra og Rómverja. Urðu
Rómverjar einnig að breyta þessum ritmerkj-
um í samræmi við latinuna, mál sitt.
IV. BÆKUR RITAÐAR Á STEINSPJÖLÐ.
Þctta voru miklar framfarir, er mcnn
höfðu lært að búa sér til stafróf. En þegar
að því kom að menn ætluðu að fara að rita,
þá vandaðist málið, þvi menn höfðu ckki
ncitt, sem þeir gætu ritað á eða ritað með.
Loks kom mönnum í liug að nota tréspjöld
og einskonar grifla úr filabeini til að ritameð.
Seinna fóru mcnn að nota stcinspjöld. Voru
það prestarnir, sem rituðu á þau einskonar
árbækur. Þá voru og uxahúðir liafðar til að
rita á. Voru þær einkum notaðar fyrir trúar-
setningar, scm áríðandi var, að ckki gleymd-
ust. Þá létu og löggjafarnir rita ýmis stjórnar-
lög á uxahúðir. Er sagt, að húðirnar hafi
verið eltar og í stað bleks notað blóð úr
dýrum.
V. „PAPYRUS-BLÖÐ".
Árið (i2—114 e. Kr., þegar Plinius hinn
yngri var uppi hjá Rómverjum, er þess gctið,
að menn voru þá farnir að rita á „papyrus-
blöð“. Þessi blöð eru pálmategund, blaða-
pálmar. Blöðin, sem eru breið, voru rist í
ræmur og máluð rauð eða gul. Þar næst voru
þau þurrkuð. Var siðan skrifað á þau með
bleki, scm Plinius segir að búið hafi verið
til úr gúmmí og sóti. Ekki var skrifað nema
öðrum megin á ræmurnar. Síðan voru þær
festar saman á endunum, og þar cftir vafðar
á kefli. — Þætti hið ritaða efni ekki þýðing-
armikið, var liægt að þurrka það burt af
þessum blöðum og nota þau aftur.
VI. BÆKUR SELDAR.
Það var siður lijá Rómverjum, sem ríkir
voru, að hafa sérstakt herbcrgi í húsum sín-