Prentarinn - 01.09.1936, Blaðsíða 3

PRENTAIIINN
15
Jóhann Kristjánsson stendur við gluggann og les i hlaði. Sveinbjörn
Oddsson hægra megin við pressuna, en Gunnlaugur Ó. Bjarnason
vinstra megin. Guðmundur Gunnlaugsson stendur við kassann, og svo
sésl aðeins kollurinn á Kláusi Hannessyni, bak við Guðmund.
Eftir vinnuhættur uni kvöldið var svo
liaidið til strandar, bæði til að skoða bátinn
og sigla honum inn i Klapparvör. Reyndar
gat nú varla verið um siglingu að ræða, þvi
svo mátti heita að varla stæði segl. Okkur
leizt ekki sem verst á gnoðina, en sterkleg
virtist hún ekki vera. Satt var það, sem karl
liafði sagt. Báturinn var nýmálaður að inn-
an, tvær árar, segl, fokka og austurtrog fylgdu
Ofurlítil úðarigning var á. Við hrundum nú
gnoðinni á flot og gekk það vel, enda þótt
við værum ekki nema þrir, en setningur iiæg-
ur og undan brekku. Er á flot var komið,
var strax mastrað og segl og fokka þajiin,
enda þótt logn mætti lieita. Mig minnir að
Gunnlaugur settist undir stýri, enda var liann
vist mestur og beztur sjómaðurinn af okkur
þreniur. Ekki man ég, hvort „damlað“ var
undir, en þó hygg ég að svo hafi verið, vegna
þess, sem á eftir kom, því þegar við komum
út á miðja höfn, rifnaði seglið, og mun það
liafa stafað af því að ferðin hefur orðið of
mikil á bátnum vegna róðursins og seglið þvi
ekki þolað þennan fluggang! Þarna sámn við
nú, hvað allt var sterkt og vel frá öllu gengið,
en þó komumst við betur að raun um það
síðar. Og því skal ég bæta við strax, að ekki
veitti af austurtroginu. — Við feldum nú
mastrið og rerum inn eftir. Einhver færi
höfðum við með okkur, því við rendum
snöggvast, er við konnnn inn að Kolbeins-
haus, en það er hár klettur eða réttara sagt
sker, miJii Klapparvararinnar og eystri hafn-
argarðsins. Heldur var nú saint smátt um
veiðiskapinn. Þó minnir mig, að við fengjum
þarna nokkur ufsaseyði, en að minnsta kosti