Prentarinn - 01.12.1944, Qupperneq 15

níræður
Öllum til heilla
unna þú kunnir
prúður með prýði
prentun og mennt.
Gafst þú oss gjöfull
ginnhelga minning.
Fær hana’ ei fárið
fennt eða brennt.
?ram í iðngrein hans, þvi að jafnan, ef velja
þurfti form og vanda venju fremur frágang
þess er prentað var, vann hann að því öllu
sjálfur og þótti vel takast. Og aldrei vildi
hann láta gallaða vinnu frá sér fara. Þótt
gallarnir sýndust smávægilegir og kaup-
andinn teldi þá litlu eða engu skipta, Ié+
hann ætíð vinna verkið upp aftur. Þannig
var samvizkusemi hans í einu og öllu.
Sumarið 1939 kvæntist Helgi Friðriku
Jónsdóttur frá Fornastöðum í Fnjóskadal,
sem lengi hafði verið ráðskona hjá honum,
góðri og umhyggjusamri konu, er annað;st
hann af sérstakri nákvæmni og alúð í sjúk-
leika hans siðustu æfiárin, en hann hafði
fengið snert af heilablóðfalli fyrir tveim
árum og lézt hann úr því. Þ.
Tungunnar kynngi
töfraði jöfra
áður, svo þáðu
óð fyrir blóð. —
Sendir þú löndum
sögur og bögur,
lífgjafann ljúfa
ljóðelskri þjóð.
Fræðanna faðir,
fagna þér bragnar,
ljós þitt mun lýsa, —
Ijómandi blóm.
Öldin þér geldur,
óskmögur Sögu,
heiður og hróður
hljómandi róm.
Þ. H.
stóðu á stangli um Oddeyrina og ])angað
til þar var risið upp stórt og þéttbýlt bæjar-
hverfi. Helgi var ágætur heimilisfaðir og
húsbóndi, — lét sér annt um hag og heill
þeirra, er unnu og dvöldu hjá honum. Hann
var mikill áhlaupamaður við vinnu og hand-
laginn og höndugur i bezta lagi.
Helgi var i eðli sinu listrænn og hinn
mesti smekkmaður. Kom smekkvísi hans oft
Ef þú veizt það ekki
Óhreinn „Sats“
Ymislegt er það, sem veldur okkur prent-
urum erfiðleikum við störfin, sem vinir okk-
ar setjararnir eiga sök á. Vil eg ekki telja
það upp hér, enda geri eg ráð fyrir að þeir
hafi einnig margt við okkur að athuga. En
það, sem er einna erfiðast viðfangs, — og
sem þeir eiga sök á, — er óhreinn „Sats“.
— Mér þætti ekkert undarlegt, þótt þeir
hefðu slæman hiksta öðru hvoru.þvi svo bölv-
um við þeim, blessuðum, þegar við höm-
umst, upp á líf og blóð, með sveittann skall-
ann, við að bursta og nudda upp úr „sats-
inum“ margra vikna eða mánaða gamla grjót-
harða, óhreina svertu. Og til þess að hreinsa
þennan gamla óþverra, verðum við að nota
ýms meðöl, svo sem benzin (sem er bann-
fært). acetoni (sem er of dýrt), ali, nálar,
títuprjóna o. fl. Og æði oft stoðar ekkert
af þessu til fulls. Og þegar um myndamót
er að ræða. þá kárnar nú gamanið. Þvi að
það er mjög erfitt að ná hörðum óhrein-
indum úr hinum mismunandi netum mynda-
mótanna.
Prentarinn 25