Kristilegt stúdentablað - 01.12.1944, Page 15

s
KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
Gísle Johnson prófessor.
Hann var af íslenzkum ættum, kominn af Gísla
Jónssyni biskupi í Skálholti. Afi hans, Gisli Jóns-
son, fluttist til Noregs og ílentist þar. Gisle Christ-
ian Johnson fædilist 10. sc])t. 1822 í Frederiks-
hald, en ólst að mestu upp í Kristiansand. Hann
var settur til mennta, varð stúdcnt 1839 og kandi-
dat í guðfærði 1845. Síðan fór hann utan og aflaði
sér aukinnar menntunar, var m. a. lærisveinn
Hengstenbergs, hins fræga þýzka guðfræðings.
Hann hallaðist einkum að ákveðinni Lútherskri
guðfræði. 1849 varð hann lektor og 1860 prófessor
í guðfræði við háskólann í Kristianíu og gegndi
því embætti, meðan líf og heilsa lcifðu. Hann dó
17. júlí 1894.
Hér verður ekki ritað langt mál um Gisle John-
son. Hans er minnzt hér fyrst og fremst sem kristi-
legs lciðtoga stúdenta. Þeir þyrptúst um kennara-
stól hans og drukku svo að segja hvert orð af
vörum hans. Árum saman hélt hann samkomur
fyrir stúdenta heima hjá sér, annað livert laugar-
mig í faðm míns algóða eilífa föður. Hann hefur
af náð veitt mér hjartafrið.
Drottinn Jesú þér ég þakka,
þú mig hreifst af villubraut,
lífsins gafst mér lind að smakka,
leiddir mig í föðurskaut.
Mig, sem áður hiklaust hafði
lirint þér burt og svívirt þig.
En þín náð mig örmum vafði.
Auman týndan fannstu mig.
Magnús Guðmundsson.
Opnaðu Biblíuna þína og lestu. Þá muntu komast að
raun um, að liiminninn er opinn. (A. Lincoln).
Þú finnur hvergi á jörðinni kristinn mann, sem ekki
geHir frætt þig á þvi, að það seni hann hafnaði vegna
Krists, var einskis virði lijá því, sem hann eignaðist hjá
Kristi.
dagskveld, siðar einu sinni í mánuði. Voru þær
haldnar annan laugardaginn þar, en hinn hjá
Caspari, prófessor í Gamla testamentis fræðum.
Þar var gott að vera og gcstrisni að mæta. En
það, sem einkum var sótzt eftir og liczt var, voru
hugleiðingar Gisle Jolmsons, hrífandi, hjartnæmar
og einfaldar. Það var ný tegund presta, sem nú
kom frá háskólanum, prestar, sem trúuðu leik-
prédikararnir í hyggðum Noregs fögnuðu og störf-
uðu með. Það var vakning í landinu, og Gisle
Jolmson var leiðtoginn. Hann var þó maður hæg-
látur og hlédrægur. Aðrir þurftu að ýta honum
af stað, en þegar liann var kominn af stað, talaði
hann með djörfung og krafti. Hann varð sálna-
hirðir, sem menn leituðu til og skrifuðu til hvaðan-
æva af landinu og spurðu ráða, og þeir mættu
vizku, elsku og ástúðlegu viðmóti, ásamt djúpri
alvöru og í'engu leiðsögu og huggun. Því var
hann virtur og elskaður af öllum, sem komust í
náin kynni við hann.
Það er mikil Guðs gjöf, þegár slíkir menn koma
fram. Ómetanlegt gildi hafði það fyrir norsku
þjóðina. Frásögnin um Gisle Johnson minnir mig
á Hallcsby. Hann var einnig prestakennari og
stúdentaleiðtogi. Guð hefir gcfið honum þá náð að
vera leiðtogi í vakningastarfi og haráttu kristn-
inriar í Norcgi. Kristilega stúdentahreyfingin á
biblíulegum grundvelli litur á hann sem einn
helzta foringja sinn. Hann er einnig sálnahirðir.
Margir hafa þá hugmynd um Hallesby, að hann
sé kaldur og jiröngsýnn. En þeir, sem þekkja sál-
gæzlustarf hans, hafa aðra sögu að segja. Við-
kvæmni hans og ástúð vermir inn að hjartarót-
um. öryggið í leiðbeiningum hans og bænum hans
vekur traust og styrkir.
Slíkir menn sýna og, að trú og vísindi geta vel
farið saman. Þekking og skilningur eru förunaut-
ar, sem trúin hefur mætur á, og eigi er hún siður
í metum hjá þeim.
M. R.
15