Kristilegt stúdentablað - 01.12.1947, Page 4

KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
lS
era
^acjnús l^unóíjsson :
FRIÐÞÆGINGIN
Ég vildi óska, að ég gæti skrifað svo ljóst og
einfalt um friðþæginguna, að til ldessunar yrði
einhverjum þeim, sem steytir sig á hcnni. Því bið
ég þig, vinur, sem lest þessar línur, lestu þær
með bæn, og vertu þess fullviss, að ég skrifa þær
ekki til þess að leggja stein í götu þína, heldur
til þess að rétta þér hjálparhönd, og ég vona,
að þú getir þegið það af mér.
Kristilegt stúdentafélag heldur fram friðþæg-
ingunni, af því að vér erum sannfærðir um, að
hún sé nauðsynleg oss til sáluhjálpar — og ekki
aðeins oss, heldur öllum. Vér bendum á Jesúm
Krist. „Hann er friðþæging fyrir syndir vorar —
og ekki einungis fyrir vorar syndir, heldur og
fyrir syndir alls heimsins" (I. Jóhs. 2, 2).
Vér höfum ekki fundið upp þessa kenningu og
ekki lært hana af mönnum, sem myndað hafa
hana og mótað, heldur tekið við boðskap post-
ulanna um „endurlausnina, sem er í Kristi Jesú.“
Að vísu hafa menn fært oss þennan hoðskap,
en þeir hafa aðeins skilað því, sem jjeir tóku við.
Hallgrímur Pétursson hefur skilað þessum hoð-
skap til vor Islendinga. Lúther og Melanchton
skiluðu honum einnig til samtíðar sinnar. Páll
postuli skilaði honum t. d. til Korintumanna, en
liafði sjálfur tekið við honum af Drottni. (I. Kor.
11, 23; 15, 3).
Hvernig hljóðar þá þessi boðskapur?
Ég ætla að taka fjögur vitni: Hallgrím Péturs-
son, Melanchton, Lúther og Pál postula.
Hallgrímur segir:
„Sál mín, skoðum ])á sætu fórn,
scm hefur oss við Guð, Drottin vorn,
fordæmda aftur forlíkað,
fögnuður er að hugsa um það.“
Melanchton segir:
„Enn fremur kenna þeir, að orðið, þ. e. Guðs
sonur, hafi tekið á sig mannlegt eðli . . . hefur
í sannleika verið píndur, verið krossfestur, dáið
og verið grafinn til þess að sætta föðurinn við
oss og vera fórn, ekki aðeins fyrir upprunasekt-
ina, heldur einnig fyrir allar verknaðarsyndir
manna“ (Ágsborgarjátningin, 3. grein).
Lúther segir:
„Ég trúi, að Jesús Kristur, sannur Guð, fæddur
af föðurnum frá eilífð, og einnig sannur maður,
fæddur af Maríu mey, sé Drottinn minn, sem
hefur endurleyst mig glataðan og fyrirdæmdan
mann, friðkeypt og frelsað frá öllum syndum,
l'rá dauðanum og valdi djöfulsins, ekki með gulli
né silfri, heldur með heilögu, dýrmætu hlóði sínu
og saklausri pínu sinni og dauða, til þess að ég
sé eign hans, lifi undir valdi hans í ríki hans
og þjóni honum í eilífu réttlæti, sakleysi og sælu,
eins og hann er upp risinn frá dauðanum, lifir
og ríkir að eilífu. Það er vissulega satt.“
Páll postuli segir:
„Allir hal'a syndgað og skortir dýrð Guðs, og
þeir réttlælast án verðskuldunar af náð hans fyr-
ir endvirlausnina, sem er i Kristi Jesú. En Guð
framsetti hann í hlóði hans sem náðarstól fyrir
trúna til að auglýsa réttlæti sitt, — með því að
Guð hafði í umburðarlyndi sínu umborið hinar
áður drýgðu syndir, — lil þess að auglýsa rétt-
læti sitt á yfirstandandi líma, til þess að geta
sjálfur verið réttlátur og réttlætt þann, sem hef-
ur Jesú trú“ (Róm, 3, 24—26),
4