Kristilegt stúdentablað - 01.12.1947, Síða 14

KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
að greiða fyrir sig, og var það látið renna til
mótsins. Voru móttökur eyjarskeggja allar hin-
ar beztu. Einnig rættist vel úr veðri, svo að dag-
urinn var hinn ánægjulegasti og ferðin ógleym-
anleg.
Þegar til bæjarins kom um kvöldið, var áhrifa-
mikil samkoma haldin í Dómkirkjunni. Að sam-
komunni lokinni, var safnazt saman við fána-
stengurnar á torginu fyrir framan kirkjuna. Er
fánarnir voru dregnir niður, var sunginn þjóð-
söngur Jivcrs lands, sem fulltrúa átti á mótinu.
Var það áhrifamikil stund. Hafði þá og mikill
fjöldi bæjarbúa safnazt saman á torginu. Þá var
haldið áfram að syngja og haldin stutt útisam-
koma. Veður var dásamlegt þetta kvöld, og gerði
það sitt til að auka á áhrifin af þessari ógleym-
anlegu samveru.
Á hverjum morgni kl. 10 tiélt biskupinn í Kris-
tiansand biblíulestur út frá kafla úr fyrsta bréfi
Jóhannesar. Voru það mjög áhrifamiklar stundir,
enda er Smemo, biskup, þekktur fyrir lærdóm
sinn og áhuga á kristilegu starfi. Var hann um
langt skeið kennari í kennimannlegri guðfræði
við Safnaðarháskólann í Oslo, áður en hann varð
biskup.
1 sambandi við mótið fór lram prestsvígsla í
Dómkirkjunni. Vígði Smemo, biskup, fjóra kandí-
data til prestsþjónustu. Tveir þeirra voru vígðir
til starfs í kristilega stúdentaíelaginu norska, og
átti annar þeirra að hafa það sérstaka verkefni
með höndum að vinna að auknum kristniboðs-
áhuga meðal stúdenta og mcnntaæsku.
Hámark mótsins mun hafa verið næstsíðasta
kvöldið, er sameiginleg altarisganga mótsgesta fór
fram. Dómprófastur staðarins liélt skriftaræðu,
og fjórir prestar, sinn frá hverju landi, útdeildu.
Voru nærri 1000 manns til altaris, og slóð altaris-
gangan lengi fram eftir kvöldi. Var stórkostlegt
að fá að vera með í þessum stóra skara af ung-
um mcnntalýð, sem kom til að uppbyggjast við
altarisborðið í sinni heilögu trú fyrir líkama og
hlóð Drottins.
Síðasla kvöldið var skilnaðarsamkoma. Var á
þeirri samkomu boðað til næsla móts, sem halda
á í Danmörku næsta sumar. Á þeirri samkomu
stóðu upp margir ungir stúdentar og töluðu um
þá blessun, sem þeir hefðu hlotið á þessu móti,
og hvilík náð það væri að fá að mæta Jesú Kristi
og helga honum líf sitt.
Þetta mót hafði reyndar ekki verið nein sælu-
víma. Það er lifandi kristindómur ekki. Mörgum
varð á þessu móti ljóst í fyrsta skipti, að sá grund-
völlur, sem þeir höfðu liyggt líf sitt ó, var hald-
laus og Jesús Kristur einn getur l'relsað. Þelta
mót liraut niður hugsmíðar manna og uppbyggði
veika lærisveina í trúnni á Drottin Krist. Því
munu áhrif þess verða varanleg.
Að samkomunni lokinni var sem mönnum veitti
erfitt að skilja. Var staðnæmzt fyrir framan ,
kirkjudyrnar í þéttiun hóp og sungið ákaft. Hver
söngurinn tók við af öðrum og barst út í blíða
sumarnóttina. Bænaáköll og lofgerðasöngvar stigu
upp að hásæti Drottins.
Þetta kvöld voru mörg óvenju lilý handtök
þrýst, og öllum var ljóst, að það hlaut að vera
ómetanleg hlessun fyrir Norðurlandaþjóðirnar að
eiga slíkan skara ungra menntamanna, sem þess-
ir fulltrúar voru brot af.
Á þessu móti voru tjáðar margar kveðjur lil
lslands með heitum blessunaróskum. Trúaðir
stúdentar á Norðurlöndum hafa mikinn áhuga
á landi voru og framgangi málefnis guðsríkis hér.
Margir kváðust biðja stöðugt fyrir Islandi, og
vermdi það hjörtu vor að heyra þær játningar.
Enn fremur spurðu margir stúdentar um það,
hvort ekki mundi auðið að halda slíkt mót sem
þetta á Islandi. Virtist ríkja mjög mikill og al-
mennur áhugi á því. — Hverju megum vér svara?
Næsta dag dreifðist hópurinn. Við Islending-
arnir héldum til Oslo í lioði góðra vina. Annar
okkar ótli brátt að hverfa aftur til starfa sinna
í Danmörku, en hins beið langt og lærdómsrikt
ferðalag um Svíþjóð, Finnland og Danmörku. En
það er önnur saga.
Lúther: „Gæfi páfinn oss það eftir, að Guð réttlæti
syndara af einskærri náð fyrir Krist, viljum vér ekki
aðcins bera hann á höndum, heldur og kyssa fætur
lians. En þar eð vér getum ekki fengið þetta, þá drömb-
um vér í Guði fram úr öllu hófi og vikjum ekki þumlung,
hvorki fyrir Pétri eða Páli, né Iiundrað keisurum né
þúsund páfum né ölluni heiminum. Fjarri sé liér öll auð-
mýkt, því að þeir vilja ræna oss heiðri vorum, Guði
sjálfum, sem skóp oss og gaf oss allt, Kristi sjálfum,
sem endurleysti oss með blóði sínu..........“
14