Árroði - 18.10.1933, Page 3

Á RR 0 ÐI
67
vilja sínum. Pað er barnslega
trúin og lítillátt hugarfar, sem
honum er þóknanlegt, því af
munni smábarnanna og smæl-
ingjanna hefir hann sér lofið til-
reitt. — Ef að þessir þegðu þá
mundu steinarnir hrópa, sagði
frelsari vor Jesús Kristur, er
smábörnin sungu honurn til veg-
semdar hér á jörð.
I3ví var alment trúað hér áð-
ur, að hverjum einasta manni
eða barni, er í heiminn fæddist,
væri fenginn varðhaldsengill til
verndar og varðveizlu hér í
heiini, enda eru skýr orð ritn-
ingarinnar um petta efni, er
svo hljóða: Og hann mun bjóða
englurn sínum að á höndum beri
þeir pig, að pú steytir ekki fót
pinn við steini, (Matth. 4 og víð-
ar). Petta er hinn forni og nýi
kristindómsgrundvöllur, sem ekki
haggast, pótt himinn og jörð for-
gangi, að vitni sjálfs fræðarans
og meistarans, Drottins Jesú
Krists, sem hverjum manni dug-
ar til sáluhjálpar — en ekki
neinar hégómlegar afguðatrúar-
grillur, svo sem sainband við
framliðna o. s. frv., sem gerir
menn reykandi og trúarvilta. —
Vér ættum fremur að hugleiða
orðin hans, er segir: Hver sem
trúir á mig, mun lifa pótt hann
deyi. _______^ ______
Gestur.
Á götu Gesti ég mætti,
Gestur var par í boði.
Girntist ég Gesti að kynnast,
Gesti pví kaup á festi.
Gestur oft gjöri ég reika
gang lífsins þrauta-stranga.
Grátnum hug ró innrætir,
roði skýr morgunljóma.
Gestur nýr nú mig kætti,
nauða hug burtu dreifði.
Að innihaldi er hugði,
hreif pað mitt dofið sinni.
Gestur mál guðlegt pýðir.
Gestur í hug pað festu,
festu svo fáir trausta,
fast treystu Guði bezta.
Gestir vér allir erum.
Á jörð kom Guð vor bezti.
Gestanna kjör sér kynti,
kjörin vor allra bætti.
Gesta öll reisa er rénar,
réttlætis herra beztur,
bezt tekur mildur móti
mótlættuin gesta skara.
Pessa lífs er þrýtur stund,
þróast gleði óringa,
gistum vér á Guðs vors fund,
gesta stórhöfðingja.
Ásm. Jónsson.