Morgunblaðið - 19.02.2009, Síða 33

Minningar 33
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. FEBRÚAR 2009
Það voru sorgarfréttir sem bárust
okkur að elskuleg systurdóttir mín
væri fallin frá langt fyrir aldur fram.
Þrátt fyrir sorgina er ég svo inni-
lega þakklát fyrir þá stund sem við
áttum tvær saman við eldhúsborðið í
upphafi ársins, sú stund verður varð-
veitt í hjarta mínu, elsku Kristín
Björk, og veit ég að þú hvílir nú í
fangi ömmu þinnar sem var þér svo
kær.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Elsku Lilja, Axel og Tjörvi Freyr.
Kristján, Lára, Ásta Hrönn, og
Maríanna.
Söknuður ykkar er mikill og bið ég
góðan Guð að styrkja ykkur á þessum
erfiðu tímum
Dagný
og fjölskylda.
Elskuleg frænka mín, Kristín
Björk Kristjánsdóttir, er látin. Minn-
ing hennar mun lifa í hjarta mínu. Þar
geymi ég mynd af henni frá því hún
var lítil stelpa með stóru brúnu aug-
un. Með aldrinum settu erfiðleikar og
veikindi mark á líf hennar og heilsu.
Þrátt fyrir það var oft stutt í glensið,
hláturinn og einlæga gleði. Kristín
Björk var trúuð og þegar hugurinn
dvelur hjá henni er huggun að vita að
Drottinn hefur tekið hana til sín og
þar hvílir hún nú.
Ég votta Lilju systur, Axel, Tjörva,
Kristjáni og fjölskyldu, mína dýpstu
samúð.
Mig dreymdi mikinn draum: ég stóð
með Drottni háum tindi á
og horfði yfir lífs míns leið,
hann lét mig hvert mitt fótspor sjá.
Þau blöstu við. Þá brosti hann.
„Mitt barn,“ hann mælti, „sérðu þar,
ég gekk með þér og gætti þín,
í gleði og sorg ég hjá þér var.“
Þá sá ég fótspor frelsarans
svo fast við mín á langri braut.
Nú gat ég séð hvað var mín vörn
í voða, freistni, raun og þraut.
En annað sá ég síðan brátt:
Á sumum stöðum blasti við
að sporin voru aðeins ein.
-Gekk enginn þá við mína hlið?
Hann las minn hug. Hann leit til mín
og lét mig horfa í augu sér:
„Þá varstu sjúkur, blessað barn,
þá bar ég þig á herðum mér.“
(Sigurbj. Einarss.
orti eftir gamalli sögn.)
Kristjana Einarsdóttir.
Það er undarleg tilfinning að setj-
ast niður og ætla að skrifa minning-
argrein um hana systurdóttur mína,
Kristínu Björk, sem er farin burt frá
okkur, alltof, alltof fljótt. Það er svo
margt sem fer um hugann, af svo
mörgu að taka, veit ekki hvar ber að
byrja eða enda. Það er svo margt að
minnast, hvað getur maður sagt? fá-
tækleg orð, það eru allir harmi slegn-
ir. En við varðveitum allar fallegu
minningarnar.
Elsku Kristín Björk, þetta er svo
ósanngjarnt, þú áttir allt lífið fram-
undan, en kallið kom svo skyndilega,
fyrirvaralaust varst þú hrifin burt frá
okkur, unga, fallega, kona, í blóma
lífsins.
Einhvers staðar stendur „Þeir
deyja ungir sem guðirnir elska“.
Það er erfitt að sætta sig við þetta,
en við munum reyna að lifa með því.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Megi góði Guð veita Lilju systur,
Axel og Tjörva Frey, Kristjáni, Láru,
Ástu Hrönn, Maríönnu og öðrum ást-
vinum styrk á þessum erfiðu tímum.
Söknuður ykkar er mikill, en minn-
ingin um yndislega unga konu lifir.
Með vissu um að hún amma þín
mun taka vel á móti þér, kveð ég þig,
elsku frænka mín, og bið góðan Guð
að blessa þig.
Hvíldu í friði.
Þín frænka,
Erla
og fjölskylda.
Mér brá að frétta um snöggt fráfall
bróðurdóttur minnar Kristínar
Bjarkar. Sárt til þess að hugsa að ung
kona skuli vera kölluð svo fljótt, en
henni hefur án efa verið ætlað verk-
efni á öðrum stað. Þá kom upp í hug-
ann dagparturinn er við Pétur áttum
með henni sl. haust í Kaupmanna-
höfn, hún sagði okkur frá honum
Nico, kærastanum sínum, hún var
svo hamingjusöm, átti lífið framund-
an. Við borðuðum saman í Tívolíinu,
skoðuðum okkur um í jólaskreyttu
umhverfinu, löbbuðum í rólegheitum
eftir Strikinu, áttum góðan tíma sam-
an, fyrir það erum við þakklát. Í
gegnum árin höfum við búið fjarri
hvor annarri og því hist alltof sjaldan
eins og verða vill. Kom hún til mín
nokkrum sinnum með pabba sínum
þegar hún var lítil, man ég sérstak-
lega eitt sinn í Dölunum er við fórum
út í eyju á gúmmíbát, hvað þau
frændsystkinin höfðu gaman af að
hnoðast þar um í móunum og fylgjast
með fuglalífinu. Þessar stundir, sem
og allar aðrar, mun ég geyma um
káta og fjöruga stelpu. Oftast hitt-
umst við sennilega fyrir vestan hjá
ömmu hennar og afa á Tálknafirði,
sem voru henni mjög kær og ávallt of-
arlega í huga. Hún var mjög opin,
þurfti ýmislegt að spjalla, gera grín,
smástríðin ef því var að skipta, Krist-
ín Björk hafði smitandi hlátur. Í
henni var mikil músík, bæði söngur
og spil.
Elsku bróðir minn og fjölskyldan
öll, við Pétur biðjum góðan Guð
styrkja ykkur á erfiðum tímum.
Minningin lifir um unga og fallega
konu. Elsku Kristín Björk, hjartans
þökk fyrir allt
Bjarney Friðriks
(Badda frænka).
Þegar rökkrið ríkir
á reynslunnar þungu stund
og brjóstið af ekka bifast
blóðug er hjartans und
Leitaðu þá á Drottins fund.
Þig vil ég bænir biðja
blessaði faðir minn
viltu mig veika styðja
og vef mig í faðminn þinn.
Lífið hefur tekið nýja beygju – hún
Kristín er dáin, ég á erfitt með að
trúa þessu en þetta er því miður stað-
reynd sem ég get ekki horft framhjá.
Það er svo skrítið að setjast niður og
skrifa minningarorð um þig, elsku
Kristín. Ég er svo þakklát fyrir að
hafa hitt þig um jólin þegar þú komst
til landsins – við rákumst hvor á aðra
á bílastæði, ég er svo glöð að hafa hitt
þig þarna þótt það hafi ekki verið
nema stutta stund. Hefði ég vitað að
þetta væri í síðasta skiptið sem við
hittumst hefði ég spjallað lengur við
þig og sagt þá hluti sem mér finnst
núna að ég hafi átt eftir að segja við
þig en við því er lítið að gera, því mið-
ur.
Við kynntumst þegar þú komst inn
í fjölskyldu Daníels og varðst í leið-
inni stór hluti af mínu lífi í mörg ár.
Minningabrotin eru mörg frá þessum
árum og allt of langt að fara að telja
það allt upp hér. Það sem stendur
hvað hæst er þegar þú söngst Drott-
inn er minn hirðir í brúðkaupinu
mínu, vá, þú varst svo stressuð en
stóðst þig svo frábærlega og söngst
af miklu öryggi. Í minningunni eru
margar góðar stundir á heimili Jósefs
og Ingu sem ylja hjarta mínu. Þú
varst einstök, hafðir sterka nærveru,
hafðir svo dásamlega smitandi hlátur
að ég gat oft ekki annað en hlegið
með þér. Takk fyrir að leyfa mér að
kynnast þér og vera hluti af þínu lífi,
það hefur verið dýrmæt reynsla sem
aldrei verður frá mér tekin. Þú varst
stór hluti í lífi Jósefs og Ingu, það var
yndislegt og lærdómsríkt að fylgjast
með þessum samskiptum. Lífið var
þér stundum erfitt og þá voru þau til
staðar fyrir þig eins og þú þurftir á að
halda.
Elsku Inga og Jósef, missir ykkar
er mikill, ég bið algóðan Guð að
styrkja ykkur og styðja í gegnum
þessar erfiðu tíma.
Ég bið Drottin um að umvefja for-
eldra, systkini, unnusta og ástvini
Kristínar. Ég votta ykkur alla mína
samúð.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann
mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Elfa María Geirsdóttir.
Elsku Kristín Björk, ég á svo bágt
með að trúa því að þú sért farin. Ég
mun aldrei gleyma þinni miklu út-
geislun og hjartahlýju og þeirri ein-
lægu glaðværð sem einkenndi þig.
Ég á eftir að sakna þín svo mikið
elsku frænka mín og þó að við höfðum
ekki hist mikið nýlega þá varð mér
svo oft hugsað til þín. En ég veit að
þér líður vel þar sem þú ert núna,
elsku Kristín Björk mín.
Guð gefi Lilju frænku, Axel,
Tjörva, Kristjáni og fjölskyldu styrk í
sorginni.
Þórhildur Jóhannesdóttir.
Elsku Kristín Björk, hafðu þökk
fyrir allt. Guð geymi þig.
Minningarnar geymum við í hjört-
um okkar.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku Lilja, Axel og Tjörvi Freyr.
Kristján, Lára, Ásta Hrönn og Marí-
anna, megi guð gefa ykkur styrk.
Blessuð sé minning Kristínar
frænku.
Einar, Páll og Selma.
Kristín Björk frænka mín er dáin,
aðeins 26 ára, þremur árum yngri en
ég.
Ég mun ávallt muna þinn sterka
karakter, þitt bros og dillandi hlátur,
glaðværð fallegra augna þinna. Þú
gafst af þér óspart, það fór ekki
framhjá neinum.
Sem börn er við lékum okkur hjá
ömmu Dóru fékk maður alltaf faðm-
lag og kossa frá þér er við hittumst.
Gleðin var mikil.
Þú skilur eftir þig skarð, elsku
Kristín. Ég mun sakna þín.
Veit að amma mun taka vel á móti
þér í himnaríki.
Megi englar guðs umvefja þig og
hlúa að þinni fallegu sál.
Þín frænka
Hrefna Dóra Jóhannesdóttir.
Meira: mbl.is/minningar
✝ Ingjaldur NarfiPétursson fædd-
ist á Ingjaldshóli á
Sandi hinn 17. júlí
1922. Hann lést 10.
febrúar sl.
Foreldrar hans
voru Kristján Narfi
Pétursson aðal-
umboðsmaður hjá
Líftryggingafélaginu
Andvöku, f. 10.1.
1891, d. 18.6. 1973,
og Gurine Pétursson,
f. Johansen, hús-
freyja, f. 20.2. 1896,
d. 11.9. 1945. Systkini Ingjaldar: 1)
Steinar, f. 5.1. 1921, d. 4.3. 2005, 2)
Jón, f. 21.1. 1926, og 3) Gully Eve-
lyn, f. 10.8. 1930.
Fljótlega eftir að Ingjaldur
fæddist flutti fjölskyldan til Nor-
egs. Þar bjuggu þau þar til Ingj-
aldur var fjögurra
ára, en þá flutti fjöl-
skyldan til Íslands og
bjó fyrst á Ingjalds-
hóli á Sandi, en flutt-
ist síðan að Vest-
urgötu 67 í
Reykjavík. Þegar
Ingjaldur setti á
stofn eigið heimili
var það á Kapla-
skjólsvegi 27, en þar
bjó hann þar til fyrir
rúmum tveimur ár-
um að hann flutti á
dvalarheimilið
Grund. Þar var hann vistmaður
þar til hann lést.
Ingjaldur vann lengst af sinni
starfsævi sem vélgæslumaður hjá
Eimskipafélagi Íslands.
Útför Ingjaldar fer fram í dag
kl. 13 frá Neskirkju í Reykjavík.
Gjaldi frændi var ævintýraper-
sóna í huga okkar systra þegar við
vorum börn. Hann sigldi á skipum
Eimskipafélagsins til Evrópu og
Ameríku og kom til baka með sæl-
gæti og vörur sem ekki voru til í
búðum hér á landi þá. Þótti okkur
einstaklega spennandi að heim-
sækja hann og allt árið hlökkuðum
við til að fá jólapakkana frá honum
og Gully frænku. Þeir voru stærri
en allir aðrir pakkar og í þeim var
alltaf eitthvað flott. Það voru ófáir
sunnudagsbíltúrarnir sem enduðu
með heimsókn til hans á Kapla-
skjólsveginn og þá brást ekki að við
fengum sælgæti í poka til að taka
með heim. Gjaldi var alltaf glaður
og hress og einstaklega þolinmóður
gagnvart okkur. Eftir að við full-
orðnuðumst sýndi hann því áhuga
sem við tókum okkur fyrir hendur.
Þegar við hittum hann spurði hann
frétta og virtist af einlægni hafa
áhuga á því sem við höfðum fyrir
stafni. Hann mundi svo eftir því
seinna meir hvað við höfðum talað
um og innti okkur eftir því hvernig
þetta og hitt hefði gengið. Eins virt-
ist hann hafa spurnir af okkur í
gegnum pabba okkar og Gully
frænku, því hann vissi oftar en ekki
ýmislegt um okkur sem við höfðum
ekki sagt honum. Þannig sýndi hann
áhuga á börnum okkar líka, sem
hann reyndist alltaf hlýr og góður.
Hann var góður frændi, skemmti-
leg persóna og hafði góða nærveru.
Sérstaklega er minnisstæður hlátur
hans og brosið sem alltaf fylgdi. Yfir
honum var líka heimsborgarabrag-
ur. Þetta var maður sem víða hafði
komið og margt séð. Hann var fróð-
ur og sagði vel frá og fylgdist vel
með heimsmálunum. Það er margs
að sakna og margar minningar sem
við eigum um þennan frænda sem
við sem börn gátum hreykt okkur af
og fullorðnar metið að verðleikum.
Margrét, Steingerður,
Helen, Svanhildur og
Svava Steinarsdætur.
Ingjaldur Narfi
Pétursson
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGURBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Sætúni,
Fáskrúðsfirði,
síðast til heimilis á dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Grund,
verður jarðsungin frá Seljakirkju föstudaginn 20. febrúar kl. 13.00.
Kristín A. Gunnþórsdóttir, Sigurgeir Þór Sigurgeirsson,
Guðmundur Þór Gunnþórsson,
Guðjón Gunnþórsson, Helen Medvedeva,
Eygló Sara Gunnþórsdóttir,
Rut Gunnþórsdóttir, Eiður Sveinsson,
Rakel Gunnþórsdóttir, Ævar Agnarsson,
Þorgils Garðar Gunnþórsson, Helga Steinunn Hauksdóttir,
Rebekka Gunnþórsdóttir,
Þórunn Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir, tengdafaðir
og afi,
SIGBJÖRN GUNNARSSON
sveitarstjóri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri sunnudaginn
15. febrúar.
Útför hans verður gerð frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 23. febrúar kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Minningarsjóð Jakobs Jakobssonar hjá
Knattspyrnufélagi Akureyrar. Tilgangur sjóðsins er að styrkja
efnilegt íþróttafólk á Akureyri.
Guðbjörg Þorvaldsdóttir,
Guðrún Sigbjörnsdóttir,
Hildur Björk Sigbjörnsdóttir, Stefán Geir Árnason,
Guðrún Ýr Sigbjörnsdóttir, Magnús Jónsson,
Þorvaldur Makan Sigbjörnsson, Katrín Jónsdóttir,
Rósa María Sigbjörnsdóttir,
Björn Þór Sigbjörnsson, Ástríður Þórðardóttir,
Jökull Starri, Sölvi, Egill Darri, Hrafnhildur Ýr,
Eva María og Auður Ýr.