Nýtt kvennablað - 01.01.1956, Blaðsíða 15

Nýtt Kvennablað birtir hér enn á ný mynd af veggteppi, sem Ása Guðmundsdóttir hefur teiknað og gefið út. —
Myndin að ofan heitir Landslagið, en hana á að sauma í ljósbláan ullarjava. Myndin er um 40 cm. á breidd og
um 170 cm. á lengd. — Nýtt kvennablað getur eins og áður útvegað konum mynztur Ásu Guðmundsdóttur, sem
eru, auk þessarar myndar: Vctrarferð, Krýningin og Sof'Su rótt.
Frumvarp til laga um mannanöfn
Það má til tíð’inda telja, að’ fyrir Alþingi liggur nú
frumvarp til laga um mannanöfn, sem gerir ráð fyrir
breytingu frá því, sem nú er, að leyfð verði að nýju
œttarnöfn.
Langar blaðið að athuga lítið eitt 7. gr. frumvarpsins,
sem er á þessa leið:
„Hver maður, sem hefur ekki löglegt ættarnafn, skal kenna
sig til föður síns, þannig að á eftir eiginnafni eða eiginnöfnum
komi nafn föður í eignarfalli að viðbættu orðinu son, ef karl-
maður er, en dóttir, ef kvenmaður er. Utlend kona, sem gift er
íslendingi, er ekki hefur ættarnafn, má þó kenna sig til föður
eiginmannsins á sama hátt og hann. Ekki tekur þetta þó til niðja
þeirra.“
Endilega á að halda í „son“ og „dóttir“ fram í rauð-
an dauðann. Það þykir blaðinu full íllt. En útlend kona,
sem giftist íslendingi, sem ekki hefur ættarnafn, rná þó
kenna sig til föður eiginmartnsins á sama liátt og hann.
Þetta er nógu einkennilegt orðalag. Því ekki að segja,
að hún megi kenna sig við manninn, bera nafn hans?
Föðurnafn mannsins er hans eigið nafn gegnum 1000
ára hefð. En látum orðalagið gott heita, en meiningin
er skrítin. Láta útlendu konuna vera rétthærri íslenzku
konunni. íslenzka konan á að halda áfram að vera
iþerna heimilisins án þess að maðurinn þurfi að viður-
kenna hana fyrir umheiminum. Hún á að hera þetta
nafn, sem særir málsmekk fjölda manns, frú „dóttir“.
Hér á landi hefur það því miður aldrei verið samþykkt
af alþjóð, að frú væri tilill allra kvenna, heldur aðeins
jreirra giftu. í tilefni af því, að hún giftist einmitt
manninum, sem hún gengur í heilagt hjónaband með,
er hún hans frú og hlýtur titilinn. Bernskan er liðin.
Þetta er nýtt ævistig.
Bezt væri auðvitað að fella öll þessi skott, son og
dóttir, úr mæltu máli og taka upp ættarnöfn. Faðirinn
ætti ekki fremur inóðurinni að fá einn að gefa hörn-
unum nafnið sitt. Margar konur vildu einmitt að börnin
bæru sama eftiirnafn og þær. Og þau þá öll sameigin-
lega.
Þegar Island er orðið meðlimur Sameinuðu jijóð-
anna, Atlantshafsbandalagsins, Evrópuráðsins, Norður-
landaráðsins og þannig knýtt þeim margvíslegum bönd-
um, er það beinlínis klaufalegt að halda í forneskjuna
á þessu sviði.
Ásdís á Bjargi og Bergþóra á Bergþórshvoli báru
aldrei frúartitilinn, sem nú er mjög í hávegum hafður
og verður ekki niður lagður, en hann hlýtur að hrekja
á dyr orðið „dótlir“. Með því að nota titilinn aðeins á
giftu konuna, samlagast ekki titillinn og föðumafn
konunnar. Hún er ekki frú föður síns. En ef við meium
að 8 mánuðum liðnum sækja um jijóðlegt ættarnafn,
þá er fyrir þreyttan að þola.
I síðustu grein frumvarpsins segir svo:
„Dómsmálaráðuneytinu er ekki heimilt að veita leyfi til upp-
töku nýrra ættamafna, fyrr en 8 mánuðir eru liðnir frá cildis-
töku laganna. Ef fleiri menn en einn hafa á þeim tima sótt um
leyfi til upptöku sama nafns, skal sá ganga fyrir, ef nafn er
leyft, sem sannar fyrir ráðuneytinu, að hann hafi áður notað
nafnið sem ættarnafn, þó að það hafi ekki verið lögfest."
Þá er annað mannanafnafrumvarp, sem lifrí'ur
frammi á Alþinsci: Skráning íslendinaa til stuðnings
mannfræði og ættfræðirannsóknum hér á landi. Fræði-
mennska hefur mörgum greindum Islendingi verið í
blóð borin. En að allir alþingismenn skuli ekki revna
að stöðva dýrtíðina og rétta við krónuna okkar, það er
grátlegt. Að þeir skuli vilja verða til þess að ýta undir
fleiri skrifstofur og allt ,sem því fylgir. Karlmennirnir
þurfa að leggjast á eitt að vinna að atvinnuvesrum þióð-
arinnar. Auka útflutningsvöruna. Hitt er að flióta sof-
andi að feigðairósi, að taka ungu mennina til skrifstofu-
starfa, hvort það er einn eða fleiri, meðan svona stendur.
NÝTT KVENNABLAÐ - Afgreiðsla: Fjölnisveg 7 í Keykjavík. Simi 2740. - Ritstj. <rg ábm.: Gnðrún Stefánsdóttir. - Borgarprent