Nýtt kvennablað - 01.12.1962, Side 3

8. tbl. des. 1962
NYTT
KVENNABLAÐ
23. árgangur

GLEÐILEG JÓL!
„Og í þeirri byggð voru fjárhirðar úti í haga og gættu
um nóttina hjarðar sinnar. Og engill Drottins stóð hjá þeim,
og dýrð Drottins ljómaði í kringum þá, og urðu þeir mjög
hræddir. Og engillinn sagði við þá: Verið óhræddir, því sjá,
ég boða yður mikinn fögnuð, sem veitast mun öllum lýðn-
um, því að yður er í dag Frelsari fæddur, sem er Kristur
Drottinn, í borg Davíðs. Og hafið þetta til marks: Þér
munuð finna ungbarn reifað og liggjandi í jötu. Og í sömu
svipan var með englinum fjöldi himneskra hersveita, sem
lofuðu Guð og sögðu:
Dýrð sé Guði í upphæðum,
og friður á jörðu
með þeim mönnum,
sem hann hefur velþóknun á.“
(Lúk. 2, 8—14).
„Sjá himins opnast hlið,
heilagt englalið,
fylking sú hin friða
úr fagnaðarins sal
fer rneð boðun blíða,
og blessun lýsa shal
yfir eymda dal.“
I>á er Jtað, að „hjarðmenn sjá um nótt ljós í lofti
glæðast, [tað ljós Guðs dýrðar er. Hjörtu þeirra
liræðast, en Herrans engill tér: Óttist ekki Jtér“.
Engillinn segir: Sjá, yður er í dag Frelsari fæddur.
„Fæðst í Betlehem blessað barn Jiað Iteftir, sem
birtir Guð á jörð, frið og frelsi gefur og fallna rcisir
hjörð. — l>ökk sé Guði gjörð“.
Þannig heldur þessi fagri jólalofgjörðarsálmur
ái’ram. Hann segir guðsjtjallið og endar á lofgjörð:
„Ó, Guðs hinn sanni son,
sigur lifs og von
ris með þér og rretist,
þú réttlætisins sól.
Allt mitt angur bætist.
Þú ert mitt Ijós og skjól.
Ég held glaður jól."
NÝl'T KVENNABLAÐ
Og enn heldur lofgjörðin áfram, og „sál og tunga
segi með sælum englaher: Dýrð sé Drottinn J)ér.“
Sálmurinn er einskonar himnastigi. Himins hlið
er oj)ið, og englafylkingar stíga fram. I>ær stíga ujtp
og niður milli himins og jarðar.
„í heimi er dimrnt og hljótt“. Þannig er heimur-
inn, j)ar til ljós Krists birtist, dimmur og Jsegar
bezt lætur cinnig hljóður. Annars oft bæði rökkv-
aður og hávær, J)ar til maðUrinn sér Ijós í lofti
glæðast, Jtað ljós Guðs dýrðar er.
Menn óttast þetta ljós alltaf. Þrátt fyrir dimma
nótt heimsins halda flestir að þeir missi af ein-
hverjum gæðum í heimsmynkrinu, ef Jaeir leyfa
Jjessti ljósi að glæðast innra hjá sér, sem ljós Guðs
clýrðar er. Menn óttast kontu Jiess, eins og hinir
fyrstu hirðar. Vitringarnir óttuðust Jjað ekki. Þeir
vissu Jtað í speki sinni. Þeir voru ekki venjulegir
hyggindamenn með þrönga, einskorðaða heims-
hyggju. Þeir voru vitrir. Þeir komu um langan
veg og höfðu hugsað lengi og reiknað lengi og
ferðast lengi. Þeir sáu J>að, sem Jaeir höfðu lengi
þráð að sjá, hinir sönnu vitringar.
Fjárhirðarnir heyrðu englana boða komu Messías-
ar og fóru útreikningslaust eftir engilsorðum til
þess að fagna syni Guðs. Þeir sáu Jiað santa og vitr-
ingarnir, heyrðu J)að sama, rcyndu í aðalatriðum
|>að sama. Þeir voru vökumenn að vinna fyrir
brauði sínu og hlutu dýrð og blessun hinnar fyrstu
björtu jólastjörnunætur.
Skammt frá var konungur, sent óttaðist að missa
sín völd, Jregar hann heyrði getið um stjörnu hins
nýfædda konungs. 'l'il hans náði dýrðin ekki, engar
englaraddir. Aðrar raddir höfðu hjarta hans á valcli
sínu. Himinninn o|)naðist honum ekki. Himinninn
var lokaður fyrir honum. Heimskingi, segir Guðs
orð um slíkan mann, scnt ekkert veit um lifandi
sál, ekkert veit um konungdóm Guðs, né dýrleg
1